یکی از چیزهایی که به عنوان یک برنامه‌نویس تازه کار خیلی دوست داشتم این بود که ابزارهای جدید رو یاد بگیرم، تکنولوژی‌های جدید رو تست و به هر چیزی سرکی بکشم و دانشم رو تو حوزه کاریم تقویت کنم. اگه شما هم تازه کار هستید حتما توصیه میکنم این کارها رو انجام بدید. سعی کنید با ابزارها و تکنولوژی‌های مختلف آشنا بشید و سعی کنید راه خودتون رو پیدا کنید.
حرفی که بالا زدم برای خودش حرف خیلی خوب و درستیه ولی برای افرادی (از جمله خود من) ممکنه این باور اشتباه ایجاد بشه که به عنوان برنامه‌نویس (یا کسی که تو حوزه IT کار میکنه) وظیفه من اینه که تسکی بگیرم و یک گوشه به بهترین شکل ممکن با بهترین ابزارهای ممکن اون رو انجام بدم. "اجازه بدید کدم رو بزنم" چیزی هست که خیلی زیاد به همکارانم میگفتم.
حالا مشکل چیه؟ مشکل خیلی سادست شما به عنوان برنامه نویس قراره ۳۰ درصد زمانتون رو کد بزنید (حتی خیلی کمتر) و بیشتر وقتتون به برگزاری جلسات، حرف زدن با همکارا در مورد پروژه یا حتی خوش و بش کردن با هم تیمی‌ها میگذره (ممکنه بگید بگیر هدر میره) ولی خب این‌ها بخشی از کار شماست.
باید قبول کنید شما توی یک تیمی قراره کار بکنید که هم تیمی‌های شما (که ممکه فنی هم نباشن و زبان فنی شما رو نفهمن) باید از همکاری با شما لذت ببرن و بتونن با شما کار کنن. شما اگه بهترین برنامه نویس دنیا هم باشید و تیم شما نتونه با شما کار کنه توانایی فنی شما هیچ ارزشی نداره.
پس این جمله که من ماشین تبدیل قهوه به کد هستم رو فراموش کنید، قبول کنید تنها جنبه کار شما برنامه نویسی نیست، از دخمه‌های تاریکتون خارج بشید، یاد بگیرید چطور با آدم‌ها ارتباط برقرار کنید. چطور با تیمتون صحبت کنید. یاد بگیرید چطور با جنس مخالف صحبت کنید[1]. موضوعات جدیدی جز برنامه‌نویسی یاد بگیرید تا بتونید سر میز نهار با همکارا حرفی جز مقایسه فریم‌ورکها بزنید و آدم تک بعدی نباشید. قبول کنید پروژه روی شما نمیگرده و همونطور که انتظار دارید همکاراتون مطابق میل شما، با شما رفتار کنن شما هم باید بداخلاقی رو کنار بگذارید و برخورد مناسبی با اون‌ها داشته باشید
من فکر میکنم این یک مشکل بزرگ خود من و خیلی از دوستانم که تو این زمینه کار میکنن باشه. باید زمانی بگذاریم و خودمون رو اصلاح کنیم. نتیجه این اصلاح نه تنها در زمینه کاری میتونه به شدت مفید باشه، بلکه میتونه زندگی شخصیمون هم زیباتر کنه.
