استاد سعی داشت من را به نوشتن با شیوه خط معیار نزدیک کند. از دیدگاه آنان خط معیار زیباترین و کامل ترین و بهینه ترین شیوه نگارش است. یعنی شما باید سعی کنید از خط معیار تقلید کرده و خود را به آن نزدیک کنید، اصلا همین موضوع باعث شد که من دیگر به این مسیر ادامه ندهم، زیرا تمام شیوه نگارش شما زیر سوال می رود.
دست خط هرکس همانند اثر انگشت او منحصر به فرد است.
پس از مدتی که به تمرین پرداختم حالا دیگر دستخطم نه همان قبلی بود و نه خط معیار. مانند کلاغی بودم که راه رفتن کبک را تقلید کرده و حالا راه رفتن خود را فراموش کرده بودم.
بیاید گریزی بزنیم به کتاب از دو که حرف می زنم از چه حرف می زنیم نوشته موراکامی. یک نکته مهم از این کتاب که مربوط به این مطلب است را برایتان بازگو کنم.
چند مربی را به نوبت استخدام کردم تا نحوه ی درست شنا را به من بیاموزند ولی هیچ کدام آنی نبودند که من می خواستم. هر مربی که می آمد و چیزی با روش من سرهم بندی می کرد که فقط شنای مرا خراب تر می کرد. گاهی کار به جایی می رسید که حتا به زحمت شنا می کردم.
بلاخره یک مربی خوب پیدا کردم. اولین کاری که مربی کرد این بود که نوع شنا کردنم را خوب زیر نظر گرفت. بعد هم از من پرسید که چه هدفی را دنبال می کنم. مربی گفت: «خوشحالم که شما هدف مشخص و روشنی دارید. این کار مرا راحت تر می کند.»
بدین ترتیب ما آموزش مرحله به مرحله را برای اصلاح شیوه ی شنای من آغاز کردیم.او به روش «خراب کن و از نو بساز» عمل نمی کرد،طوری که کل نحوه ی شنای مرا زیر سوال ببرد و بخواهد از پایه به من شنا یاد بدهد. به گمان من، اصلاح روش شنای کسی که به شکل نادرستی آن را انجام می دهدبسیار سخت تر از آموزش دادن به تازه واردی است که هیچ ذهنیتی در مورد این ورزش ندارد. خلاص شدن از دست عادت های نادرست کار ساده ای نیست و به همین دلیل مربی جدید مرا وادار به تجدید نظر کلی نکرد بلکه در طول مدتی طولانی جزئی ترین حرکات مرا، یکی یکی، اصلاح کرد.
این مهم است که در ابتدای یک روند شناخت واقعی از موقعیت و شرایط خود داشته باشیم و در ادامه کار سعی کنیم جزء به جزء پیش برویم و بهبود یابیم نه اینکه کلیت یک موضوع را بخواهیم تغییر بدهیم. حتی پایه ای ترین آموزش یک مهارت ممکن است فرسنگ ها با توانایی و ظرفیت ما فاصله داشته و باید با صبر و حوصله رویه مناسب خود را طراحی کنیم. نباید این موضوع باعث شرمسازی یا خجالت ما باشد و به این فکر کنیم که با استمرار و پایداری در مسیری که شروع کردیم می توانیم به نقطه بعدی صعود کنیم.
نوشته شده توسط: منصور آل کثیر
