زنگ خطر بی آبی در ایران

بی آبی در ایران بسیار جدی است، تنها با اظهارنگرانی،هیچ مشکلی حل نمیشود!

بی آبی شوخی بردار نیست ، تداوم بحران آب یعنی آغاز خشونتی پایان ناپذیر در بسیاری از نقاط کشور.

بی آبی، داستان ناگواری دارد. آب یعنی معنای زندگی و وقتی که جریان نداشته باشد زندگی جریان ندارد .

قصه بی  آبی دغدغه امروز و دیروز نیست سالهاست که زمین ها بیشتر ترک میخورند و مردم تشنه ، تشنه تر میشوند اما بحران کم آبی در کدام استان ها بیشتر است ؟ طبق گزارش اطلس ریسک های آبی 21 استان ایران در گیر بی آبی شدید هستند و از این بین 7 استان تشنه یک قطره آب !!

پیامد های بی آبی قاتل مردم سیستان و بلوچستان

بيش از 3 هزار روستاي سيستان و بلوچستان از شبکه آب رسانی محروم اند و تانکر ها تنها بی آبی حدود هزار روستا را رفع و ر و رجوع میکنند؛ تنها ۱۹ درصد از جمعیت شهرستان چابهار از شبکه آب شرب سالم و لوله‌کشی برخوردارند که این سیستم نیز به شدت فرسوده و دارای قحطی های بسیار است.

روزگاری رودخانه «روتک» در حوالی سراوان جریان داشت ،آب داشت، نخلستان‌ها سیراب می‌شد و زندگی مردمان بلوچ این خطه غرق در بی آبی نبود. این روزها زندگی اهالی سیستان و بلوچستان نیز مانند روتک و هامون، خشک شده است.

با این حال اکثریت مردم چاره ای جز استفاده از آب آلوده هوتک ها ندارند هوتک گودالی است که آب باران در آن جمع می‌شود و گاهی تنها منبع تأمین آب در برخی روستاهای سیستان وبلوچستان است . تابستان آب هوتک‌ها به حداقل مقدار خود می‌رسد و تا مرز خشک شدن پیش می‌رود. گذشته از این ها در سالیان اخیر بیش از 20 کودک در این هوتک ها غرق یا خوراک گاندو های گرسنه این منابع آبی شدند باقی مردم نیز کم و بیش قربانی اپیدمی های فراگیر ناشی از اب های آلوده میشوند. کسی نمیبیند بی آبی چگونه کودکان تشنه را قربانی میکند و ماهیها را در سکوت و آهسته میمیراند.

خوزستان و حسرت یک قطره آب آشامیدنی

داستان بی آبی در استان خوزستان پیشینه  طویلی دارد  ، طرحهایی که از سالها قبل علی رغم اخطارهای دلسوزان محیط زیست و بدون برآورد مصرفی اجرا شد و بی آبی را به حالت هشدار رساند

پس از گذشت پانرده سال از بحران های مدیریتی و طرحهای توسعه ناپایدار  کیفیت آب شرب در اکثر مناطق خوزستان وحشتناک است مردم غیزانیه هنوز تشنه هستند و معترض؛

هورالعظیم به واسطه مشکلات پالایشی نفت کاملا خشک شده و فجایع ناشی از  سد سازی علی الخصوص سد گتوند از شهرستان گتوند تا ملاثانی را بی آب و  نمکزار کرده است .

پروژه های در دست احداث نیز همچون تونل انتقال آب بهشت آباد و خرمشهر ابعاد فاجعه بی آبی را گسترده تر خواهد کرد.

آب مصرفی بسیاری از شهرستان‌های استان خوزستان از رودخانه کارون تامین می‌شود و سرازیر شدن فاضلاب و آلودگی رودخانه باعث مبتلا شدن مردم استان به بیماری های گوارشی شده است همچنین طرحهای انتقال آب کارون به کویر مرکزی و کشورهای مجاور نیز بحران کم آبی خوزستان را تشدید میکند.

زنگ خطر بی آبی بیخ گوش هرمزگان و کرمان

وضعیت قرمزی که حالا سالها بعد از جنگ تحمیلی و این بار توسط مسیولان خودی گریبان مردم و محیط زیست را گرفته است سالهای گذشته وقتی به انتقال آب میناب برای مصارف صنعتی به بندرعباس اعتراض میشد دلواپسان محیط زیست متهم میشدند و حالا در کنارمردم چارپایان و فضای سبز این استان ها هم تسلیم بی آبی شده اند.

آبساز ها و آب شیرین کن هایی که بیشتر جنبه نمادین دارند هم گره ای از بحران بی آبی این مناطق کم نکرده است.

در کرمان نیز بیش از هزار روستا با بحران آب مواجه است. ۱۰۰ رشته قنات و چشمه در روستاهای استان خشک شده است و سفره های آب زیر زمینی هم صرف کاشت پسته و دیگر مصارف کشاورزی غرقابی میشوند.

خاک و زمین و گیاهان از بی آبی و عطش خاکستر شده‌اند. جنوبکرمان از نفس افتاده است و همچنان کشاورزان دست از احداث چاه و تلف کردن آخرین جرعه های سفره های آب زیرزمینی دست برنمیدارند.

سایه بی آبی بر سر این دو استان بیش از همه کودکان را تهدید میکند ؛ کودکانی که برای عدم ابتلا به بیماری های پوستی ناشی از کم آبی ناچار به تراشیدن موهای سر خود هستند.

بی آبی  زیر چتر  کشاورزی در فارس

سفره های آب زیرزمینی در استان فارس به اندازه‌ای افت کرده که عمق چاه های آب به ۴۵۰ متر رسیده است. در حال حاضر ۱۹ شهر بزرگ استان فارس در شرف بی آبی مطلق  قرار دارند اما همچنان نه تنها کشاورزان از کاشت گندم و مرکبات دست نمیکشند بلکه عزم جزمی برای کشت برنج در شالیزارهای غرق آب دارند زمانی که مسئولان با افتخار از رتبه اول تولید محصولات کشاورزی فارس در اوج بی آبی میگفتند کسی آگاه نبود تا چند سال آینده چه فاجعه ای در انتظار مردم و اکوسیستم این استان است. دریاچه های بختگان و مهارلو که روزگاری جزء منابع طبیعی و از سرمایه های تأمین نمک  استان بودند اکنون بر اثر کم آبی  شوره زارهایی بی رونق اند. پیشبینی های جهانی حاکی از امتداد خشکسالی منطقه حداقل تا 30 سال آینده را دارد شرایطی که مردم را نا خودآگاه وادار به مهاجرت و کوچ به مناطقی با بحران بی آبی کمتر میکند . انتظار میرود دست اندرکاران به جز توصیه های گاهگاهی به صرفه جویی درمصارف شخصی، فکری اساسی برای مهار کشت های غیر اصولی و احداث سد های مشکل آفرین در حوضه های آبگیر دریاچه ها بکنند.

اما بحران بی آبی تنها به این استانها خلاصه نمیشود زاینده رود اصفهان همچنان آب ندارد و کانال کشی های غیراصولی هم تنها مسکّنی موقتی بود ، بزرگترین دریاچه آب شور کشور همچنان در بخش های زیادی بی آب است و فلامینگو های دریاچه ارومیه بیش از هر زمان دیگری در معرض انقراض هستند.

راهکارهای مهار بی آبی هم ساده لوحانه به نظر میرسد ؛ انتقال آب از دریای خزر به فلات مرکزی نه تنها نتیجه بخش نیست بلکه باعث نابودی جنگل های شمالی و جنگل های هیرکانی میشود خشکسالی خراسان و نبود آب شرب در و یزد و چهارمحال بختیاری شوخی نیست.همه شرایط  نشان میدهد بی آبی مهمان ناخوانده سال های آتی مردم ایران نیز خواهد بود.

کشاورزان کمر خم کرده اند در پای کشتزاری که ضامن  نانش بود و با ظهور بی آبی اینک جز مشتی خاک ترک خورده نصیبی ندارد.

مردم تشنه و گرمازده و کشتکاران گرسنه را با وعده و سرکوب نمی توان ساکت کرد،دغدغه آب جامعه را انبار باروتی کرده که بی آبی های پیش رو  بر آن کبریت خواهد کشید.

https://awaterz.com/news/71/view.html :منبع