درست است که زندگی بسیار غم انگیز و بیهوده است؛ اما تنها چیزی است که ما داریم.
این جمله را عباس کیارستمی در یکی از صفحات سالنامه اش نوشته است. زندگی، غم انگیز، بیهوده، تنها دارایی. این ها واژگانی کلیدی است که در کنار هم قراردادنشان یک جمله کامل را ساخته است، جمله ای که از دل آن حقیقت زاده شده است و در نهایت هم راهکار دارد؛ تنها چیزی که داریم. محوریت بحث هم زندگی است.
خواستم برای خودم یادآوری کنم که گاهی با عمیق نگاه کردن و اندیشیدن؛ می توان جمله ای نوشت که به اندازه یک کتاب حرف در آن باشد. جمله ای در گوشه سررسید، در کنار هیاهوی روزها و اتفاقات، می تواند اندیشه ما را شرح دهد. زندگی، با تمام فشارهایش، با غم و بیهودگی و خستگی هایش، برای کسی مثل عباس کیارستمی تنها دارایی زندگی است و حتی می تواند برای همه ما باشد. زندگی تنها چیزی است که ما داریم و می توانیم از آن لذت ببریم یا ویرانش کنیم. ما در برخورد با زندگی خود؛ مختاریم.
