جامعۀ جهانی همچنان به اظهارات اخیر دونالد ترامپ واکنش نشان می دهد. در حالی که دو سوم غزه به ویرانه تبدیل شده و دهها هزار نفر در این شهر جان باخته اند، ترامپ پیش بینی می کند تا باریکۀ غزه را به ریویرای خاورمیانه تبدیل خواهد کرد. (ریویرا: نواحی ساحلی ایتالیا و فرانسه در کناره های دریای مدیترانه که به دلیل زیبایی و شکوه در دنیا شهرت دارد). ترامپ در کنفرانس مطبوعاتی بعد از دیدار با نتانیاهو اظهار کرد: «ما کنترل باریکۀ غزه را به دست خواهیم گرفت و کار بزرگی در آنجا انجام خواهیم داد». در این صورت، باید فلسطینیان به اجبار غزه را ترک و به اردن و مصر کوچ کنند. این در حالی است که اردن و مصر از اساس با این کوچ اجباری ساکنین غزه به کشورشان مخالفند. روز 7 فوریه 2025، یک روز بعد از اظهارات ترامپ، وزیر دفاع رژیم صهیونیستی، اسرائیل کاتز به ارتش اسرائیل فرمان داد تا طرحی تهیه و اجازه بدهند تا هر یک از ساکنین غزه که تمایل به ترک غزه دارند به هر کجای دنیا که بخواهند عزیمت کنند.
اجازه بدهید یک بار دیگر به قانون و تاریخ مراجعه کنیم. قبل از هر چیز باید یادآور شویم که وجود یک دولت مستقل فلسطینی در کنار دولت مستقل اسرائیلی در 29 نوامبر 1947 از سوی سازمان ملل متحد مطرح شده است. سازمان ملل نقشۀ تقسیم سرزمین فلسطین را هم پیش بینی کرده بود که 55 درصد آن به دولت یهود و 43 درصد به دولت عرب می رسید و یک منطقۀ بین المللی که شهر بیت المقدس (اورشلیم) را در برمی گرفت که هر دو طرف یهودی و فلسطینی ادعای مالکیت آن را داشته و این شهر را پایتخت دولت های خود می دانستند. این طرح از سوی کشورهای عرب رد شد و در ماه مه 1948 کشورهای عرب اعلام جنگ علیه دولت یهودی کردند. البته جنگ های دیگری در پی آن صورت گرفت تا این که در سال 1979 مصر اسرائیل را به رسمیّت شناخت. متعاقب آن، اردن در سال 1994، مراکش، بحرین، امارات متحدۀ عربی و سودان در سال 2020 دولت اسرائیل را به رسمیت شناختند.
برگردیم به سال 1948. بعد از طرح سازمان ملل متحد برای تقسیم سرزمین فلسطین، حدود 750000 فلسطینی توسط ارتش اسرائیل از خانه هایشان آواره شدند. ارتش اسرائیل روستاهای فلسطینی را یکی پس از دیگری ویران می کرد. فلسطینیان 15 ماه مه 1948 که دولت مستقل اسرائیل اعلام موجودیت کرد را روز نکبت می نامند.
وقتی ترامپ پیشنهاد می کند که ساکنین غزه به اردن و مصر کوچانده شوند، او علناً کنوانسیون ژنو سال 1949 را زیر پا می گذارد که در مادۀ 49 آن، کوچ اجباری با هر انگیزه ای، ممنوع شده است. همچنین پاراگراف 4 از مادۀ 2 منشور سازمان ملل متحد تصریح می کند که اعضای سازمان ملل متحد متعهدند از توسل به تهدید یا به کاربستن زور در برابر تمامیت ارضی دولت دیگر خودداری کنند. در واقع، ایالات متحده و هیچ کشور دیگری، حقی برای به دست گرفتن کنترل غزه ندارد.
بعد از اظهارات ترامپ، کارولین لیویت، سخنگوی کاخ سفید و مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا تلاش کردند تا اظهارات مناقشه برانگیز ترامپ را تعدیل نمایند. این دو مقام آمریکایی اظهار داشتند: «ایالات متحده بازسازی غزه را تامین مالی نخواهد کرد». احتمالاً مخاطب این پیام، پادشاهی های حوزۀ خلیج است تا بازسازی غزه را برعهده بگیرند. یا «نیروهای نظامی آمریکایی در غزه مستقر نخواهند شد». که مخاطب این پیام هم مردم آمریکا هستند. این پیام، ادامۀ شعار تبلیغاتی ترامپ در کارزار انتخاباتیش می باشد که می گفت «اوّل آمریکا». از این طریق مقامات آمریکایی می خواهند به مردم آمریکا اطمینان بدهند که تجربیات گذشته اشان در عراق و افغانستان را تکرار نخواهند کرد.
منبع: تلویزیون arteفرانسه
