باکتری‌ها مانند هر موجود زنده‌ی دیگری نیاز به آب و مواد غذایی دارند تا زنده بمانند، رشد کنند و زیاد شوند. نیازهای اساسی غذایی میکروبها شامل منبعی برای املاح، کربن، نیتروژن، اکسیژن و آب است. باکتری‌ها به دلیل اندازه‌ی کوچک‌شان تنها قادرند مواد غذایی محلول را به درون سلول‌شان برده و به مولکول‌های دیگر موردنیازشان تبدیل نمایند. باکتری‌ها برای مصرف مواد غذایی غیرمحلول، ابتدا با ترشح آنزیم‌های خاصی آن‌ها را به مولکول‌های کوچک‌تر می‌شکنند و سپس مورد مصرف قرار می‌دهند. بسیاری از مواد پیرامون ما بستر رشد باکتری‌ها هستند.
امروزه شرکت‌های بسیاری محیط‌کشت‌های مصنوعی گوناگونی با هزینه‌ی مناسب برای کشت باکتری‌ها در آزمایشگاه تولید کرده‌اند. در عین حال می‌توان با به کار بردن چند ماده و مخلوط‌کردن آن‌ها به نسبت‌های مختلف برخی محیط‌کشت‌ها را آماده کرد. دستورکار آماده‌سازی این محیط‌ها در منابع گوناگون دستورکارهای آزمایش‌گاهی موجود است. شرکت‌ها مواد خام ارزان‌قیمت مناسب را تغییر داده و به نسبت‌های معین مخلوط می‌کنند و آن‌ها را اغلب به صورت پودرهای آماده وارد بازار می‌کنند.
محیط کشت چیست؟
محیط کشت به محیطی گفته میشود که در آن مواد لازم برای رشد و تکثیر سلولها قرار دارد. محیط کشت به صورت جامد، مایع یا ژل است. این مایع شرایط مناسب را برای رشد و تکثیر سلولها فراهم میکند.
محیط کشت کاربرد های زیادی دارد. عمده کاربرد آن در کارهای تحقیقاتی و برای بررسی میکروبها، سلولهای خود بدن و یا آزمون های بیولوژیکی است.
محیط‌های کشت میکروبی
محیط‌های کشت بنا به نوع نیاز و هدف مصرف‌کننده با ترکیبات تشکیل‌دهنده‌ی گوناگون تولید می‌شوند. برخی محیط‌کشت‌ها مانند M9 بسیار ابتدایی بوده و تنها نیازهای اساسی میکروب‌های کم‌نیاز را فراهم می‌کنند. برخی محیط‌کشت‌ها پیچیده بوده و اجزای متعددی دارند و برای میکروب‌های پرنیاز طراحی شده‌اند. این محیط‌کشت‌ها پرمصرف‌ترین محیط‌کشت می‌باشند و از این جمله می‌توان نوترین‌آگار و بلاد آگار را نام برد. برخی محیط‌کشت‌های اندکی ساده‌تر هستند و از چند ترکیب معدود تشکیل شده‌اند مانند لوریا-برتانی.
مطالب بیشتر در شیمی آریا
