کتاب میراث زرین در ایران پل های بسیاری از نظر تاریخی وجود دارد و این هنر از دیر باز در ایران بوده است مهمترین دفینه در این قسمت بیان می شود که در کجا قرار داشت باید عرض کنیم که این دفینه ها در پل ها و قوس های پایه های پل ذخیره میگردد در بعضی قسمت ها باید داد تا صد متری اول بررسی گردد در پایه‌های پل سنگی و آجری قرار می‌دادند که اگر آن را بیابید به گنج خوب رسیده اید البته این سنگ متمایزتر از دیگر سنگها بود که در پایین تصاویر از آن را مشاهده می کنید.
برای افراد دفن کننده گنج پایه های پل ها نیز به اندازه مناطق اطراف آنها مناسب و مهم بودند مخصوصا در مورد پل های سنگی علایم و نشانه های را می اییم که قسمت پایه آن را نشان می دهند این علایم گاهی برای ما به منزله نشانه ها و خطوط تزئینی می باشند بلکه در اصل به مفهوم اشیای مخفی شده می باشند هیچ موردی را نمی توان به همه تعمیم داد ولی از آنجا که ادعا های مان در اکثر جاها تصدیق شده بنابراین از مطرح کردن آن نیز عبابی نداریم در پایه چنین پل هایی علایمی نظیر گل دایره و خورشید مشاهده می وشند علایم کلی اینها هستند البته استثنا نیز وجود دارد.
تمام پل های ایران دارای دفینه نیستند و فقط پل های مربوط به یک زمان خاص دارای دفینه هستند.
در زمان صفویه برای همه کاروانسراها و پل های ساخته شده چند خمره سکه دفن می شد.
ساخت این پل در زمان شاه عباس بوده البته در زمان قدیم هم در ایران از پل استفاده می‌کردند و درختان را قطع می‌کردند و پل می‌ساختند ولی در زمان شاه عباس اوج ساخت و ساز و ایجاد پل های فراوان در سراسر کشور بود و مردم در آن زمان دیگری متحمل این نبودن به خاطر رفتن به آن سوی رودخانه های طویل مسیری طولانی را بپیمایند.
چون در آن زمان دولت ها آنقدر پیشرفت نداشتند که بتوانند ارگانی را مختص به راه سازی داشته باشند رو این حساب خرجی رو برای پل در نظر می‌گرفتند و آن را در پل جاساز می‌کردند تا در موقع احتیاج آن را برای پل خرج کنند.
در پایه پل که معمولاً در پایه اول جاساز می‌کردند به اندازه ۲ متر از سطح زمین به سمت بالا و نیم متر داخل پایه در طاق بلند زیر یک آجر که اگر دقت کنید قرار می‌دادند.
