امروز میخواهم در مورد سکته مغزی و یکی از روش های درمان گفتار پس از سکته براتون بنویسم
این روش توسط Helm و Albertو Sparks در سال 1973طراحی شده است.
این روش بر اساس این فرضیه است که از نیمکره راست که برای پردازش نواخت وProsodyگفتار غالب است، می توان برای تحریک زبان در نیمکره چپ آسیب دیده استفاده کرد.
هسته مرکزی MIT تکرار می باشد.
استفاده از گفته های پر بسامد
کاربرد گفته های معنا دار
کار در سطوحی که درجه بالای موفقیت در آنها پیش بینی می شود.
استفاده از راهنماهای کلامی وایمایی
عدم استفاده از راهنماهای تصویری و نوشتاری
دو جلسه درمانی در روز
عدم استفاده از روش های دیگر درمانی در حین استفاده ازMIT
درک کلامی خوب
آگاهی از خطا حفظ شده باشد.
برون داد کلامی محدود خطاهای تولیدی
مشخصات ناروانی گفتار شامل گفته های خراب و پر مکث با تلاش در خود اصلاحی هستند .
این افراد نیم رخ زبانی آفازی بروکا داشته ، اغلب کنش پریشی دهانی غیر کلامی هستند.
درک شنیداری بهتر از بیان کلامی باشد.
بیمار ثبات عاطفی داشته ،فراخنای حافظه خوبی داشته باشد. توانایی کلامی بسیار کمی داشته باشد.
برون داد کلامی به شدت آسیب دیده باشد ودر تکرار، نامیدن یا تکمیل جملات آسیب دیده باشد.
در تصحیح خطا هایشان تلاش خوبی نشان می دهند.
گفتار کلیشه ای را به وضوح نشان داده، تولید هم دارند.
این سطح تنها یک مرحله دارد.
یک سطح مقدماتی است.
درمانگر ملودی ساده گفتاری را زمزمه می کند.
بیمار باید ملودی زمزمه شده توسط درمانگر را به طور همخوانی با او و ضربه زدن با دست زمزمه کند.
به مرور درمانگر صدای خود را کاهش می دهد تا جایی که فقط بیمار زمزمه کند.
درمانگر با گفتن «خوب است» به تمرین ملودی بعدی می پردازد.
در سطح ۱ نمره گذاری وجود ندارد.
این سطح از ۱۵ دقیقه تا دوجلسه درمانی متوالی متفاوت است.
هنگامی که بیار این ملودی ها را با استفاده از ضربات دست توانست اجرا کند به مرحله بعدی می رود.
در ابتدا درمانگر الگوی آهنگین را با ضربه زدن به دست همراه بیمار زمزمه می کند سپس آن را با جمله همراه کرده و تکرار می کند.
مکث کوتاهی کرده و دوباره این کار را تکرار می کند.
سپس به بیمار علامت می دهد که به صورت هم خوانی با او تکرار کند.
اگر عملکرد بیمار رضایت بخش بود به مرحله دو می رود.
پس از یک مکث کوتاه، درمانگر و بیمار همان جمله را توام با ضربه دست می خوانند.
سپس درمانگر. صدای خودش را کاهش می دهد اما ضربه دست را برای الگوی تکیه ریتمیک گفتار ادامه می دهد
درمانگر با دست به بیمار علامت می دهد که گوش کند.
سپس جمله آهنگین قبلی را همراه با ضربه دست ارائه می کند.
سپس به بیمار علامت می دهد که آن را بدون همراهی درمانگر و فقط با ضربه دست او تکرار کند.
اگر شروع کردن برای بیمار سخت است درمانگر می تواند از راهنمایی واجی استفاده کند.
در این مرحله درمانگر بدون ضربه دست این سوال را می پرسد: تو چی گفتی؟
سپس به بیمار علامت می دهد که جمله گفته شده قبل را تکرار کند.
اگر بیمار مشکل داشت می توان از ضربه زدن با دست یا راهنمای واجی استفاده کرد.
درمانگر جمله را یک بار با ضربه به دست بیمار ارائه می کند سپس از بیمار می خواهد که به صورت همخوانی و ضربه زدن با دست جمله را تکرار کند.
هرگاه بیمار بتواند ادامه دهد درمانگر صدای خود را کاهش می دهد.
هرگاه لازم بود به طور کوتاه همکاری می کند و دوباره صدایش را کاهش می دهد.
درمانگر همان جمله آهنگین را با ضربه زدن به دست بیمار می گوید.
پاسخ بیمار نیز همان تکرار آهنگین است ولی با این تفاوت که تاخیر ۱ تا۲ ثانیه ای در پاسخ بیمار ایجاد می شود.
اگر نتوانست به مرحله قبل بر می گردد.
در این مرحله ضربه به دست وجود ندارد.
درمانگر یک سوال را به صورت آهنگین از بیمار می پرسد که پاسخ آن بله یا خیر نباشد.
مثلا اگر در مرحله قبل جمله / من کیک می خوام / باشد در این مرحله می پرسیم / چه نوع کیکی؟ /
درمانگر جمله را ابتدا به صورت آهنگین می خواند و آنگاه مکث کرده و سپس جمله را با آهنگ طبیعی گفتار و همراه با ضربه زدن به دست می گوید.
بیمار با unison به درمانگر می پیوندد.
اگر شکست خورد درمانگر مجددا به طور انفرادی تمرین را اجرا می کند.
درمانگر جمله قبلی را به صورت نواخت گفتاری با ضربه به دست ارائه می کند، بیمار گوش داده و با تاخیر ۲ تا ۳ ثانیه ای پاسخ می دهد.
شکست بیمار بازگشت به مرحله قبل
ضربه به دست متوقف می شود.
درمانگر جمله را با آهنگ گفتاری می گوید و پس از تاخیر ۱الی۲ ثانیه ای درمانگر از بیمار می خواهد که جمله را با نواخت طبیعی تکرار کند.
هرچقدر بیمار مهارت بیشتری پیدا کند زمان تاخیر افزایش می یابد.
ناتوانی برگشت به مرحله قبل
در این مرحله درمانگر سوالاتی را می پرسد که پاسخ محتوایی و اطلاعاتی داشته باشد.
از جمله ها و سوالات مراحل قبل می توان استفاده کرد.
جمله : من کیک می خوام.
سوال : تو چی می خوای؟
سوال : کی کیک می خواد؟
سوال : چه وقت کیک می خوای؟
سوال : چه کیک می خوای؟
طول و پیچیدگی تکالیف در سلسله مراتب درمان به تدریج افزایش می یابد.
روش های مستقیم برای تصحیح خطاهای کلامی در بیماران زبان پریش با شکست روبه رو می شود. در این روش درمانی هنگامی که بیمار در یک مرحله شکست می خورد فورا به مرحله قبل بازگشت داده می شود.
تکرار کلامی هسته مرکزی درمان را تشکیل می دهد.
تاخیر در پاسخ را در نظر بگیرید.
درمانگر نباید با استفاده مکرر از مطالب و کلمات یکسان اثر تمرین را در مراجع به وجود آورد.
درمانگر نباید از تشویق ها و تقویت های افراطی استفاده کند. یک لبخند تشویق آمیز می تواند بهترین تقویت باشد.
از مطالب نوشتاری یا تصویری به عنوان محرک های اضافی نباید استفاده شود.
دو جلسه درمانی در روز برای بیماران شدید ضروری است.
امیدواریم مطالعه این مطلب برای شما مفید بوده باشه درصورت تمایل میتوانید مطالب جدید را از شماره تماس درج شده در عکس پیگیری نمایید. یا با مراجعه به سایت اصلی دکتر حنیف امانیان به مطالب جدید دست یابید.
