هرچه انسانتر باشيم زخمها عميقتر خواهندبود.
هرچه بيشتر دوست بداريم
بيشتر غصّه خواهيمداشت.
بيشتر فراق خواهيمکشيد
و تنهائیهايمان بيشتر خواهدشد.
شادیها لحظهای و گذرا هستند.
شايد خاطرات بعضی از آنها تا ابد در ياد بماند،
اما رنجها داستانش فرق میکند.
تا عمق وجود آدم رخنه میکند،
و ما هر روز با آنها زندگی میکنيم.
انگار که اين خاصيت انسان بودن است!