مایمو یا میمو ( MIMO ) مخفف Multiple Input, Multiple Output هست که میشه اون رو چند ورودی – چند خروجی ترجمه کرد. MIMO تکنولوژی خاصیه که توسط اون ظرفیت لینک رادیویی با استفاده از ارسال‌های مختلف و آنتن‌های دریافت‌کننده افزایش پیدا می‌کنه. MU-MIMO یکی از شکل‌های MIMO هست که توجه کمپانی‌های بزرگی مثل سامسونگ، اینتل، کوالکام و نوکیا رو به خودش جلب کرده. از اونجایی که در حال حاضر بیشتر پژوهش‌ها روی توسعه‌ی MU-MIMO تاکید داره، در ادامه بیشتر روی این تکنولوژی تمرکز می‌کنیم.
تکنولوژی MU-MIMO (multi-user, multiple input, multiple output) در واقع به روشی اشاره می‌کنه که در اون پهنای باند توسط روتر تجزیه و به دستگاه‌های جداگانه ارسال میشه. بیشتر مودم روترها از SU-MIMO ( Single User MIMO) استفاده می‌کنن. با استفاده از این روترها فقط یک دستگاه میتونه دیتا رو در هر زمانی بگیره. یعنی اگه شما در حال تماشای فیلم در نتفلیکس باشی و کاربر دیگه‌ای مشغول ویدیو دیدن در یوتیوب باشه و هردوی شما دقیقا هم‌زمان شروع به کار کرده باشید، یک دستگاه یا کاربر در اولویت قرار می‌گیره؛ در حالی که دیگری مجبوره منتظر بمونه تا اون یکی بهش فرصت انتقال دیتا بده.
مهم‌ترین نقطه ضعف MU-MIMO اینه که برای استفاده از این تکنولوژی، هم روتر و هم دستگاه دریافت‌کننده‌ی امواج وایرلس باید کاملا با اون سازگاری داشته باشن وگرنه نمی‌تونن چنین ارتباطی رو با هم برقرار کنن. در حال حاضر تعداد دستگاه‌هایی که از تکنولوژی MU-MIMO پشتیبانی می‌کنن، خیلی زیاد نیست و به‌سختی میشه گوشی یا تبلتی رو پیدا کرد که قابلیت بهره بردن از این فناوری رو داشته باشه. بنابراین حتی در صورت هزینه‌ی بیشتر برای خرید روتری که با MU-MIMO سازگار باشه، شما عملا امکان استفاده از این تکنولوژی رو ندارید؛ مخصوصا اگه دستگاه‌های مورد استفاده‌تون به‌روز و رده‌بالا نباشن.
مشکل دیگه‌ای که MU-MIMO باید حلش کنه، حداکثر تعداد کاربرهاییه که می‌تونن از اون استفاده کنن. در حال حاضر این تکنولوژی امکان تعیین 4 دستگاه رو برای استریم فراهم کرده و در صورت اضافه شدن دستگاه پنجم، اون مجبوره از سهم یکی از 4 دستگاه اول استفاده کنه.
یکی دیگه از ایرادهای MU-MIMO اینه که زیرساخت سیگنال‌های اون جهت دارن؛ یعنی فقط در صورتی سیگنال‌ها تفکیک میشن که دستگاه‌های متصل در نقاط مختلفی از خونه یا محل کار قرار گرفته باشن. مثلا اگه شما روی تلویزیون، فیلم استریم کنین و فرزندتون که نزدیک به شما نشسته با تبلتش بازی آنلاین اجرا کنه، MU-MIMO سهم مشترکی از نت رو به شما اختصاص میده که یعنی عملا کاری از دستش برنمیاد. ماهیت این تکنولوژی جوریه که در حال حاضر هیچ راه‌حلی برای رفع این مشکل وجود نداره.
اگه حداکثر چهار دستگاه سازگار با MU-MIMO دارید که هرکدوم در یک سمت خونه قرار گرفتن، اون‌موقع می‌تونید به خرید روتری فکر کنید که از این تکنولوژی پشتیبانی می‌کنه؛ در غیر این‌صورت فقط پول‌تون رو دور ریختید. اما حتی اگه در یک محیط کوچیک، دو دستگاه پرمصرف دارید که با MU-MIMO سازگاری دارن، اون‌وقت می‌تونید از این تکنولوژی برای تقسیم عادلانه‌ی سیگنال‌ها استفاده کنید! مثلا اگه خودتون اهل گیم هستید و برادرتون معمولا فیلم و سریال‌ها رو آنلاین می‌بینه، این فناوری به حفظ روابط شما کمک می‌کنه!
اگه از اینترنت ADSL استفاده می‌کنید و سرعت اتصالتون نسبتا پایینه، یعنی اون‌قدر پهنای باند ندارید که بخواین هوشمندانه تقسیمش کنید. هیچ روتری (چه به فناوری MIMO مجهز باشه، چه نباشه) نمیتونه سرعت دانلود و آپلودی رو که شرکت ارائه‌دهنده‌ی خدمات اینترنت براتون تعیین کرده، افزایش بده. MU-MIMO فقط میتونه سرعت و پهنای باندی رو که در اختیار داره، مدیریت کنه. پس برای رفع مشکل سرعت اینترنت خودتون، به فکر راه‌حل دیگه‌ای غیر از این تکنولوژی باشید.
در این مقاله تلاش کردیم جواب سوال MIMO چیست رو پیدا کنیم. با توجه به نوپا بودن این تکنولوژی و معدود بودن دستگاه‌های سازگار با اون، در حال حاضر فقط کاربرهای خاصی از اون استفاده می‌کنن. برای کاربرهای معمولی که دستگاه‌هاشون از فناوری MIMO پشتیبانی نمی‌کنه، خرید روتری که به این تکنولوژی مجهز شده، چندان منطقی نیست. پس اگه شما هم در این دسته قرار می‌گیرید، فعلا باید صبر کنید تا هم این تکنولوژی توسعه پیدا کنه، هم تعداد دستگاه‌های سازگار با اون زیاد بشه تا با صرف هزینه‌ی پایین ازش استفاده کنید. اگه از MU-MIMO استفاده می‌کنید، نظرتون رو در مورد این تکنولوژی با ما در میون بذارید.
