اینکه بتونی با فاصله کمتر از دو ساعت از تهران به یه دشت برسی که بتونی دماوند رو در یک سمتت و گلزاری از شقایق‌های وحشی رو تو سمت دیگه‌ای داشته باشی، اونم تو دوران قرنطینه‌ای که میشه به کوه و دشت پناه آورد میتونست تفریح خوبی برای ما باشه. با دوستامون سفر نیم‌روزه‌ای داشتیم به دشت لار شامل توصیفات بالا که سعی میکنم از هرآنچه که شاید به درد شما هم بخوره و ما تجربه کردیم بگم.
دشت لار ناحیه‌ای از مازندران و تهران ه که اگه تهرانی باشید میتونید از سمت جاده هراز بهش دسترسی داشته باشید.
بعد از اینکه از جاده هراز خارج میشید میتونید تیکه‌هایی از دشت‌های گل شقایق‌های وحشی رو ببینید. اما لازم هم نیست دقیقا در اولین دشت توقف کنید. جلوتر که در ادامه هم خواهم گفت فضاهای سرسبزی هست که شامل سد لار میشه و میتونه جذابیت بیشتری رو داشته باشه.
شروع سفر ما از ۶ صبح بود. میدونستیم که از ظهر به بعد هوای آفتابی توی دشت ممکنه اذیتمون بکنه و برای همین این ساعت پاشدیم و حدود ۶ و نیم حرکت کردیم به سمت هدفمون در دشت لار. لوکیشن زیر جایی بود که ما ماشینمون رو پارک کردیم.
حدود ساعت ۸ و ربع به لوکیشن رسیدیم.
از اینجا به بعد جاده از آسفالت خارج میشد و بقیه جاده رو باید به صورت خاکی میرفتید. که هم میشد با ماشین رفت و هم پیاده. نگهبان‌های منطقه نکته‌های زیر رو بهمون گفتن:
درنهایت وسایلمون رو برداشتیم و از جاده خاکی حدود نیم ساعت راه رفتیم تا بتونیم یه جایی رو پیدا کنیم که هم منظره قله دماوند رو داشته باشیم و هم بتونیم سد لار رو ببینیم. فضا برای زیرانداز انداختن و چندین جای مناسب برای درست کردن آتیش بود. هدف ما گرم کردن کنسرو‌های لوبیایی بود که آورده بودیم و با توجه به بادی هم که در جریان بود روشن کردن آتیش و گرم کردنشون برامون دشواری زیادی نداشت. با توجه به دشت بودن منطقه ممکن بود موجودات و حشراتی که بتونند نیش بزنند و آسیب وارد کنند وجود داشته باشند. گرچه ما خودمون این موارد رو ندیدیم و اکثرا جیرجیرک‌ها بودند که اطرافمون بالا پایین میرفتند اما جهت اطمینان از ناحیه پا یکم خودمون رو عایق کردیم تا مشکلی پیش نیاد.
همچنین همونطور که اول هم گفتم آفتاب در بعضی مواقع ممکنه به صورت مستقیم بتابه و برای همین لباس آستین بلند یا کرم ضدآفتاب برای همچنین مواقعی ممکنه لازم بشه.
با توجه به سبزه‌زار‌ها و گل‌های موجود در منطقه به ما گفته بودند که بهترین زمان گشت و گذار اواسط خرداد تا اواسط شهریوره. براساس توییت‌هایی که از افراد مختلف دیدم پارسال حتی در اواخر اردیبهشت هم زمان مناسبی بوده اما امسال دقیقا آخر‌های خرداد گل‌ها غنچه کرده بودند و دقیقا یک هفته قبل از این غنچه منطقه بارش برف و باران رو داشته. خلاصه که قبل از اینکه بخواید راهی شید از راه‌هایی که بلدید ببینید افرادی که یکی دو هفته پیش رفتند شرایط رو مناسب میدیدند یا خیر.
در نهایت حدود ۱۱ برگشتیم و دقیقا زمانی بود که آفتاب شدیدتر میشد. اما تازه در این ساعت بود که شاهد بودیم افراد بیشتری دارند وارد دشت لار میشن و به سمت سد میرند. اگر چادر یا سایه‌بونی برای این مواقع که خورشید به صورت خیلی مستقیم میتابه دارید که مشکلی نیست. اما اگه اینطوری نیست توصیه میکنم همون صبح زود راه بیوفتید که اذیت نشید و بتونید قبل ظهر برگردید.
چندتا نکته هم در رابطه با این گشت‌مون در این دشت بگم:
زمانی که ما به این گردش رفتیم هفته آخر خرداد بود و شرایط برای مواقع دیگه ممکنه فرق کنه. مثلا با توجه به شرایط فصل تولید مثل یا موارد دیگه ممکنه که اجازه ورود به ناحیه خاکی رو ندند. اما اونطور که متوجه شدیم در همون مدت نیمه خرداد تا نیمه شهریور امکان گشت هست.
