شاخص دلار پس از تصمیم مورد انتظار فدرالرزرو برای کاهش ۲۵ واحد پایهای نرخ بهره، بخشی از افتهای پیشین را جبران کرد و بالای ۹۷ پایدار شد. در نگاه اول، کاهش نرخ باید دلار را تضعیف کند، اما پیام همراه آن ، چه در اظهارات جروم پاول و چه در چشماندازهای تازه، کمتر از حدی که بازار تصور میکرد داویش بود.
پاول کاهش را «مدیریت ریسک» در برابر ضعف بازار کار توصیف کرد و همزمان تأکید داشت که دلیلی برای «شتاب در تسهیل» نمیبیند. «دات پلات» نیز مسیر ملایمی از اینجا به بعد را نشان میدهد: دو کاهش دیگر تا پایان امسال و فقط یک نوبت در ۲۰۲۶؛ یعنی کمتر از برآوردهای پیشینِ بازار برای سال آینده. همین تنظیمِ انتظارات، کف کوتاهمدتی زیر دلار گذاشته و شاخص را از ناحیههای کمجانِ هفتههای اخیر بالا کشیده است.
در جزئیات چشمانداز، چند نکته دلارمحور به چشم میآید. نخست آنکه برآورد رشد تولید ناخالص داخلی برای ۲۰۲۵ و ۲۰۲۶ اندکی بالاتر رفته و نرخ بیکاری سال آینده کمی پایینتر دیده شده است؛ دوم اینکه برآورد تورم PCE هسته برای ۲۰۲۶ به ۲.۶ درصد بالا برده شده است. این ترکیب به فدرالرزرو اجازه میدهد «گرایش به تسهیل» را حفظ کند، اما در عین حال شتاب آن را محدود نگه دارد—برداشتی که معمولاً به نفع دلار تمام میشود، چون مسیرِ «کمی بالاتر برای کمی طولانیتر» از نرخهای واقعی را القا میکند. حتی مخالفت تکنفره استیون میرن—به نفع کاهش ۵۰ واحدی—بهجای آنکه نشانه شکاف عمیق باشد، بیشتر بر اجماع اکثریت برای گامهای کوچک و قابلکنترل نور میاندازد و از دید بازار، ریسکِ «تسهیل تهاجمی» را کمرنگ میکند.
در بیرون از آمریکا نیز تصویر سیاستی کموبیش به سود دلار است. بانک کانادا هم ۲۵ واحد پایه پایین آورد و با این کار، بخشی از فاصله بازدهی به سود دلار آمریکا حفظ شد. در مقابل، بازار انتظار دارد بانک انگلستان و بانک ژاپن فعلاً سیاست را بدون تغییر نگه دارند. این ناهمزمانیِ چرخهها، اگرچه بزرگ نیست، اما کمک می کند با سنگینی کفه ها به نفع شاخص دلار—بهویژه در برابر ارزهایی با بازده پایین—کمک میکند سمت خرید فعال بماند. نتیجه طبیعی چنین چینشی، دلارِ مقاومتری است که نهتنها به اتکای «امنیت» در دورههای تلاطم، بلکه بهخاطر «تفاضل بازدهیِ تثبیتشده» هم حمایت میشود.
با این همه، مسیر یکطرفه نیست. بازارها دو کاهش دیگر در سال جاری را تقریباً قطعی کردهاند و هر نشانهای از افت سریعتر تورم یا نرمتر شدن بیشتر اشتغال میتواند انتظارات برای شتابِ تسهیل را بالا ببرد و دوباره فشار بر دلار ایجاد کند. بالعکس، اگر دادههای آتی—از خردهفروشی تا تورمهای ماهانه—به سمت چسبندگی قیمتی یا تابآوری تقاضا میل کند، بازار ناچار میشود از شمار کاهشهای آینده کم کند؛ سناریویی که شاخص دلار را بهراحتی در کانال ۹۷ تا محدودههای بالاتر نگه میدارد. به بیان عملی، پس از این تصمیم، دلار بیش از آنکه «مسیر» گرفته باشد، «کادر» گرفته است: کادرِ تسهیلِ ملایم، با حساسیت بالا به دادههای ماهانه و هرگونه تغییر در لحن ارتباطی فدرالرزرو.
از منظر تاکتیکی، تقابل دو نیرو—کاهشهای بیشترِ امسال در برابر کُندشدنِ مسیر ۲۰۲۶—بهاحتمال زیاد به یک فاز نوسانی اما حمایتی برای شاخص دلار میانجامد. عقبنشینیها تا وقتی که روایت «تسهیل آهسته» برقرار است، بیشتر رنگ «تنظیم موقعیت» دارند تا آغاز روند نزولی تازه؛ در مقابل، جهشهای کوتاهمدت نیز بدون پشتیبانیِ دادهایِ هاوکیش، دشوار است که به روند صعودی پایدار تبدیل شوند. بنابراین نگاه معقول، «ارزشیابیِ مجدد پس از هر داده» است: هر گزارش تورمی یا اشتغالی که شگفتی بسازد، میتواند پاندول انتظارات را در چارچوب همین کادر، به سود یا زیان دلار تاب دهد.
تحلیل وضعیت تکنیکی:
در تایم فریم یک ساعته شاهد کراس صعودی میانگین های 8 و 24 ساعته هستیم. این کراس دیدگاه قوی صعودی میان روزی را تقویت می کند. در این مسیر انتظار می رود تا زمانی که سطح 97.08 - 96.99 به عنوان یک حمایت پابرجا بماند، شاهد ادامه روند صعودی تا محدوده های بعدی 97.57 و 97.70 باشیم.
