همه یادشان رفته بود که نیمار یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنان دهه اخیر فوتبال است. کسی که قرار بود قهرمان جدید برزیل شود!
عصر 20 آگست 2023، از ساعت 19:30 به وقت ایران، شبکه‌های بزرگ پخش کننده فوتبال نگاه‌های خود را به سمت ریاض و مراسم معارفه نیمار دوخته بودند. کمتر کسی بود که از بازی پرهیجان تاتنهام و منچستریونایتد صحبت کند. همه حرف‌ها نیمار بود و تیتر تمام رسانه‌ها به مراسم باشکوه الهلالی‌ها اختصاص پیدا کرده بود.
نمی‌توان کتمان کرد که ورود نیمار به عربستان یک دستاورد بزرگ برای فوتبال این کشور است، اما بیاییم قبول کنیم که این یک سمت ماجراست. آن سمت ماجرا بسیار تلخ است. ماجرای پسری که قرار بود بهترین ستاره دنیا شود ولی اکنون در حالی که تنها 31 سال سن دارد، در فوتبال عربستان توپ می‌زند.
گزارشگر شبکه تلویزیونی برزیل از بازگشت لبخند نیمار صحبت کرد و دوران حضور او در پاریس را آزاردهنده خواند. بله دوران حضور نیمار در پاریس مخصوصاً در سال‌های اخیر اصلا مناسب نبود. پر از درگیری و حاشیه ولی گزارشگر برزیلی شاید فراموش کرده بود که ستاره سامبا خودش باعث و بانی همه این اتفاقات بود.
بازیکنی که در مهمترین زمان‌های فصل به بهانه عیش و نوش و تولد و میهمانی خواهرش همواره مصدوم می‌شد و در ترکیب سن‌ژرمن حضور نداشت، نباید هم انتظار حمایت از هواداران پاریسی را داشته باشد.
او در سال 2017 به بهانه توپ طلا، عنوان بهترین بازیکن جهان و برای اینکه از زیر سایه مسی بیرون بیاید، هم رکورد نقل و انتقالات را شکست و هم نظم بازار را به هم ریخت. او پاریس را به جای بارسا انتخاب کرد ولی در همان ابتدا و دعواهایش با کاوانی نشان داد که قرار نیست ستاره پرحاشیه برزیلی روزهای پرافتخاری را در فرانسه سپری کند.
شاید بهتر باشد بدانید، نیمار از سپتامبر 2017 تا تابستان 2023، 741 روز مصدوم بود؛ به عبارتی 2 سال تقویمی! 138 بازی برای پاریس از دست داد، آن هم می‌شود بیش از 3 فصل و نیم در فوتبال فرانسه!
ستاره‌ای که می‌خواست از زیر سایه مسی بیرون بیاید، بیشتر مواقع مصدوم بود و پی خوش‌گذرانی. عکس‌هایش با لباس‌های متنوع بیشتر ترند می‌شد تا گل‌هایش و استعداد ناب برزیلی که داشت. او در قهرمانی و 3گانه تاریخی سال 2015 بارسا مهره‌ای اساسی بود ولی پس از مدتی تمارض‌های بی‌جایش بیشتر نمود پیدا می‌کرد. در هر مدرسه و هر جای این کره خالی، پسری خودش را مصنوعی زمین می‌انداخت و همه با هم نام نیمار را صدا می‌زدند. نه کسی دلش برایش می‌سوخت و نه کسی می‌خواست تکنیک‌های او را ببینید. همه یادشان رفته بود که او یکی از تکنیکی‌ترین بازیکنان دهه اخیر بود. کسی که قرار بود قهرمان و منجی جدید برزیل شود!
از مسی به عنوان اسطوره یاد می کرد ولی دریغا که مثل او سرش به کار خودش و فوتبال گرم باشد. حتی زمانی که مسی به پاریس هم رسید، باز هم نیمار واقعی را ندیدیم. انگار خودش هم یادش رفته بود که چه بازیکنی می‌تواند باشد.
البته بی‌انصافی هم نکنیم. او در برخی مواقع بدشانس هم بود مثل سال 2014 و جام جهانی برزیل. او داشت قهرمان کشورش می‌شد ولی با یک مصدومیت عجیب از ناحیه کمر چندین ماه خانه نشین شد و بلای بلوهوریزنته نیز در نبود او برای سلسائو رقم خورد. یا مثلا در سال 2020 به فینال لیگ قهرمانان اروپا رسید و نتوانست با پاریس قهرمان اروپا شود. البته همانجا هم تحلیل‌ها از این جنس بود که اگر پاریس مثل بایرن مونیخ تمرکزش را پیش از مسابقه فینال روی بازی می‌گذاشت، می‌توانست نتیجه دیگری بگیرد.
با این حال نیمار خیلی زود دست از فوتبال اروپا کشید و پول را به همه لذت‌های مستطیل سبز ترجیح داد. او در مراسم معارفه‌اش در باشگاه الهلال به هواداران گفت بیاییم که از فوتبال لذت ببریم. انگار جمله ما در سال‌های گذشته یادش آمد. او می‌توانست باعث لذت فوتبال‌دوستان شود ولی نخواست! یک هدیه‌ای از جانب خداوند داشت که قدرش را ندانست و در 31 سالگی عطایش را به لقایش بخشید.
پایان
