پایه اول : یادگیری در مورد گفتار پایه ای برای هرکاری است که ما در درمان انجام نی دهیم .
پایه دوم : یادگیری در مورد لکنت پایه ای است برای بکارگیری شیوه های درمانی و کاهش حساسیت نسبت به لکنت.
پایه سوم : مراجعان باید بدانند که چرا کاری را در درمان باید انجام دهند.
پایه چهارم : شیوه ها فقط زمانی کارایی دارند که مراجع آنها را بکار ببرد.
قبل از اینکه بتوانیم شروع به کمک برای بهبود روانی گفتار کودک ، نگرش او در مورد لکنت و توانایی های ارتباطیش کنیم او باید به طور کلی در مورد نحوه حرف زدن ، لکنت و برقراری ارتباط یاد بگیرید.
مراجع باید از طریق توانایی های خود آگاهی و نظارت بر خود موارد دخیل بر روانی گفتارش را شناسایی کند. و دستیابی به این مهارت ها برای دستیابی و حفظ روانی گفتار ضروری است.
استارک ودر و گیونز اکرمن ( 1997 ) طرفدار افزایش آگاهی کودک در مورد صداسازی جهت افزایش خودآگاهی و مدیریت فرایند گفتار هستند. آنها بیان می کنند که کودکان دارای لکنت در سن مدرسه زمانی که می آموزند چطور هر دسته از صداها ساخته می شوند احساس قدرت می کنند.
در حالی که افراد دارای لکنت ممکن است زمان و تلاش زیادی را صرف فکر کردن در مورد چگونگی صحبت کردنشان کنند. آنها ممکن است بر روی احساس تنش بدنی که در طول لحظات لکنت دارند. یا واکنش های عاطفی نسبت به لکنت ، مثل اضطراب و ترسی که همراه با واکنش شنوندگان نسبت به لکنت می آید تمرکز کنند.
همانطور که گفته شد نه افرادی دارای لکنت و نه گویندگان بدون لکنت . درک زیادی را از آنچه واقعا هنگام صحبت کردن انجام می دهند ندارند. آنها اکثرا از روابط پیچیده بین اندام هایی نظیر شش ها ، حمجره و دهان آگاه نیستند. افراد ممکن است درک بسیار اندکی از اینکه واقعا چه فرایندی در طرح ریزی و تولید گفتار اتفاق می افتد داشته باشند. چرا که اکثرا نیاز به فکر کردن در مورد اینکه برای برقراری ارتباط آسان و با موفقیت چگونه باید صحبت کنند ندارند.
ما می توانیم از طریق آموزش مفاهیم پایه ای آناتومی و فیزیولوژی گفتار ، درک فرآیند صحبت کردن را برای کودک آسان تر کنیم. بررسی و جور کردن تکه های پازل این فعالیت نه تنها برای کودکان حیاتی است . بلکه سرگرم کننده نیز می باشد. بسیاری از کودکان برای یادگیری دانش در مورد گفتار بسیار با انگیزه می شوند. تجربه حس مهارت و خبرگی در مورد صحبت کردن و لکنت به آنها کمک می کند که احساس ترس و شرمندگی کمتری از لکنتشان داشته باشند.
راه های زیادی وجود دارد که از طریق آنها کودکان می توانند درک خود را از گفتار افزایش دهند.
کودکان با معادل سازی فعالیت های بالا با گفتارشان و تمرکز روی بازخوردهایی که از زبان ، گونه ها ، فک و گلویشان دریافت می کنند ، می توانند در مورد اینکه دهانشان در طول گفتار روان چگونه حرکتی دارد بیاموزند.
کودکان می توانند با توجه بیشتر به حس همقی و صحبت کردن در مورد مشاهداتشان ، درکشان را از چگونگی کار کردن اجزای مختلف سیستم گفتار با همدیگر افزایش دهند.
لینک های مرتبط با ” پایه اول درمان لکنت ” :
با ما در ارتباط باشید در :
