چند روز پیش یک توییتی از یکی از اساتید و روشنفکران دیدم بر علیه سلبریتی های اینستاگرامی مثل تتلو و غیره و اینکه جامعه چقدر به پوچی رسیده که امثال اینها به شهرت رسیدن. همین پست علتی شد برای نوشتن این مقاله.
خیلی قبل تر :
سالها پیش که با عقاید متفکران چک مثل میلان کوندرا و غیره آشنا می شدم خیلی برام جای شگفتی بود که در اوج قدرت عقاید چپ و مارکسیستی در اروپای مرکزی و شرقی چطور جمعی از روشنفکران پرچم ضد چپ به دست گرفته بودند و به شدت بر علیه مارکسیسم می تاختند در حالی که در تمام دهه ی 30 و 40 و 50 ایران اگر بگردین به ندرت چند تا روشنفکر یا نویسنده و صاحب نظر پیدا می کنین که اساسا شیفته ی مارکس و لنین و مائو و ... نباشه. برای نمونه زمانی در ایران حزب توده انقدر ارج و قرب داشت که اکثر روشن فکران ایران در آن دوران حداقل برای مدتی یا عضو حزب بودن یا باهاش سمپاتی داشتن و جالبه بودنین که یکی از مانیفست های مهم حزب حفظ منافع شوروی کمونیستی در ایران بوده!
کمی قبل تر :
در اوایل سده بیستم میلادی در اسپانیا حاکمی سکان قدرت را در دست داشت به نام ژنرال ریورا که متفکران اسپانیایی را یا محبوس می کرد یا فراری می داد ، بعد تر در طی جنگ های داخلی اسپانیا برای از بین بردن قدرت ریورا در اروپا اجماعی برای مقابله با شخص مذکور شکل گرفته بود که از آندره مالرو تا ژان پل سارتر در اون عضو بودن و برای آزادی مردم اسپانیا می جنگیدند.
یک سکانسی توی سریال دایی جان ناپلئون وجود داره که دایی جان روی تخت در حال کشیدن نفس های آخرشه و تو اتاق بغل 3 تا پزشک دارن روی موارد بدیهی پزشکی با هم بحث می کنن. به نظرم این تصویر خیلی شبیه انقلابه ایرانه ، وقتی کل جامعه بیدار شده بود و تو خیابان در حال جنگ و مبارزه بود اکثریت نخبگان کشور در حال بحث کردن روی اصولی بود که مطلقا هیچ ارتباطی با واقعیت جامعه موجود نداشت. و خوب قابل پیش بینی بود که همین متفکران بعد از وقوع انقلاب یا از ایران خارج بشن یا جمیعا روزه ی سکوت بگیرن.
امروزه :
چند سال پیش یادمه در اوج اختلافات بین هنرمندان و جامعه پزشکی یکی از بازیگران نامدار جایی مصاحبه کرده بود و گفته بود ما و پزشکان الیت جامعه ایران هستیم پس روی خوشی نداره به اختلافاتمون ادامه بدیم. من واقعا یادم نمیاد دانلد ترامپ رئیس جمهور قدرتمند ترین کشور دنیا هم خودش رو الیت جامعه آمریکا معرفی کرده باشه.
روزی نیست که یکی از همین الیت های جامعه یا یک جمله ای نگه که مردم رو توی بهت فرو ببره یا اینکه عملی نکنه که اوج تزویر و ریا رو به نمایش بذاره. بعد دوستان ناراحت هم هستن که چرا فلانی انقدر دنبال کننده داره و مردم انقدر سطحی شدن و چه و چه. دوستان عزیز شما انقدر با کف جامعه فاصله گرفتین که نه تنها کاربرد پیشرو بودنتون رو از دست دادین که دیگه حتی پیرو هم نمی تونین باشین. پس لطفا توی آپارتمان های چند میلیاردی آروغ روشنفکری نزنین و بزارین خود مردم فکر کنن که چی رو دوست داشته باشن.
ارادتمند
علی علائی
