جلسه ۱۳ – DHCP و DNS در شبکه

هدف جلسه:

آشنایی با دو سرویس مهم در شبکه: DHCP برای تخصیص خودکار IP و DNS برای ترجمه نام دامنه به آدرس IP.

بخش ۱: DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

• تعریف: پروتکلی که به صورت خودکار IP، Subnet Mask، Gateway و DNS Server را به دستگاه‌ها اختصاص می‌دهد.

مزایا:

• مدیریت آسان آدرس‌ها

• کاهش خطای انسانی

• پشتیبانی از دستگاه‌های سیار

فرآیند DHCP (DORA):

1. Discover: کلاینت درخواست DHCP را پخش می‌کند.

2. Offer: سرور DHCP یک IP پیشنهاد می‌دهد.

3. Request: کلاینت درخواست استفاده از آن IP را ارسال می‌کند.

4. Acknowledge: سرور تایید نهایی را می‌فرستد.

بخش ۲: DNS (Domain Name System)

• تعریف: سیستمی که نام دامنه (مانند google.com) را به آدرس IP ترجمه می‌کند.

مزایا:

• سهولت دسترسی به منابع

• عدم نیاز به حفظ IP‌ها

انواع رکوردهای DNS:

• A Record: نگاشت نام به IPv4

• AAAA Record: نگاشت نام به IPv6

• CNAME: نام مستعار برای یک دامنه

• MX Record: مشخص کردن میل‌سرور

بخش ۳: ارتباط DHCP و DNS

• در بسیاری از شبکه‌ها، DHCP سرور به طور خودکار اطلاعات DNS را هم به کلاینت‌ها می‌دهد.

• در شبکه‌های سازمانی، DHCP و DNS معمولاً روی یک سرور مرکزی (مانند Windows Server) یا روتر پیاده‌سازی می‌شوند.

تمرین این جلسه:

در Packet Tracer یک سرور DHCP ایجاد و به کلاینت‌ها IP اختصاص بده.

یک رکورد DNS برای ترجمه یک نام فرضی به آدرس IP بساز.

پایان