چقدر اهل فیلم و سینما هستید؟ اگه مثل من فیلم دیدن تو سینما براتون از اوجب واجبات هست همراه باشید تا از سینما توی چین براتون بگم. حدس زدنش سخت نیست وقتی که توی چین همه چیز متفاوت با بقیه دنیا هست سینما متفاوت نباشه!
وقتی که چین بودم فیلم های زیادی رو تو سینما دیدم. بخصوص تو روز افتتاحیه فیلم و با توجه به منطقه زمانی شرق آسیا، جز اولین مردم دنیا اون فیلم رو میدیدم. سوال اینه که آیا همه فیلم های هالیوودی همزمان با تمام دنیا تو چین هم پخش میشند؟ آیا چین راحت به صنعت سینمای آمریکا اجازه فعالیت تو کشور خودش رو داده؟ جواب خیر هست!
تا قبل از سال 1994 هیچ فیلم خارجی اجازه نمایش تو چین رو نداشته! چینی ها تو اون سال قانون "سهمیه بندی" رو تصویب میکنن که فقط به ده فیلم خارجی در سال اجازه نمایش داده بشه. این قانون چند بار بازنگری شده و الان سالانه فقط 34 فیلم خارجی اجازه دارن که تو چین نشون داده بشند. از این تعداد چهارده تا حداقل باید سه بعدی و یا آیمکس باشند. تازه این 34 تا فیلم فقط 25% از سود خالص باکس آفیس چین نصیبشون میشه و 75%سود فروش مال خود چینی ها هست. البته بعدها قانون دیگه ای تصویب شده که اگه یه شرکت چینی حق پخش یه فیلم رو کامل بخره اون فیلم معاف از قانون سهمیه بندی هست و بدون محدودیت اکران میشه. نکته اش هم اینکه کل سود فروش مال شرکت چینی میشه و دیگه تهیه کننده سودی از فروش نداره .برای همین شرکت های چینی رقم خیلی پایینی رو برای خرید فیلم پیشنهاد میدند و تهیه کننده های هالیوود با توجه به اصل "کاچی به از هیچی" مجبورند قبول کنن. این وسط باز میونبرهایی هست که چون از حوصله بحث خارجه واردش نمیشم. کمپانی های مطرح هالیوودی اون سهمیه سالانه رو با فیلم های پاپ کورنی پر میکنن و بقیه فیلم های خارجی شانسشون فقط همون راه دوم هست. غیر از فیلم های آمریکایی فیلم های روسی، کره ای، هندی و فرانسوی هم گهگداری تو سینماهای چین اکران میشند. رو همین حساب در هر ماه نهایتا یکی دوتا فیلم زرق و برق دار و چند تا فیلم عامه پسند خارجی تو سینما های چین اکران میشند و باقی فیلم های سینما همه فیلم های چینی هستند. چین این کار رو برای حفظ صنعت سینمای خودش انجام میده و اصولا همه قراردادها هم کاملا یکطرفه هست که بیشترین سود نصیب چین بشه. البته محدود به این نیست و جالبه بدونید که خارجی ها اجازه سرمایه گذاری هم تو فیلم های چینی ندارن و حتی تو سرمایه گذاری سالن های سینما هم محدودیت هایی هست.
برخلاف کشورهای غربی تو سینماهای چین محدودیت سنی وجود نداره و توی فیلم های با رده بندیR هم شما ممکنه بچه تو سینما ببینید! دلیلش این هست که همه فیلم ها قبل از اکران بازبینی و سانسور میشند. معیار سانسور هم اصول اخلاقی کنفسیوس، ملاحظات سیاسی و عرف اجتماعی هست. البته اون مورد دوم بسیار مهمتر هست. البته سانسور توی فیلم ها در مقیاس آباژور گذاشتن تو صدا و سیما خودمون نیست. صحنه های حاوی خشونت زیاد و صحنه های جنسی کامل حذف میشند و کلمات مشکل دار سیاسی و جنسی رو روش بوق میگذارند. با توجه به سود زیاد بازار چین خیلی وقت ها خود تهیه کننده ها داوطلبانه نسخه مناسب چین رو جدا تدوین میکنن! از اون طرف هم خیلی فیلم ها با توجه به صحنه ها و موضوعی که دارند عملا شانس خودشون رو برای چین از دست میدند. با همه این محدودیت ها، اهمیت بازار یک و نیم میلیاردی چین برای هالیوود اینقدر بالا هست که برای فیلم ها تیزر جدای چینی میسازند. حتی هنرپیشه ها برای اکران ویژه به چین سفر میکنن و نمایشی چند تا جمله چینی هم میگن که قند تو دل چینی ها آب بشه.
فیلم های خارجی اکثرا با زیرنویس چینی اکران میشند. اما برای تعدادی دوبله چینی هم انجام میشه و کامل به زبان چینی پخش میشه. موقع خرید بلیط حتما باید پرسید که فیلم زیر نویس هست یا دوبله شده. تو فیلم پارک ژوراسیک من با ذوق بلیط خریدیم و نپرسیدم و هیچی دیگه فیلم رو به چینی دیدیم.
خود چین هم صنعت فیلم فعالی داره و هر ماه دست کم ده فیلم چینی میاد برای اکران. برای تضمین سود نکته مهم کیفیت و تعداد سالن ها هست که براتون میگم. توی اکثر مراکز خرید یه پردیس سینمایی هست و هر پردیس هم حدوداً پنج تا ده تا سالن بزرگ و کوچک داره! حالا حساب کنید که تو هر محله شهری مثل شانگهای که چندین تا مرکز خرید هست چند تا پرده سینما وجود داره؟ چین بیشترین تعداد پرده سینما رو داره با بیش از 75000 پرده سینما! تو شعاع پنج کیلومتری دانشگاه ما پنج تا پردیس سینمایی بود و تازه خود دانشگاه هم یه سالن سینما برا دانشجو ها داشت. قیمت بلیط بستگی به سالن سینما و فیلم در حال اکران داره و عدد ثابتی نیست. میانگین بین پنجاه تا هفتاد یوان. البته اکثر سینماها با کارت دانشجویی تخفیف نیم بها میدند. یه سری اپلیکیشن هم هستن که همیشه روی بلیط ها تخفیف میزنند و اینجوری همیشه من بین پونزده تا سی یوان بلیط میخریدم. موقع خرید بلیط چه به صورت حضوری و چه از طریق اپلیکیشن میتونید صندلی خودتون رو انتخاب کنید و هیچ محدودیتی نیست. جالب اینکه معمولا خود چینی ها علاقه دارن وسط سالن بشینند. یعنی اول صندلی های ردیف های وسط پر میشه و بعد صندلی های ردیف های آخر! آخرین ردیف هم صندلی های عشقولانه هست. اکثر پردیس ها سالن چهار بعدی و سالن وی آی پی هم دارن. بعضی از فیلم های هالیوودی که فرمت چهار بعدی دارن تو اون سالن ها نمایش داده میشن که البته بلیط گرونتری داره. سالن های وی آی پی هم معمولا سالن کوچیک با صندلی های بزرگ و راحت هستن. جالب اینکه اکثر سینماها با اینکه هفت هشتا سالن دارن ولی تعداد کارمندهاشون خیلی کمه و همه کارها از فروش فیلم و فروش بوفه و پخش فیلم و دادن و جمع کردن عینک های سه بعدی با چهار پنج کارمند انجام میشه.
فیلم دیدن توی سینماهای چین تجربه جالبی هست. اگه به چین سفر کردین حتما یه فیلم رو تو سینما ببینید. خودم یه تجربه جالب دارم! فیلم "خانه ای با یک ساعت داخل دیوارهایش" رو وسط هفته بلیط گرفتم و وقتی رفتم داخل سالن دیدم فقط خودم و خودم هستم! اختصاصی فیلم رو برای من اکران کردن.
#سینما #سینما_چین #سانسور #هالیوود #چین_نگاری #سینمای_چین #سانسور_فیلم #چین
Chinegari/چین‌نگاری (@chinegari) • Instagram photos and videos
