انتشار اولین نوشته در فضای مجازی و اینترنت همیشه با یه حس خاص همراهه.
برای من هم این تجربه پر از حس خوب و البته کمی استرس بود. وقتی خواستم اولین نوشتهام رو منتشر کنم، با خودم فکر میکردم:
«کسی نوشتهام رو میخونه؟
از نوشتهام خوششون میاد؟
یا شاید اصلاً دیده نشه؟»
اما همون لحظه به خودم گفتم: مهمترین بخش هر کاری شروع کردنه.
اینکه از فکر کردن و عقب انداختن بیرون بیام و جرات کنم اولین متنم رو منتشر کنم.
حالا حس میکنم انتشار محتوا چند تا فایدهی مهم برای من داشت:
۱. اعتماد به نفس بیشتر
وقتی کاری رو برای خودت انجام میدی، راحتتر میگیری. ولی وقتی برای عموم مینویسی، ناخودآگاه سعی میکنی جدیتر، دقیقتر و منظمتر باشی.
۲. تمرین دیده شدن
اولش سخت و ترسناک به نظر میاد، اما کمکم عادی میشه. همین باعث میشه در آینده راحتتر بتونم در جمعها یا کارهای بزرگتر حضور داشته باشم.
۳. ارتباط با آدمهای جدید
وقتی کسی نوشتهام رو میخونه یا نظر میده، حس خیلی خوبی دارم. انگار دارم با یه نفر دیگه که همراستا و همفرکانس ذهنی خودمه ارتباط برقرار میکنم.
---
🌱 برای من این فقط شروعه. میدونم هنوز راه زیادی در پیش دارم، اما همین اولین تجربه بهم نشون داد که نوشتن و به اشتراک گذاشتن میتونه مسیر خیلی قشنگی باشه.
شما اولین بار که چیزی منتشر کردید، چه حسی داشتید.
خوشحال میشم تجربههاتون رو توی کامنتها بخونم.
