یک دکتر مسئول از کارکنان نظام آموزشی آمورش پرورش خواسته در این مورد مطلب بنویسن.
"پشتوانه فناوری ها و آسیب شناسی"
نکته: "منظورش اینه بگردین ببینین چه چیزی یا چه کسی باعث شده (احتمالا منظورش همون دشمنان این مرز و بوم هستند)، فناوری های نوین رو تولید میکنند تا بتونن از ما سو استفاده کنن. بیشتر هم گیر اینترنت و شبکه های مجازی هستن"
جمله "فناوری های نوین باعث آسیبهای شدید اجتماعی شده اند." از جمله متن های درسی این کلاس بوده است.
این سوال رو پرسیدن و کارکنان رو به صورت جهت داری فرستاندن دنبال دزد بگرده. !
جواب ما:
رشد و تولید ابزارهای فناوری به پشتوانه نفع جمعی و گردش مالی آن هاست.
مثال نمونه: "رشد شبکه های اجتماعی مجازی به پشتوانه گردش مالی و استفاده از اطلاعات کاربران آن ها برای مقاصد تجاری و سیاسی است." فرقی هم نمی کند این اطلاعات در دست یک کشور دیگر باشد و یا در دست حکومت مستبد همان کشور باشد. در هر دو این مورد مضر است.
در مقابل بهره مندی از اطلاعاتی که در این شبکه ها رد و بدل می شود میتواند منجر به رشد و شکوفایی آن کشور شود در صورتی که گرداننده این شبکه های اجتماعی در پی خیر جمعی باشند و نه سود مالی خودش و سرکوب مردم.
همیشه داشتن هر امکانی که زندگی انسان را ساده تر کرده به همراه خود معایبی نیز داشته است. به عنوان مثال انسان به دارو نیاز دارد تا زنده بماند اما هملن دارو به دیگر ارگانهای بدن ممکن است ضررهایی نیز برساند. باید اینجا دید منفعت در مصرف است یا به کل باید جلوی تولید آن را گرفت. مسلم است که علوم پزشکی مدرن کمک شایانی به بیشتر زنده ماندن بشر کرده است. از این رو به هیچ وجه نمیتوان جلوی تولید دارو را گرفت. ناگفته نیست که در این بین افرادی سودجو دست به تولید داروهایی میزنند و با نشان دادن نتایج دروغین از مثبت بودن استفاده از آن دارو بتوانند برای بدست آوردن پول بیشتر، از این مقوله سو استفاده کنند. اما دلیل نمی شود که به کل دارو را تولید نکرد.
اینجا انتظار مردم از حکومت و دولت این است که نظارت دقیق علمی بر محصولات دارویی وارداتی و تولید این گونه موارد داشته باشد. کما این که حکومتهایی صرفا به درآمد فکر میکنند و جان انسان ها اهمیتی ندارد.
انسان خردمند نمیتواند و نباید از فن آوری دوری کند. و انسان خردمند نباید از فن آوری در جهت سو استفاده آن برآید.
چرخ باید اختراع میشد تا حمل و نقل ساده تر شود، نمیتوان گفت تصادفات ناشی از وجود خودروهای نقلیه دلیل کافی است برای توقف تولید خودرو.
به همین منوال فن آوری آنقدر سود و بازدهی داشته که اغلب اوقات به ضررهای آن می ارزیده است. و بی شک فناوری هایی که مشکلات ایجاد کرده اند از چرخه تولید کنار رفته اند.
در یک کشور با وجود این که ابزارهای فناوری لازمه زندگی اکنون بشری است اما همان فناوری های نوین ارتباطی به ضرر جکومت استبدادی است زیرا دیگر نمیتواند به مردم کشور دروغ بگوید و از ایشان سو استفاده کند. و در مقابل در برخی کشورها کاملا از فناوری های نوین استقبال می شود و مردم آزادند به اطلاعات دسترسی داشته باشند. مادامی که مردم آگاه باشند و از سلامت جکومت خود اطمینان داشته باشند نگرانی راجع به دسترسی آزاد به فناوری و اطلاعات از سوی مردم نیست. نگاه خود را باید گسترده تر کرد و خدمت فناوری به بشر در بازه طولانی را دید و باید به آینده دور نگاه کرد. هزاران سال پیش چرخ تولید شد ولی اکنون ما با سریعترین قطارها و وسایل نقلیه به دیگر نقاط جهان سفر می کنیم و از زندگی چیزهای بیشتری می آموزیم.
فقط یک احمق می تواند به این امکان پشت کند و یا این حق را به خود بدهد که جلوی بهتر شدن و قوی تر شدن این فناوری را بگیرد.
چرخ اختراع شد و با آن ارابه ها تولید شدند تا بتوانند انسان و بار را راحت تر و سریعتر به مقصد برسانند. حماقت است که بگوییم اگر چرخ نبود کسی در برخورد با ارابه کشته نمی‌شد.
فن آوری اگر در دست افراد و حکومت های فاسد باشد قطعا مضر است. ساده تر این که وسیله نقلیه اگر دست سارق باشد راحت تر سرقت می کند.
آیا باید درب کارخانه تولید وسایل نقلیه را بست؟ مسلم است که منفعت در تولید هر چه بهتر است.
نگاه بشر کنونی به فناوریهای نوین امروزی که بسیار پیشرفته هستند نگاه غریبی است خصوصا که تکنولوژی و فناوری دستاورد کشوری دیگر باشد. تاریخ ثابت کرده جکومت های عقب مانده در ابتدا با ورود آن مقابله میکنند. آنقدر آن فناوری از راه های مختلف وارد جامعه و فرهنگ می شود تا این که حکومت مجبور به پذیرش آن میشود. در این بین تولید کننده آن فناوری سود مالی و سیاسی خود را برداشته است.
باید فکر کرد چطور این چرخه معکوس می شود.
برخی حکومت ها بدلیل ناآگاهی غالبا باعث میشوند نخبگان و ثروت آن کشور به کشورهای دیگر پناه ببرند و آنجا خدمت کنند. همین نخبگان می توانستند فناوری های روز دنیا را که سبب خیر جمعی داشت در کشور خودشان تولید و عرضه کنند و سود سیاسی و مالی آن را نصیب خودشان کنند.
جمع بندی:
جلوی تولید فناوری را نباید و نمی توان گرفت. این که چطور کشوری می تواند سرمایه علمی که همان نخبگان آن کشور هستند را به خود جلب کند و این که چطور یک جامعه به طرز احمقانه ای نخبگان خود را فراری میدهد مسیله اصلی است. نه این که دنبال این بگردیم که دسیسه های پشت تولید فناوری ها چیست. مانند این است که بگوییم احتمالا کسی به مخترع چرخ پول داده تا چرخ را اختراع کند که بتواند بعد از سرقت، سریعتر فرار کند.!
صورت مساله را تغییر دهیم و بپرسیم چطور میتوان چرخ (فناوری) را اختراع کرد و از آن بهره برد؟
مادامی که حکومتی باعث عقب ماندگی کشوری میشود، باید هم به فناوری بدبین شود.
نخبگان مدام در حال تولید فناوری و بهره مندی از آن هستند.
دارو، چرخ، بازوهای مکانیکی، خودرو، ماهواره، اینترنت، رسانه. بشر با اینها مبارزه نمیکند بلکه جوامع تلاش میکنند تا با وجود نخبگان اینها را تولید کنند.
پایان
