اتریوم امروز حوالی ۴٬۳۳۰ دلار معامله میشود؛ حدود ۴ درصد افتِ روز پنجشنبه ادامه همان برگشت از سقف هفتگی نزدیک ۴٬۷۰۰ دلار است که در برخورد با خط روند نزولی، خریداران را عقب راند. محرک اصلی این چرخش، موج سنگین توزیع از سوی دارندگان میانی (۱ تا ۱۰ هزار ETH در هر کیف پول) بوده که از ابتدای هفته تا کنون حدود ۱.۲۲ میلیون ETH به عرضه افزودهاند. همزمان دادههای سودِ تحققیافته نشان میدهد نزدیک ۲.۵ میلیارد دلار شناسایی سود در چهار روز گذشته رخ داده و وزن اصلی فروش بر دوش دارندگان کوتاهمدت بوده است. این ترکیب، تصویر کلاسیک «نفسگیری در روند صعودی» را تداعی میکند: فشار عرضه از سوی بازیگران میانی، در برابر تقاضای تدریجی نهنگها و تنگتر شدنِ طرف عرضه.
در سمت تقاضا، کیفپولهای بزرگ (۱۰ تا ۱۰۰ هزار ETH) طی همین بازه حدود ۲۰۰ هزار ETH به موجودی خود افزودهاند؛ رفتاری که معمولاً فازهای اصلاحی ناشی از فروشِ دارندگان میانی را کوتاهمدت نگه میدارد، بهویژه اگر در ناحیههای حمایتی با نقدشوندگی مناسب رخ دهد. از منظر تکنیکال، محدوده ۴٬۲۷۰ دلار اولین خط دفاعی مهم است؛ حفظ این سطح و چرخش حجم/مومنتوم به نفع خریداران میتواند زمینه آزمون دوباره ۴٬۵۵۰ تا ۴٬۷۰۰ (باندِ مقاومت داینامیکِ خط روند نزولی و سقف هفتگی) را فراهم کند. شکستِ معتبرِ این ناحیه، کانون توجه را به رویگَردانی فروشندگانِ کوتاهمدت و باز شدن مسیر اهداف بالاتر معطوف خواهد کرد؛ در مقابل، ازدسترفتن ۴٬۲۷۰ در پیِ تشدید شناسایی سود، ریسک عقبنشینی تا ۴٬۱۰۰ و در سناریوی بدبینانه، ناحیه ۳٬۹۸۰–۴٬۰۰۰ را بالا میبرد.
در سوی عرضه ساختاری، یک عامل حمایتی برجسته شده است: شتابگیری سهامگذاری (staking) در ETFهای نقدی اتریوم. با فعال شدن قابلیت استیک از دوشنبه، گزارشها از سپردهگذاری ۸۵۷٬۶۰۰ ETH توسط گریاسکیل در روز چهارشنبه حکایت دارد؛ عددی که اگر بهطور پایدار تکرار نشود هم، همین مقیاس از قفلشدنِ کوینها به معنای کاهش شناوری کوتاهمدت بازار است و میتواند اثر فروشِ دارندگان میانی را خنثی یا تعدیل کند. به زبان ساده، هرچه بخشی از عرضه به اعتبارسنجی قفل شود و نهنگها روی ضعف جمعآوری کنند، احتمال اینکه اصلاح فعلی به فاز «بازتعادل» محدود شود و نه «چرخش روند»، بیشتر میشود.
از منظر رفتارشناسی بازار، الگوی این هفته بیشتر به «جابجایی ریسک» بین لایههای سرمایهگذار شبیه است: سودگیریِ سریع از سمت بازیگرانِ با افق کوتاهتر، در برابر انباشت پلّهای بازیگران درشتجثه که معمولاً افق بلندتر و حساسیت کمتر به نوسان دارند. در چنین شرایطی، کیفیت برگشتها—نه صرفاً اندازه کندلها—اهمیت دارد: افزایش نسبت معاملات در قیمتهای بالاتر از VWAP روزانه/هفتگی، کاهش ورودی به صرافیها و تغییر جهت فاندینگرِیت به سمت خنثی یا کمی مثبت، نشانههای تأیید برای پایان اصلاح خواهند بود.
جمعبندی عملیاتی: تا وقتی ۴٬۲۷۰ حفظ شود و دادههای زنجیرهای از ادامه انباشت نهنگها و کند شدنِ جریان ورودی به صرافیها حکایت کند، نگاه غالب «اصلاح در روند صعودی» باقی میماند و معامله روی پولبکها با مدیریت ریسک معقولتر از تعقیب قیمت در مقاومتهاست. در سناریوی شکست ۴٬۲۷۰ و تشدید خروجی از کیفپولهای بزرگ، باید چابک بود و اجازه داد بازار در ناحیههای پایینتر دوباره تعادل پیدا کند. چشمانداز میانمدت، تا زمانی که استیکینگ ETFها و کاهش شناوری ادامه دارد و ساختار کفهای بالاتر مخدوش نشده، به نفع خریداران میماند؛ ولی کلید رفتاریِ کوتاهمدت همان نبردِ ۴٬۲۷۰ و واکنش به باند ۴٬۵۵۰–۴٬۷۰۰ است.
