خدایا! مرا ببخش اگر همیشه به فکر رضای همه هیچ‌ها هستم ولی به فکر رضای تو که همه هستی، نیستم.
خدایا! چه بی‌حساب و بی‌صدا می‌بخشی و ما چه حسابگرانه تسبیح ذکرمان را فریاد می‌کنیم و می‌شماریم.
خدایا! چگونه تو را بخوانم درحالی که من، من هستم با این همه گناه و معصیت؛ و چگونه از رحمت تو ناامید شوم درحالی که تو، تو هستی، با آن همه لطف و رحمت.
