از اولین پست وبلاگی که نوشتم تقریباً ۱۶ سال می‌گذره و آخرین پست وبلاگی که نوشتم شاید ۷ سال پیش برای سایت dotnetTips بود. سال ۱۳۸۲ ما با FrontPage طراحی سایت می‌کردیم و برای حفظ ساختار بصری سایت مجبور بودیم از Tableها استفاده کنیم. هر چند که کم‌کم بحثی با عنوان طراحی Tableless ترند شد و بعد از اون عده‌ای به بیماری divitis مبتلا شدند و البته بعدها طراحی Responsive ظهور کرد و هنوز هم دنیای وب در حال تغییر است.
یادم میاد اون روزها "ایران ۱۱۸" بود که سعی داشت دیوار و دیجی‌کالای امروزی رو و یاهو میل و چند تا سرویس خارجی اون روزها رو، در قالب یک پورتال یکجا داشته باشه. از قضا به جاهای خوبی هم رسیده بود ولی ایستگاه و سایت‌های تخصصی دیگه‌ای اومدن تا سهم ترافیک ایران ۱۱۸ رو بگیرند. چیزی شبیه به سناریویی که الان برای دیجی‌کالا داره اتفاق می‌افته و با ظهور سایت‌های فروش تخصصی برخی گروه کالاها، از سهم بازار دیجی‌کالا در اون گروه محصولات، کم می‌شه. به تدریج با بهبود وضعیت اینترنت کشور و هوشمند شدن موبایل‌ها، همه‌‌ی این سایت‌های مطرح، یکی یکی، ایستاده، از وب فارسی خداحافظی کردند. بعضی‌ها هم شاید هنوز نفس بکشند ولی بیشتر برای مرور خاطرات بهشون سر می‌زنیم.
من هم در این سال‌ها تغییرات زیادی کردم. یک دوره‌ی خیلی خوب در دنیای IT و توسعه نرم‌افزار تجربه کردم و بعدتر که کاروکسب خودم رو راه‌اندازی کردم، مجبور شدم مهارت‌های مدیریتی، بازاریابی و فروش رو در خودم تقویت کنم. خلاصه‌ی این تجربیات شد یک پروفایل لینکدین که اگر چه همه‌‌ی تجربیات من رو شامل نمیشه، اما وقتی بهش نگاه می‌کنم احساس پشیمانی ندارم.
امروز به عنوان یک دانشجوی DBA، مشاور بازاریابی، بازاریابی دیجیتال و برندسازی چند کاروکسب، مدرس اصول و فنون مذاکره و البته مدیر بازاریابی دیجیتال برند سحرخیز، فکر کردم شاید این همه تجربه رو باید جایی با شما به اشتراک بگذارم.
سن من طوری نیست که بهم لقب پیرمرد بدید ولی خاطرات من از دنیای وب فارسی و تجارت الکترونیک و تجربه‌ای که در این سال‌ها کسب کردم، امیدوارم می‌کنه که بخاطر زمانی که برای خوندن مطالب من در ویرگول صرف می‌کنید، پشیمون نشید.
شاید این برگشت به وبلاگ‌نویسی در وب فارسی، آخرین ایستگاه من در مسیر تغییرات سریع دنیای مجازی باشه؛ دنیای مجازی‌ای که امروز از هر دنیای دیگه‌ای واقعی‌تره.
سلام ویرگول.
