دوران قرنطینه و زندگی با ویروس کرونا اگر چه سخت و غمگین بود (و هست!)، اما نتایج جالبی هم به همراه داشته که شاید مهم‌ترین آن، تغییرات بنیادین سبک زندگی باشد.
در واقع برای ما انسان‌هایی که قرن‌ها طول کشید تا به سیستم‌های محکم و منظم آموزش، کسب و کار و خانواده‌ی فعلی عادت کنیم، یک تغییر بزرگ پدید آمد: دورکاری!
دورکاری نه تنها باعث شد قواعد به ظاهر تغییر ناپذیری چون حضور فیزیکی در محل کار به چالش کشیده شود، بلکه سطح تعامل افراد در یک خانه را هم تحت تاثیر قرار داد. اگر در روزهای پیش از کرونا ساعت و حضور ما در محل کار یک رکن اساسی به شمار می‌رفت، حالا دیگر نتیجه و بهره‌وری ماست که اهمیت دارد. از سوی دیگر اگر پیش‌تر به خانه می‌آمدیم و از روز کاری خود برای خانواده می‌گفتیم، حالا دیگر تمام مدت در کنارشان کار و زندگی می‌کنیم.
تمامی این موارد لزوم انعطاف‌پذیری در زندگی کاری و شخصی را بیش از پیش نمایان کرد. در عین حال وضعیت تازه‌ای را تجربه کردیم که بتوانیم از میز آشپزخانه برای تولید محتوا استفاده‌ی متنی استفاده کنیم در حالی که فرزندمان در کلاس آنلاین مدرسه شرکت کرده است.
در این مدت متوجه اهمیت فضا و حریم شخصی در خانه و در کنار خانواده شدیم. کم کم یاد گرفتیم چگونه از فضاهایی که پیش‌تر استفاده‌های مشخصی می‌کردیم، بهره‌های نو ببریم. بارها دعوا کردیم و یاد گرفتیم چطور باهم کنار بیایم و وسایل، ابزار و فضاها را باهم قسمت کنیم و از همه مهم‌تر، کارهای اشتراکی انجام دهیم.
پادکست معماری آرکی‌کستر از ابتدای دوران قرنطینه همراه کاربران شد و هر دو هفته با یک موضوع تازه تلاش می‌کند استاندارد زندگی افراد را با ابزار معماری ارتقا دهد. برای گوش دادن به آرکی‌کستر کلیک کنید.
کرونا با تمامی بدی و غم‌هایی که داشت، رهایی از "سیستم" را هم به ارمغان آورد. این اتفاق به اندازه‌ای ژرف بود که می‌توان چگونگی زندگی در قرن بیست و یکم را به دو دسته‌ی پیش و پساکرونا دسته‌بندی کرد.
شاید دوران فعلی ما، از مباحث جالب و مهم تاریخ برای آیندگان باشد.
