با کودک لجباز چه کنیم
این سوالی است که برای بسیاری از مادران به وجود آمده،
این مادر مهربان برای درمان لجبازی کودک خود بسیار فکر میکند و تلاش میکند ولی به نتیجه نمیرسد،
غافل از اینکه این مادر مهربان و دلسوز بیش از اینکه به دنبال راه برخورد با این کودک بگردد باید به دنبال دلایل لجبازی کودک خود بگردد.
لجبازی میتواند دلایل مختلفی داشته باشد که به محض فهمیدن این موضوع از طرف خانواده و کشف دلیل لجبازی کودک میتوان به حل لجبازی آن با حذف آن دلیل پرداخت.
یعنی راهکار درمان لجبازی کودکان ، حذف دلیل لجبازی است.
خوب اگر این کار را سریع انجام ندهیم،
یعنی اگر دیر به دنبال دلیل لجبازی کودکان بگردیم،
یا اینکه دلیل را سریع پیدا کنیم ولی در حذف آن دلیل سریع عمل نکنیم،
این رفتار در کودک نهادینه خواهد شد.
این سوالی بود که در مقاله خود پاسخ داده شد :
کودکان به دنبال استقلال و خود باوری هستند و با لجاجت خود میخواهند به والدین بگویند که کارها باید مطابق میل آنها پیش برود .
با توجه به این تعریف از لجبازی میتوان راحت تر به آن پرداخت.
خوب در سایت راهکار به چندی از عوامل مهم لجبازی کودکان پرداختیم که پیشنهاد میکنم حتما آنها را بخوانید و آنها را از دست ندهید.
از عوامل مهم که حدودا بقیه عوامل را در بر میگیرد به عوامل محیطی و غیر محیطی پرداختیم:
به بسیاری از این عوامل در مقالات گذشته پرداختیم،
اکنون در مقاله «با کودک لجباز چه کنیم» به چندی از عوامل دیگر خواهیم پرداخت:
یکی از مهم ترین عوامل «با کودک لجباز چه کنیم» توجه ناکافی والدین است.
بی توجهی والدین به فرزندشان سبب میشود به تدریج کودک را بهانه گیر و لجباز میکند .
چنان چه او از سوی والدین توجه شایسته و بایسته نبیند ، سعی میکند با منفی گری و لجبازی توجه آنها را به خود جلب کند ،
و این چنین بسیار ساده میتوانید به سوال «با کودک لجباز چه کنیم» پاسخ دهید.
برای مثال هنگامی که بزرگترها با هم صحبت میکنند داد و فریاد میکند یا جلوی تلوزیون می ایستد.
معمولا والدین در اینگونه موارد با هشدار ، خواهش یا جرو بحث های طولانی و یا حتی تنبیه ، به رفتار منفی کودک توجه نشان می دهند .
لج بازی کودکان ، تکرار بسیاری از رفتارهای نادرست توسط کودکان برای راه انداختن نوعی جنگ است.
کودک میخواهد بداند ما به چه چیزهایی حساس هستیم و چگونه میتواند توجه ما را جلب کند .
کودکان در سنین دو تا سه سالگی هم به دنبال استقلال اند و هم نیازمند توجه کافی از طرف والدین اطرافیان خود.
پس باید سعی کنیم توجهی که کودک مایل است از طریق رفتارهای نامطلوب به دست آورد،
در موقعیت های مناسب دیگر به او بدهیم .
باید بدانیم حتی دریافت یک برخورد تند هم برای کودک ، معادل دریافت توجه است.
بهتر است به کارهای مثبت کودکمان (حتی بسیارجزئی) توجه نشان دهیم .
این توجه از طریق صحبت کردن ، بازی ، رفتارهای منفی کودکمان هیچ توجهی نکنیم ، می آموزد که به دنبال رفتارهای منفی هیچ توجهی نمی گیرد.
خوب خیلی از مباحث هست که بسیار ساده است ولی واقعیت این اسنت که اگر میخواهید به جواب «با کودک لجباز چه کنیم» برسید باید این موارد را رعایت بفرمایید.
مثلا:
او را د رآغوش بگیرید و نوازش کنید .
بگویید که چقدر دوستش دارید و برایتان مهم و ارزشمند است.
برای فرزندتان وقت بگذارید و شنونده حرف هایشان باشید ؛
زیرا صمیمیت و علاقه میان فرزند و والدین ، میزان لج بازی و رفتارهای ناپسند کودک را کاهش میدهد.
لیستی از تمامی رفتارهای مثبت فرزندتان تهیه کند و هرگاه یکی از این رفتارهای را از او دیدید ،
توجه نشان دهید و تشویقش کنید. توجه داشته باشید که بر هر نوع رفتاری تاکید داشته باشیم ، همان رفتار د رکودکمان رشد خواهد کرد.
اگر برای فرزندتان به اندازه کافی وقت بگذارید و به رفتارهای خوب او توجه نشان بدهید ،
دیگر برای کسب توجه به رفتارهای ناپسند و لج بازی روی نمی آورد.
از عوامل محمد «با کودک لجباز چه کنیم» اختصاص دادن زمانی خاص به کودکانمان هست.
هر روز به هریک از کودکانتان به صورت جداگانه و انحصاری توجه کنید ، احتی اگر به هر کودک بیش تر از چند دقیقه زمان نرسد.
هنگام غذا خوردن و به ویژه موقع رفتن به رختخواب ، زمان های خوبی برای این کار هستند ،
ولی مهم این است که کودک بداند شما همیشه کنار او و مراقب اش هستید .
اگر کودک به طور منظم از شما توجه ببیند احساس امنیت می کند و در میابد که حامی و پشتیبان دارد.
اگر هنگامی که کودک با شما کار دارد وقت ندارید ، میتوانید روی یک برگه بنویسید :
«با این برگه مامان باید یک ربع از وقتش را به من اختصاص بدهد.»
و برگه را به کودک بدهید و برای اومعنای نوشته را توضیح دهید تا بداند که چه زمانی میتواند این برگه را رو کند.
اگر فرزندتان باید برای اینکه به او بپردازید صبر کند ساعت زنگ داری را تنظیم کنید تا وقتی که ساعت زنگ خورد ، کودک دریابد که وقتش رسیده به سراغ شما بیاید .
وقتی فرزندتان در حال انتظار است از او بخواهید برای زمانی که در اختیار دارد ، برنامه ریزی کند .
اکنون در مقاله «با کودک لجباز چه کنیم» به این سوال بسیار مهم میرسیم:
اغلب کودکی که تشنه توجه و محبت است به اندازه کافی از جانب یکی از والدین خود توجه ندیده است.
کودک باید احساس کند که پدر و مادرش وقتی که به آنها نیاز دارد پیش او خواهند بود .
همنطور که گفتیم این احساس باید به صورت طولانی ، منظم و هر روزه در کودک ایجاد شود .
به طور کلی همه کودکان به توجه و محبت والدین و اطرافیان شان نیاز دارند .
اگر والدین بی دریغ به فرزندان شان توجه می کردند و کم تر این دغدغه را داشتند که آنها را لوس می کنند ، دنیا کودکان خیلی بهتر و با مشکلات روحی و روانی کم تری داشت .
وقتی والدین برای فرزند خود حدودی تعیین نمی کنند و به کودکشان مسئولیتی نمی دهند یا وقتی اسباب بازی ها ، خوراکی یا انواع هدیه ها جایگزین محبت و توجه خالصانه می شود ، کودکان آسیب می بینند .
وقتی صحبت از عاطفه و مهر و محبت میشود ، بهتر است بدانیم که هیچ وقت عشق به فرزند بیش از حد نیست ؛
به عبارت دیگر اگر هر روز به فرزندتان بگویید که دوست اش دارید ، هیچ آسیبی به او نمی رسد.
اگر به او یادآوری کنید که منبع بی پایان خوشبختی شماست ، خودخواه و لوس نمی شوند .
باور کنید فرزندتان پررو نخواهد شد ، اگر او را در آغوش بگیرید و محبت تان را به او ابراز کنید ؛
بنابراین احساس تان را فرو نخورید و خودتان را سانسور نکنید ، آن هم با این ذهنیت که محبت بچه را لوس نمی کند .
جالب اینجاست که حتی یک پژوهش علمی ثابت نکرده که محبت ، آسیب رسان است و ماهم در مقاله «با کودک لجباز چه کنیم» همین را میگوییم.
سال ها پیش مردم بر این باور بودند که سرکوب عشق و محبت به رشد شخصیت کودک کمک میکند .
شاید هنوز افرادی دور و بر شما باشند که به این نوع تربیت اعتقاد داشته باشند . امروزاز دیدگاه روان شناسان این نوع پرورش کودک نادرست است .
اگر بچه ها با محبت لوس می شدند، سازگارترین کودکان از خانه هایی بیرون می آمدند که در آن والدین محبت خود را مهار می کنند و به کودکشان بی توجه اند ،
اما حتی یک تحقیق که چنین چیزی را اثبات کند ، ندیده ام .
همیشه سازگارترین کودکان بیشترین سطح محبت پدر و مادر را داشته اند .
بعضی فکر میکنند فرزندانی که به آنها توجه و محبت میشود ، ضعیف بار می آیند .
برخی دیگر از پدر و مادر ها معتقدند که بیان احساسات ، تحسین یا توجه کودک ، او را نیازمند بار می آورد و باعث میشود وقتی که بزرگتر شد ،
درخواست های غیر معمول و نیاز به توجه و مرقبت بیش از حد داشته باشد.
آنها متقاعد شده اند که با دریغ کردن محبت به نوعی فرزندی تربیت می کنند که نیازی به محبت و توجه دیگران ندارد ، اما درست عکس این توصور صحیح است .
بزرگسالانی که از نظر عاطفی نیازمند هستند ، اغلب در کودکی توجه و محبت کافی از پدر و مادر ندیده اند .
سالم ترین بزرگسالان و آنهایی که توانایی محبت به دیگران را دارند ، اغلب کسانی هستند که والدین شان آنها را با احساسات واقعی و صریح بزرگ کرده اند ،
نه آنها که مجبور بوده اند با چیزی کم تر از محبت بی دریغ خانواده بزرگ شوند .
پژوهش درباره اینکه آیا والدین باید به گریه نیمه شب نوزادشان واکنش نشان بدهند یا نه ،
این نکته را روشن میسازد که محبت به کودک باید صریح و بی قید و شرط و باشد .
عده ای معتقدند که آرام کردن نوزادی که تمام شب گریه می کند پاداشی به رفتار اوست و باعث بیشتر گریه کردن او خواهد شد ،
اما پژوهش هانشان می دهد که اگر گریه شبانه کودک با آرام کردن و در آغوش گرفتن همراه شود ،
به مرور زمان این گریه ها کمتر میشود .
آرام کردن نوزاد ، احساس امنیت را به کودک منتقل میکند ،
چنان که این کار باعث می گردد که بهتر بخوابد . گفتنی است که محبت ما به نوزاد باید از راه های بسیار مستقیم و به صورت فیزیکی و لمسی باشد ،
مانند بغل کردن ، نوازش کردن و بازی با او.
شایان ذکر است که گریه کردن شبانه کودک باید به صروت ریشه ای و درست بر طرف شود .
این کار مستلزم دقت به نکات زیر است:
دقت داشته باشید که اگر لجبازی در وجود کودک تثبیت شو د، این رفتار تا پایان عمر با او باقی خواهد ماند.
این وظیفه والدین است که با سبک رفتاری صحیح جلوی تثبیت لجاجت را در فرزند خود بگیرند.
منبع : راهکار
