حتما برای خرید لباس تا حالا شده به مغازه های عادی تو کوچه بازار مراجعه کنید و خب وقتی باقیمت های مختلف و البته برندهای مختلف و حتی اجناس No name مواجه شدید سردرگم شدید چرا؟ چون جنس پارچه رو میدید می گفتید خوبه، تعریف های فروشنده هم از طرف دیگه و ...
خب بعد که وارد جزییات میشید میبینید اکثر این اجناس داخل ایران تولید میشه ولی خب چرا با این اختلاف قیمت؟ تو نوشته قبلی در رابطه با اهمیت برند گفتم ولی تو این نوشته می خام به اثر سینرژی اشاره کنم.
چند روز پیش من یه خریدی داشتم از فروشگاه ال سی وایکیکی و یه چیزی رو فهمیدم که این برند با اینکه اصالت فرانسوی داره ولی تحت لایسنس داخل ایران هم تولید می کنه.
وقتی در رابطه باهاش تحقیق کردم فهمیدم که قانونی گذاشتن که 20 درصد تولید برندهای خارجی در داخل باید انجام بشه و خب این خیلی برام جذاب بود.
اما سینرژی؛ ببینید این برند رفته و یه سری تولیدی لباس پیدا کرده که به استاندارد هاش نزدیک باشن(تا این جا فهمیدیم که جنس های با کیفیت بدون نام داخل ایران وجود داشتن، پس فروشنده لباس خیلی هم بی راه نمیگفته) بعد رفته ممیزی کرده اون ها رو و بعد از اون قرارداد بسته،
نکته ی جالب توجه اینه که تا قبل از اون اجناس بدون برند عرضه می شدن ولی حالا این برند هست که داره اون ها رو معرفی میکنه، در واقع اون برند نه تنها به بهتر شدن کیفیت کمک کرد، بلکه تولیدی هم باعث شد برند مورد نظر با حاشیه سود بیشتر کار کنه،
حالا خودتون ببینید چقدر از تولیدات ایران توان وارد شدن در چرخه ی کیفیت بهتر رو دارن و تنها حلقه مفقوده، کنترل کیفیت خوب هست. در واقع داخل ایران باید یه سری بازنگری روی استانداردها انجام بشه.
به عنوان یه ایده باید بگم حتی شرکت های خصوصی ای باید ایجاد بشن و تولیدات مختلف رو رتبه بندی کنند و فارغ از جنبه تبلیغاتی، کمک کنند به شکل گیری برندهای با کنترل کیفیه استاندارد.
حتما تو پست های آینده در باره با این ایده بیشتر می نویسم
تا بعد ...
