توی این 7 سالی که تجربه‌ی ساز زدن داشتم، با دو سوال بیشتر از همه روبرو شدم:
همین اول راه بهتون بگم که قرار نیست جواب یک جمله ای در مورد هیچ کدوم از این دو سوال بهتون بدم. پس اگه میخاید در عرض 30 ثانیه جوابتون رو بگیرید و ضربدر (X) بالا رو فشار بدید؛ وقت رو هدر ندید و همین الان این کارو بکنید.
من توی این مقاله قصد دارم به این دوتا سوال در حد اطلاعاتم جواب بدم.
ساز زدن مثل هر مهارت دیگه ای از طریق تمرین و تجربه ای که به صورت شخصی کسب میکنی به دست میاد. وجود استاد و راهنما برای نشون دادن مسیر درست لازمه، اما یادت باشه استاد نهایتا 20% ماجرا رو برای تو پیش میبره و 80% باقیش خودتی و خودت.
اگه دقت کرده باشی کلاس های موسیقی به صورت هفتگی و به مدت 30 دقیقه انجام میشه. این خودش نشون دهنده ی اینه که 30 دقیقه از هفته ی تو توسط استادت پر میشه و 10.050 دقیقه باقی، کاریه که خودت باید انجامش بدی. پس منتظر نباش که مثه کلاسای درس مدرسه، معلمت همه چیزو بهت یاد بده و فقط مثه یه طوطی اونارو حفظ کنی و والسلام.
تمرین کردن اونم به صورت منظم و روزانه اصلی ترین معیار برای اینه که تو کی نوازنده ی خوبی میشی و کی به اونجایی که دلت میخاد میرسی. پس اگه برای ساز زدنت هدف داری و میخای به یه جایی برسی باید براش برنامه روزانه داشته باشی. و توی اون برنامه فقط سه کار مهم هست که باید انجام بدی:
1.تمرین
2.تمرین
3.تمرین
اینو یادت باشه که اول از همه تمرین و پشتکار خودته که باعث یادگیری موسیقی و ساز زدن میشه. استاد مساله ی دومه!
بعد از وظایف خودت و تمرینات مرتب و روزانه، نوبت به استاد میرسه. البته از لحاظ زمانی شما اول باید استادت رو پیدا کنی ، ولی من به ترتیب اهمیت مسائل این بحث رو نوشتم.
بذار بهت بگم به چه کسی استاد نمیگن! شاید اینجوری بهتر پیداش بکنی.
(البته ممکنه اساتیدی باشن که معیارهای بالا رو داشته باشن. منظور من اینه که به صرف داشتن یکی از معیارهای بالا نمیشه به اون شخص استاد موسیقی گفت)
استاد موسیقی باید یا مدرک تحصیلی معتبر دانشگاهی داشته باشه، یا دوره های تخصصی مربوط به اون ساز رو گذرونده باشه. یه "ولی" بزرگ هم داره
ولی اگر هیچ کدوم از اینها رو نداشت و ساز زدن رو به صورت خودآموز یادگرفته بود ، تجربه ی آموزشش اونقدری باشه که اهل فن قبولش داشته باشن. ممکنه کسی بدانشگاه نرفته باشه و دوره ای هم نگذرونده باشه ، اما بسیار بهتر از اساتید دیگه "آموزش موسیقی" بده.
یه استاد موسیقی باید بتونه با کلامش ، مفاهیم رو به خوبی منتقل کنه. اگه یه استاد موسیقی با بار علمی و تجربه ی فراوان پیدا کردید، که بیان خوبی نداره ، شما چیزی ازش یاد نخواهید گرفت و تازه ممکنه دچار سوتفاهم هم بشید.
فهمین اینکه استاد، بیان خوبی داره یا نه فقط با تجربه ی شخصی شما به دست میاد. ممکنه من یکی رو معرفی کنم که بیانش برای من شیوا و رسا باشه اما شما متوجه حرفاش نشید ، یا برعکس.
پس این قسمت داستان فقط با تجربه کردن حل میشه و متاسفانه کمی هزینه براتون بر میداره
اما اگه هدف شما از یادگیری موسیقی بزرگتر از این حرف هاست. پس هزینه کردن نباید براتون خیلی سخت باشه.
برای پیدا کردن یه استادخوب شاید لازم باشه کلی بگردی و مقداری هم هزینه کنی. اما یادت باشه که هدف بزرگ ، کار بزرگ میخواد.
برای شروع میتونی آموزشگاه های موسیقی مهم و معتبر شهر رو بگری. از مسئولینش در مورد استاد ساز مورد نظر سوال کنی و با هنرجوهای اون استاد حرف بزنی و ازشون سوال بپرسی.
استاد موفق و کار درست حتما چندتا شاگرد حرفه ای داره. راجع به شاگردهاش سوال بپرس و ببین کسایی که از صفر با این استاد شروع کردن الان کجا هستن.
همه ی هنرجوهای یه استاد خفن هم، لزوما خفن نمیشن. اما استاد کار درست ، بلاخره 2 تا شاگرد داره که ساز زدنشون تورو به تحسین وامیداره.
وقتی چندتا آموزشگاه خفن رو گشتی و اطلاعات مورد نظر در مورد چندتا استاد رو به دست آوردی ، وقت اینه که خودت بری وسط میدون و یکی از این استاد ها رو محک بزنی.
آموزشگاه های خوب معمولا امکانات کاملی دارن و برخورد خوبی با هنرجوهاشون دارن.
یه آموزشگاه موسیقی درست و حسابی به خاطر پول ، اهداف و آرزوهای هنرجوهاش رو فدا نمیکنه و تو میتونی اینو بعد از 1 ترم تشخیص بدی.
بعد از حداکثر یک ترم ، معلوم میشه که به حقوق شما توی اون آموزشگاه احترام گذاشته میشه یا نه.
و این هم معلوم میشه که توی این مدت پیشرفتی داشتی یا نه.
همه رویاهای ما میتونن به حقیقت تبدیل بشن اگه شهامت دنبال کردن اونها رو داشته باشیم.
"والت دیزنی"
منبع: آموزشگاه موسیقی سیحون
