آینده ی محتمل ایران
چند شکل سیاسی کاملا متفاوت برای آینده‌ی ایران قابل تصور است. نقطه‌ی مشترک تمام آنها در این است که خواسته‌های ناگزیر متولدین دهه‌های هفتاد و به ویژه هشتاد در مناسبات سیاسی و اجتماعی آینده‌ی ایران نقشی کلیدی دارد.
من به دلایلی در سال‌های گذشته با نوجوانان تعامل و چالش‌های جدی داشته‌ام. چند ویژگی در این نسل وجود دارد که می‌تواند در شکل زندگی آینده‌ی همه‌ی ما نقش اساسی ایفا کند.
بیشتر متولدین دهه‌ی هشتاد اقتدار گریز هستند. زبان زور و تهدید چندان بر آنها کارگر نیست و حتا نتیجه‌ی عکس می‌دهد. وقتی تلاش می کنی نظرت را بر آنها تحمیل کنی تا جایی که بتوانند مخالفت می‌کنند و زمانی که نتوانند سکوت می‌کنند و پنهانی به کار خودشان ادامه می‌دهند.
ویژگی عجیب دیگر این نسل آن است که آمادگی فوق العاده‌ای برای گفتگوی منطقی و عقلانی دارند بیشتر آنها آمادگی این را دارند که با تو وارد چالش فکری و گفتگوی انتقادی شوند. بنابراین برخلاف نسل‌های گذشته ایران زبان فلسفه بر روی این نسل بسیار موثر است. بهترین گزینه برای تعامل با آنها این است که قدرت استدلال و حرفی روشن و منطقی داشته باشید.
تکنولوژی ارتباطات برای این نسل یک وسیله یا ابزار کار نیست. بلکه بخشی از اندام‌های حیاتی بدن‌شان است. اگر تلاش کنید موبایل را از آن ها بگیرید احساس فلج بودن می‌کنند.
معنای اخلاق برای آنها بسیار با معیارهای شناخته شده نسل های گذشته متفاوت است. پایبند بودن به مرام‌های شخصی و گروهی برای آنها ارزش حیاتی دارد. بنابراین آشنایی با بنیادهای انسانی و عقلانی نیک و بد ابزار بسیار خوبی برای گفتگو با این نسل است.
بیشتر آنها بسیار کم حوصله هستند و هر مفهومی را باید در مینیمالیستی‌ترین شکل ممکن ارائه کرد.
هویت فردی برای بیشتر شان ارزش ناموسی دارد. بیشتر آن ها درون الگوریتم های فضای مجازی متولد شده‌اند برای همین قوانین ریاضی را خوب درک می‌کنند و وقتی قائده‌ای را درک می‌کنند دست از ستیز با آن برمی‌دارند.
به گمانم با کنار هم چیدن همین چند مورد می‌توان تجسمی ابتدایی از شکل سیاسی و اجتماعی آینده‌ی ایران داشت. این ویژگی‌های اصلی جامعه‌ی ایران در چند دهه‌ی آینده است.
#ایران
