سازمان‌ها در چند سال گذشته تمرکز خود را از بخش خصوصی به زیرساخت‌های ابری هیبریدی تغییر داده‌اند. انعطاف‌پذیری که ابر هیبریدی ارائه می‌دهد انکارناپذیر است.
با این حال مدیران ارشد فنی به سرعت چند راه‌حل ابری هیبریدی یافته‌اند که به آن‌ها اجازه‌ی مدیریت کامل بر زیرساخت‌ها را به هنگام استقرار نرم‌افزارها در شبکه‌هایشان می‌دهد. VMware و OpenStack برای برای حل این مشکل‌ها تلاش کرده‌اند.
با به وجود آمدن داکر و کوبرنتس که خود را به عنوان گزینه‌ی متن باز برای استقرار نرم‌افزارهای سازمانی ارائه می‌کنند. ابر هیبریدی (Hybrid cloud) به خودی خود پلتفرمی انعطاف‌پذیر است.
گاهیل لوی (Gahl Levy) مدیر تولید در DataStax که مسؤول توسعه‌ی محصولات شرکت در کانتینرها و کوبرنتیس است می‌گوید: «داکر وقتی ارائه شد به تنهایی قواعد بازی را عوض کرد و باعث شد که استقرار نرم‌افزارها بدون وابستگی به پلتفرم در کلِ زیرساخت سازمان ساده‌تر و راحت‌تر شود. پرسنل DevOps به جای رسیدگی به نیازهای سرور فردی می‌توانند بر کانتینر کردن نرم‌افزارها تمرکز کنند. سپس آن‌ها می‌فهمند که نرم‌افزارها به همان شیوه در محل و در محیط‌های ابری هیبرید در کلِ ابر کار می‌کنند.
جا به جا کردن نرم‌افزارها به کانتینرهای استاندارد شده کارآمدی و مدیریت سیستم را بهبود می‌بخشد. یک کانتینر می‌تواند شامل تمامی خصوصیت‌های ران‌تایم (runtime) مانند کد، ابزارهای سیستم، کتابخانه‌ی سیستم و تنظیمات باشد. برخلاف ماشین‌های مجازی کانتینرها کارآمدی بیشتری دارند و علاوه بر آن قابل حمل هستند که یک سناریوی ایده‌آل برای استقرار ابر هیبریدی است.
برای فهمیدن اینکه داکر و معماری‌های کانتینر باید مرکز توجه مدیران ارشد فناوری اطلاعات باشد سیلیکون (Silicon) با مارکو پالادینو (Marco Palladino) هم‌بنیان‌گذار و مدیر ارشد فنی کونگ (Kong) که گسترده‌ترین پلتفرم متن باز API را داراست صحبت کرده‌است.
«داکر، فناوری ای که در سال ۲۰۱۳ (شش سال پیش) به وجود آمد، اکنون به اندازه‌ی کافی محبوب هست که توسط جمع کثیری از مدیران ارشد فناوری اطلاعات به خصوص به خاطر استفاده این فناوری در بانکداری و امور مالی شناخته شود.» پالادینو بیان کرد: « چیزی که باعث تفاوت می‌شود میزان تخصص و درک این فناوری است. با این حال پس از گذشت بیش از نیمی از یک دهه لازم به ذکر است که اگاهی داکر برقرار شده‌است.»
«سرویس‌های ابری هیبریدی الگوی وابسته به معماری را توصیف می‌کنند در حالی که داکر و کوبرنیتس فناوری‌اند. مزایای اصلی داکر ارائه‌ی راهی استاندارد شده برای بسته بندی و توزیع کردن نرم‌افزارها در کل پلتفرم‌های مختلف بدون در نظر گرفتن سیستم عامل اصلی یا معماری آن‌ها است.»
«کوبرنتس وابستگی را به APIهای متعلق به یک شرکت خاص (مانند AWS API، the Azure API و …) از بین می‌برد و آن را با API پرتابل و غیر وابسته به پلتفرم جایگزین می‌کند و به همین ترتیب این فناوری را کاملاً مناسب محیط‌های هیبریدی می‌کند. کوبرنتس به هیچ وجه یک فناوری ساده نیست و نباید به عنوان یک علاج قطعی برای مشکلات زیرساختی و معماری موجود دیده شود. سازمان باید منابع را صرف ساختن یک تیم تحقیق و توسعه‌ی توانا به منظور بردن بیشترین نفع از تجهیز کردن جدید و مدرن کند.»
«پراکندگی (Fragmentation). هنگامی که ممکن است برخی ورک لودها (workload) در داکر و پلتفرم‌های مدرن که برای هماهنگ کردن کانتینرها مانند کوبرنتس به کار می‌روند به خوبی اجرا شوند هنوز احتمال اینکه نرم‌افزارهای قدیمی در این محیط‌های چالش‌برانگیز اجرا شوند سخت است که به طرز مؤثری اختلاف سرعت در سازمان به وجود می‌آورد که می‌تواند در طی زمان باعث پراکندگی شود.»
«هم‌چنین وجود برنامه‌ای در محل برای تطبیق دادن این پراکندگی با داشتن راهبردی که به مدیران ارشد فنی اجازه‌ی وصل کردن، امن کردن، مانیتور کردن و مستقر کردن نرم‌افزارهای مدرن و قدیمی را در کل محیط‌های قدیمی و هم زمان در کانتینرها می‌دهد مهم است. این برنامه هم‌چنین به جلوگیری از قفل شدن عرضه‌کننده ابر (cloud vendor) به هرقیمتی به هنگام به کارگیری یک راهبرد چند ابری (multi-cloud strategy) کمک می‌کند.»
«هنوز برای اجرای کانتینرهای داکر به ماشین‌های مجازی نیاز است چون جایی است که پلتفرم‌های مدرن که برای هماهنگ کردن کانتینرها مانند کوبرنتس به کار می‌روند در نهایت اجرا می‌شوند. من داکر را جایگزینی برای ماشین‌های مجازی در نظر نمی‌گیرم. داکر یک لایه‌ی انتزاعی اضافی است که بالای ماشین‌های مجازی قرار دارد و به آن‌ها اجازه می‌دهد تا یک مدیر منابع کارآمد هنگامی که در حال ارائه‌دادن توزیع استاندارد شده برای هر ورک لود در هر ابر و مرکز داده هستند باشند. به همین خاطر من داکر را به عنوان آینده‌ی ابر هیبریدی می‌بینم.»
«داکر و اکوسیستم آن روش تفکر غیر وابسته به پلتفرم و توزیع شده درباره‌ی نرم‌افزارهای ما ارائه می‌دهد. بدین وسیله آن‌ها ساختن سیستم‌های جداشده که از سیستم‌های یکپارچه‌ی قدیمی فاصله می‌گیرند را راحت‌تر می‌کند.»
«در اینجا ضروری است که به چالش‌های جدید هنگام به کارگیری معماری‌های مدرن که بهره‌وری تیمی را به وسیله‌ی کم‌کردن ناسازگاری با ساختن، بسته‌بندی کردن و توزیع کردن نرم‌افزارمان بالا می‌برد اشاره کرد. این چالش‌ها شامل امنیت داده‌ها، کاهش تأخیر عملکرد و اجرای سیستم‌های گسترده، جدا شده و توزیع‌شده در چندین پلتفرم هستند.»
«داکر و کوبرنتس فرصت بزرگی را جهت مدرن سازی و اثرگذاری مثبت بر کسب و کار تا زمانی که سازمان به سرمایه‌گذاری بر تیم تحقیق و توسعه ادامه می‌دهد و فناوری توانمند را که برای بهتر کار کردن با عصر جدید از نرم‌افزار ساخته شده است به کار می‌گیرد ارائه می‌دهد.»
«با اجازه دادن به نرم‌افزارها جهت بسته‌بندی شدن، توزیع شدن و مستقر شدن سریع در محیط‌های هیبرید و چندابری، داکر و کوبرنتس کار ساختن نرم‌افزارهای جداشده(Decoupled) و توزیع شده که هرجایی می‌توانند راه‌اندازی شوند را راحت‌تر می‌کند.
«با این حال هنگامی که سیستم‌هایمان را به میکروسرویس‌ها تقسیم می‌کنیم قادر به استفاده بیشتری از ارتباط API روی یک شبکه در نرم‌افزارهایمان هستیم. عملکرد و امنیت جهت رمزگذاری، امن کردن و سرعت دادن به جریان اطلاعات در سرویس‌هایمان حیاتی‌تر می‌شود.
هنگامی که داکر و کوبرنتس به ما اجازه‌ی استقرار ورک لودها را در چندین ابر و پلتفرم می‌دهد، این امر مهم است که زیاد به راه‌حل‌های عرضه کننده‌ی ابر برای امن و مانیتور کردن ترافیکمان متکی نباشیم. این عمل در بلند مدت باعث ایجاد ناسازگاری‌ها و پراکندگی می‌شود. در عوض، ما خواستار به کارگیری فناوری غیر وابسته به پلتفرم هستیم که می‌تواند در دسته‌ی کوبرنتس ما که چگونگی مدیریت و اداره کردن سرویس‌هایمان را در هر محیط و ابری تقویت می‌کند مستقر شود.»
«ما قادر به استفادهی کامل از نرم‌افزارهای کانتینرشده هنگامی که ما مسیری توانمند کننده برای نرم‌افزارهای قدیمی و استفادهی مجدد از مواردی که به تغییر به این معماری‌های مدرن منجر می‌شوند فراهم می‌کنیم هستیم.»
«نرم‌افزارهای کانتینرشده اساس و پایه‌ی کاری که به وسیله‌ی آن سیستم‌های پیچیده‌تر و خود ترمیم در طول زمان می‌سازیم خواهند شد. فناوری‌های بدون سرور و FaaS (Function as a service) نیز گرایش‌های جالب فناوری‌اند چون آن‌ها دیدگاهی از آینده را ترسیم می‌کنند. جایی که دیگر به کانتینرها نیازی نداریم.»
از آنجا که ابر هیبریدی بسط و توسعه می‌‌یابد مدیریت این شبکه‌ها و نرم‌افزارهایی که شامل می‌شوند نیازمند رویکردی جدید خواهد بود. جابه‌جایی پلتفرم‌هایی مانند داکر و کوبرنتس توانایی تغییر چگونگی استقرار شبکه‌ها توسط مدیران ارشد فناوری اطلاعات و مدیران ارشد فنی را دارد.
به گفته‌ی لی اچیسون (Lee Atchison) مدیر ارشد و معمار ابری شرکت نیو رلیک (New Relic) کانتینرها کوچکتر و چابک‌تر خواهند شد. «بیشتر تمرکز روی ایمیج‌های پایه استاندارد شده خواهد بود که باعث می‌شود وزن کانتینرها سبک‌تر شود و به سیستم عامل اصلی اجازه‌ی تمرکز بر بهینه‌سازی انواع ایمیج‌های پایه را می‌دهد.»
با سخنان اسکات مک‌کارتی (Scott McCarty) مدیر ارشد محصول، واحد مدیریت کانتینرها در شرکت رد هت (Red Hat) نتیجه‌گیری می‌شود: «ما از سال ۲۰۱۴ توسعه جدی در آگاهی کانتینرها مشاهده کرده‌ایم. به کارگیری کانتینرها مانند لینوکس نهضت رو به رشدی بود. این امر با پیش قدم شدن توسعه دهندگان و مدیران سیستم‌ها در جستجوی مدیریت بهتر استقرارها (و حذف آن‌ها در پایان کار) آغاز شد. این عمل در ۱۸الی۲۴ ماه اخیر به مسیری راهبردی برای مؤسسه‌ها تبدیل و توجه بیشتر مدیران ارشد فناوری اطلاعات به آن جلب شد.»
استفادهی فعلی از ماشین‌های مجازی تا پشتیبانی کردن از اکثریت استقرار نرم‌افزارها در ابر هیبریدی برای آینده‌ای قابل پیش‌بینی ادامه خواهد داشت. با این حال کانتینرها قوی‌تر و انعطاف‌پذیرتر هستند. به ویژه DevOps جهشی را به سمت این فناوری در کوتاه مدت خواهد داشت. از آنجا که کسب و کار نیاز به چابک‌تر شدن دارد، داکر و کوبرنتس فناوری‌هایی هستند که تعداد کمی از مدیران ارشد فناوری اطلاعات و مدیران ارشد فنی می‌توانند آن‌ها را نادیده بگیرند.
برای دیدن مطالب بیشتر به وبسایت PHPADMIN سر بزنید :)
