در فن سینما تعیین فضای بصری فیلم را معمولا وظیفه کارگردان می دانند. نورپرداز، لابراتوار، متصدی جلوه های ویژه و تدوینگر همه از کارگردان دستور می گیرند و در نهایت آن چه "سبک بصری" می نامیم، از شناسنامه های اصلی هم هنرمند مولف محسوب می شود. ما هنرمندانی مانند ریدلی اسکات، استنلی کوبریک، وس‌اندرسون، زک اسنایدر یا کریستوفر نولان را پس از سبک داستانگویی‌شان، با سبک بصری محبوبشان شناسایی می‌کنیم.
در اینترنت و مقالات سینماپسندانه قسمت بصری فیلم چندان مورد توجه نیست و این به علت آن است که ساخت یک فیلم بصری زیبا به مهارت های فنی آکادمیک نیاز دارد. با این حال بخش هایی از این هنر ظریف هست که هم به مذاق مخاطب ورق بزن اینترنتی خوش می آید و و هم متاسفانه توسط برخی مولفان نادیده گرفته می‌شوند. مجموعه مقالات سینمای زیبا درباره ی یک فیلم خوب نیستند، بلکه درباره ی یک فیلم چشم نواز هستند و قرار است موجودات بصری یک فیلم را یک به یک مورد بررسی قرار دهند.
مخاطبان این مجموعه مقالات چه کسانی هستند؟ مطمئنا مخاطب در این مقالات مورد توجه است. هدف ما سیخونک زدن به همتایان کارگردان داخلی نیست. ولی مطالب این مقالات برای هنرمندان مستقل و دیگر فعالان آزاد نیز مفید خواهند بود.
این مجموعه مقالات را با #سینمای_زیبا دنبال کنید.
