اسید آمینه یا آمینو اسید در شیمی به هر مولکولی که شامل گروه‌های کاربردی آمینه و کربوکسیلیک اسید است گفته می‌شود. اسید آمینه واحد تشکیل دهنده پروتئین است. اسیدهای آمینه در هنگام ساخته شدن پروتئین‌ها از RNA پیام بر یا mRNA به یکدیگر می‌پیوندند.
در زیست‌شیمی به اسیدهای آلفاآمینو یعنی آن اسید آمینه‌هایی که در آنها گروه های آمین و کربوکسیل هر دو به کربنی یگانه چسبیده‌اند اسید آمینه می‌گویند. آنها فقط به یک دسته تقسیم می‌شوند.
آمینو اسید گروهی از مولکول‌های ارگانیک هستند که از یک گروه آمینو (―NH2)، یک گروه کربوکسیل (―COOH) و یک گروه R (زنجیره جانبی) تشکیل‌شده‌اند. این سه گروه در ساختار هر اسیدآمینه‌ای منحصربه‌فرد هستند. شایان‌ذکر است که واژه آمینواسید مخفف آلفا آمینو کربوکسیلیک اسید است. به‌طورکلی ۲۰ آمینو اسید ضروری وجود دارد که بلوک‌های ساختمانی پروتئین‌ها را تشکیل می‌دهند. آمینواسیدها بر اساس قطبیت و زنجیره جانبی به چند گروه تقسیم می‌شوند که این گروه‌بندی در علم شیمی حائز اهمیت است. ازنظر مبحث تغذیه آمینواسیدها به سه گروه ضروری و غیرضروری و مشروط تقسیم می‌شوند.
اسیدهای آمینه ضروری
بدن قادر به ساختن آنها نیست و باید از طریق رژیم غذائی تامین شوند . آرژنین ، لیزین ، تره اونین، لوسین ، میونین ، والین ، فنیل آلین ،ایزو لوسین و … از اسیدهای آمینه ضروری هستند.
اسیدهای آمینه غیر ضروری
بدن توانایی ساخت و سنتز آمینو‌های غیر ضروری را دارد. گلیسین ، آلین ، گلوتامین ، لیستین و ….از اسیدهای آمینه غیرضروری هستند.
مزایای مکمل آمینو اسید
اگرچه مکمل های آمینو اسید اغلب توسط ورزشکاران مصرف می‌شود، اما هر کسی می‌تواند از آنها بهره ببرد. چرا که آمینو اسیدها آنزیم‌هایی تولید می‌کنند، و در بهبود خلق و خو، تمرکز، خواب، و تعداد دیگری از اتفاقات فیزیولوژیکی بدن شما دخالت دارند.
برای اطلاغات بیشتر به لینک مقابل مراجعه کنید. شیمی اریا
