ساختار نام دامنه (نیم سرور)
دامنه یا نام دامنه برچسبی ساختار یافته است که به یک آدرس IP خاص (پروتکل اینترنت) از سرور متصل است که در آن وب سایتی میزبانی می شود.
مثلا https://zarbalizad.comنام دامنه سایت ما است.
هر دامنه ای حداقل شامل دو قسمت است: نام واقعی دامنه و پسوند دامنه (یا TLD).
در مثال ما (Domain.me”، (.ME” همان پسوند یا TLD و قسمت “Domain” همان نام دومین است که ما برای سایت خود انتخاب کرده ایم.
حتما تا به حال در مورد پسوند های دامنه دیگری مثل .COM, .NET, .ORG, .INFO, .US شنیده اید.
دامنه ها تحت حوزه ی ICANN هستند، ICANN یک شرکت اینترنتی برای نام ها و شماره های اختصاص یافته است که مسئولیت ایجاد و نگهداری دامنه ها را بر عهده دارد.
از طرف دیگر، شما می توانید از طریق یک ثبت کننده دامنه یا رجیسترار، نام دامنه مورد نظر خود را انتخاب و به ثبت برسانید.
بنابراین، اگر می خواهید دومین خود را ثبت کنید دست به کار شوید، ثبت دامنه در ایران سرور نیز همواره با بهترین هزینه ها امکان پذیر است.
حال می دانید، نام دامنه شامل یک نام واقعی و پسوند TLD است. مفهوم دیگری به نام ساب دامین یا subdomain نیز وجود دارد که سطح سوم دامنه به حساب می آید. مثلا اگر صاحب دامنه Blog.Iranserver.Com باشید، “COM” پسوند دامنه و سطح اول آن به حساب می آید، “Iranserver” دامنه سطح دوم نامیده می شود و “Blog” ساب دامین “iranserver” است که سطح سوم به حساب می آید.
تا کنون آموختید که دامنه چیست و اینکه از یک نام و پسوند مثل .IR یا .COM تشکیل می شود.
همچنین می دانید وب سایت ها بر روی سرور هایی در سرتاسر جهان میزبانی می شوند. مشکل اینجاست که سرورها در واقع توسط نام دامنه شناسایی نمی شوند. آنها با IP Address مشخص می گردند. یک آدرس IP معمولی چیزی شبیه ۵۰٫۶۳٫۲۰۱٫۹۷ است .
واژه DNS مخفف Domain Name System یا سیستم نام دامنه است و در واقع مجموعه ای از سرور های DNS تخصصی است که تنها یک هدف دارند: آنها به عنوان یک پایگاه داده کار می کنند، یا با تعریف دقیق تر؛ این سرور ها یک دفترچه تلفن برای متصل کردن آدرس های IP به نام های دامنه هستند.
حال مهم است بدانیم که چرا DNS اهمیت دارد؟
DNS حکم دفترچه تلفن را در اینترنت دارد.
شما نام شخص را به خاطر دارید اما شماره تلفن او را نمی دانید. به سراغ دفترچه تلفن خود می روید و با استفاده از اسم آن شخص تلفن اون را پیدا می کنید. DNS دقیقا چنین سرویسی را در اینترنت ارائه می دهد.
وقتی سایت https://iranserver.com را در مرورگر خود مشاهده می کنید، کامپیوتر شما از DNS برای تبدیل نام دامنه به آدرس IP سایت که .۱۰۴٫۲۸٫۲٫۱۳۴ است، استفاده می کند. بدون DNS تنها قادر خواهید بود وب سایت را با استفاده مستقیم از آدرس IP آن مشاهده کنید.
مثل: http://104.28.2.134
تنظیم DNS
اگر اقدام به خرید هاست و میزبانی وب کرده اید و می خواهید نیم سرور ها و DNS ها را بر روی دامنه تنظیم کنید به شرح زیر عمل کنید.
تنظیم DNS بر روی دامنه های بین المللی (مانند .com)
برای مثال DNS های ارسالی از هاست خریداری شده شما به شرح زیر هستند:
ns1.irandns.com
ns2.irandns.com
آنها را در “تنظیم DNS یا مدیریت DNS” قسمت پرتال کاربریتان وارد کنید و دکمه ذخیره را بزنید.
سپس دی ان اس ها پس از چندین دقیقه تنظیم می شوند.
تنظیم DNS بر روی دامنه های ایرانی .ir
برای این کار باید وارد سایت ایرنیک شوید و مرحله به مرحله آموزش زیر را دنبال کنید.
مراحل کار DNS (دی ان اس)
مرحله اول: درخواست اطلاعات
فرآیند هنگامی آغاز می شود که شما از کامپیوتر خود درخواست یافتن نام هاستی مثل https://iranserver.com را می کنید. اولین جایی که کامپیوتر شما در آن جستجو می کند، کش DNS محلی است.
این کش حاوی اطلاعات آخرین وب سایت هایی که بازدید کرده اید است.
اگر کامپیوتر شما نتواند پاسخ خود را در کش محلی پیدا کند باید برای یافتن آن یک جستجو DNS اجرا کند.
مرحله دوم: پرسش از سرور های DNS بازگشتی
اگر اطلاعات در حافظه محلی ذخیره نشده باشد، کامپیوتر شما سرور های DNS بازگشتی ISP را جستجو می کند. این کامپیوتر های تخصصی به جای شما، جستجوی DNS را انجام می دهند.
سرورهای پاسخ دهنده دارای حافظه های کش مخصوص به خود هستند، بنابراین معمولا فرایند در همینجا به پایان می رسد و اطلاعات به کاربر بازگردانده می شود.
مرحله سوم: پرسش از سرور های نام اصلی
اگر سرور ها پاسخ شما را نداشته باشند، سرور های نام اصلی را جستجو می کنند.
سرور نام (Name Server) یک کامپیوتر است که به سوالات (Query) در مورد نام دامنه ها پاسخ می دهد، مثل آدرس های IP.
سیزده سرور نام اصلی به نوعی همانند یک صفحه سوئیچ تلفن برای DNS عمل می کند. آنها پاسخ سوال را نمی دانند اما می توانند جستجوی ما را به سمت کسی هدایت کنند که می داند کجا می توان جواب را پیدا کرد.
مرحله چهارم: پرسش از سرور های نام TLD
سرور های نام اصلی (TLD) به قسمت اول درخواست ما نگاه می کنند، از سمت راست دامنه به سمت چپ شروع به خواندن می کنند www.iranserver.com و جستجوی ما را به سمت سرور های نام پسوند دامنه سطح اول (TLD) برای .Com سوق می دهد.
هر دامنه سطح اولی (TLD) مثل .com ، .org و .us مجموعه ای از سرور های نام مخصوص به خود دارند، که مثل یک مسئول پذیرش برای هر TLD عمل می کند. این سرور ها اطلاعات مورد نیاز ما را ندارند اما مستقیما ما را به سرور هایی که حاوی اطلاعات هستند ارجاع می دهند.
مرحله پنجم: پرسش از سرور های DNS معتبر
سرور های نام TLD بخش بعدی از درخواست ما را نگاه می کنند –www.iranserver.com– و جستجوی ما را به طور مستقیم به سرور های نام مربوط به این دامنه خاص هدایت می کنند.
این سرور های نام معتبر (Name Server) در قبال دانستن اطلاعات هر دامنه ی خاصی مسئول هستند و در رکورد های DNS ذخیره می شود.
انواع مختلفی از رکورد وجود دارد، که هر کدام نوع خاصی از اطلاعات را شامل می شود. در این مثال، ما قصد داریم آدرس (IP) آی پی www.iranserver.com را بدانیم، بنابراین A Record را از سرور های نام معتبر (Name Server) درخواست می کنیم.
مرحله ششم: بازیابی رکورد
سرور های نام (Name Server) پاسخ دهنده، A Record مربوط به دامنه iranserver.com را از سرور های نام معتبر می پرسند و این رکورد را در حافظه کش محلی ذخیره می کنند و اگر هر شخص دیگری رکورد هاست این سایت را درخواست کند، سرور های نام بازگشتی پاسخ او را خواهند داشت و دیگر نیازی به اجرای فرآیند جستجو ندارند.
همه رکورد ها دارای مقداری به نام time-to-live یا (TTL) هستند که همانند تاریخ انقضا عمل می کند. پس از گذشت مدتی، سرور های نام بازگشتی باید نسخه جدیدی از این رکورد ها را درخواست کنند تا اطمینان حاصل کنند که تاریخ مصرف آنها به اتمام نرسیده باشد.
مرحله هفتم: دریافت پاسخ
سرور بازگشتی A Record را در حالی که پاسخ در آن قرار دارد به کامپیوتر شما باز می گردانند.
کامپیوتر شما رکورد خود را در حافظه کش خود ذخیره می کند، آدرس IP را از رکورد می خواند، سپس این اطلاعات را به مرورگر شما منتقل می کند. در ادامه مرورگر یک اتصال به وب سرور را ایجاد می کند و شروع به دریافت اطلاعات وب سایت می کند.
کل این فرآیند، از ابتدا تا انتها، برای تکمیل فقط به اندازه چند میلی ثانیه طول می کشد.
رکوردهای DNS
در زیر لیست برخی از رکوردهای DNS در دسترس است که عمدتا مورد استفاده قرار می گیرد:
A Record: رکورد آدرس که یک دامنه را به آدرس IP فیزیکی سرور یا هاستی که دامنه را میزبانی می کند، اتصال می دهد.
رکورد CNAME: رکورد نام استاندارد، یک نام مستعار است که به نام دامنه دیگری اشاره می کند. به عنوان مثال، www.iranserver.com ممکن است www.iranserver.com را به iranserver.com پیوند دهد که در آن قسمت WWW یک CNAME واقعی است.
رکورد MX: رکوردهای ایمیل (MX) برای هدایت ایمیل دامنه به سروری که میزبان حسابهای کاربری ایمیل است، استفاده می شود. رکورد MX مسئولیت سرور ایمیل را برای پذیرش پیام های ایمیل از طرف دامنه گیرنده تعیین می کند.
رکورد NS: این رکوردها تعیین می کنند که کدام سرورها برای یک دامنه خاص معتبر هستند، بدین معنا که سرورهای DNS که به عنوان سرور های معتبر برای یک دامنه تعیین شده اند، مسئول انتقال اطلاعات DNS هستند.
رکورد TXT: این رکورد اطلاعات متنی را با یک هاست یا نام دیگر در مورد یک سرور، شبکه، مرکز داده و غیره را برای منابع موجود در خارج از دامنه شما فراهم می کند.
رکورد TTL: این رکورد یک مقدار در یک رکورد DNS است که حداکثر زمانی را تعیین می کند که سایر سرورهای DNS و برنامه های کاربردی باید رکورد را ذخیره کنند.
چنانچه در مورد ایرنیک و دامنه IR سوالی دارید، می توانیم در مقاله آموزش ثبت دامنه .IR ، پاسخگوی شما باشیم. همچنین چنانچه می خواهید در مورد DNS بیشتر بدانید این مقاله را بخوانید.
