همه ما موقع نوشتن ممکنه دچار خشک طبعی شویم. خشک طبعی به حالتی می گویند که نویسنده نمی داند چگونه نوشته اش را جلو ببرد. یا نمیداند چه چیزی بنویسد. این مطلب برای وبلاگ نویسان هم خوب است. من در این نوشته به چند تا از دلایلی که موجب خشک طبعی می شود اشاره می کنم:
1-خستگی: احتمالا ایده جذابی به ذهنتان رسیده و بعد انرا بدون استراحت بر روی کاغذ اورده اید. اما بعد از چند لحظه نمیدانید ان انرژی که در شروع داشته اید کجا رفته است. اینجاست که دیگر ذهنتان دیگر نمیکشد بنویسد. راه حل این کار استراحت است. مدتی کار را رها کنید تا ذهنتان ارام شود.
2-مشکل با داستان: می دانید چه می نویسید اما به جایی می رسید که احساس می کنید ان طور که می خواستید نشده است. اینجا شما باید تغییراتی در داستان به وجود بیاورید. چند شخصیت تازه وارد کنید یا فضا را عوض کنید. اخرین کاری که می توانید بکنید این است که کلا بیخیال ان شوید و یک نوشته دیگر را شروع کنید.
3- نداشتن تمرکز: زندگی امروز با ما کاری کرده است که تمرکز نداشته باشیم. دائم باید چند کار را هم زمان انجام دهیم یا به فکر اینده باشیم. راه حل ان کمی تمرین تمرکز و نوشتن مداوم است.
4-ترس از شکست: در ابتدای نوشتن همه ما ای ن ترس را داریم که نکند شکست بخوریم. یا خودمان می گوییم که نکند من ان قدرا همکه فکر می کنم خوب نیستم؟ وکلی نکند دیگر. اما ما باید بدون توجه به ان بنویسیم و مثبت فکر کنیم.
5-نبود مواد خام: خیلی وقت ها برای من پیش می اید که ایده ای برای نوشتن دارم. انرا می نویسم ولی بعد از چند خط دیگر چیزی به ذهنم نمی رسد. راه حل ان جمع اوری اطلاعات است تا خلاء این نوشته را پر کنیم.
کار های زیادی می توان برای خشک طبعی انجام داد. مثلا غذا خوردن خواندن اثر مورد علاقه یا پرس و جو کردن. دراین حال باید حواسمان جمع باشد خشک طبعی باعث تنبلی نشود.
