لارنس فون تریه کارگردان و فیلمنامه‌نویس چیره‌دست دانمارکی مهم‌ترین چهره سینمایی جهان است که به قامت اندیشه در ذهن تاریک و معلق بیننده نفوذ می‌کند. از نظر من شاخص‌ترین اثر او «عنصر جنایت» است چرا که پایه‌های سینمای سایکوپاتیک به شیوه فون تریه را طرح ریزی می‌کند. بعد از این اثر هرچه از کارگردان می‌بینیم پیشرفتی است که مولف در ساختار ذهنی خود دارد. «شکستن امواج» عاشقانه‌ترین ساخته یک ذهن روشن‌فکرِ ضدواپس‌گرایی است. «مالیخولیا»، «ضد مسیح»، «خانه‌ای که جک ساخت» جدیدترین مواجهه مولف در برابر ساختاری تماما متضاد با حقیقت هستند. البته همواره با این شیوه برداشت تصاویر در آثار فون تریه مشکل دارم، البته که شخصی و سلیقه‌ای است؛ دوربین روی دست پر‌تعلیقِ ضد مواجهه اجازه برخورد فلسفی و داستانی بیننده با واقعه درحال روایت را نمی‌دهد. فرمی که از یک فرم درونی، قصه، فرار می‌کند اصلا قابل اعتماد نیست.
فون تریه فیلم‌ساز مغروری است و غرور او در استعداد و نبوغش خلاصه می‌شود. «داگویل» معیار عجیبی برای روایتی تماما رویایی از یک قصه دارد که سینمای در تئاتر را زیر سوال می‌برد. البته که و...
