حجم کد هامون رو پایین میاره و باعث میشه خوانایی کد بالابره در نتیجه میتونه از بروز خطاهای سهوی تا حد زیادی جلوگیری کنه.
قابلیت Destructuring assignment این امکان رو به ما میده که بتونیم از داخل یک آرایه یا یک آبجکت داده ها رو استخراج کنیم و تبدیلشون کنیم به دسته ای از متغیرها چون خیلی از اوقات کارمون رو راحت تر میکنند.
مثلا به روش معمول اگر بخوایم مقادیر یک آرایه رو بخونیم و بهشون اسم بدیم باید به شکل زیر عمل کنیم:
حالا اگر بخوایم مثال قبل رو با Destructuring assignment انجام بدیم باید به شکل زیر عمل کنیم.
توی خط 2 ما گفتیم مقدار خونه صفر آرایه رو دریافت کن و اسمش رو بذار firstName و همچنین مقدار خونه 1 آرایه رو هم بگیر و اسمش رو بذار lastName و بعد هم خروجی دلخواهمون رو چاپ کن. همین :)
حالا همین کار رو میشه برای آبجکت ها هم انجام داد. مثلا به صورت معمول ما میایم به این شکل به آیتم های یک آبجکت دسترسی پیدا میکنیم.
مثال قبل رو میشه با استفاده از Destructuring assignment به شکل زیر انجام داد. در ادامه میگم که چجوری آبجکت تو در تو رو هم استخراج کنید.
همون طور که توی خط 4 میبینید ما یک آبجکت contactInfo داریم که داخل آبجکت person هست. حالا برای اینکه بهش دسترسی داشته باشیم باید email رو از داخل contactInfo خارج کنیم (خط 8).
اگر هم بخوایم مقدار پیشفرض بهشم بدیم اینجوری میشه:
به این صورت اگر مقدار email خالی باشه یک مقدار پیشفرض جای اون رو میگیره.