چند روز پیش این دیالوگ جالب در شرکت پیش آمد که «محیط کار یک فضای عمومی است یا یک فضای خصوصی؟» بحث از این‌جا شروع شد که برای پنجره‌های محیط کارمان پرده بزنیم یا نه؟ یک گروه اعتقاد داشتند که چه اشکالی دارد شرکت از خیابان دیده شود و مگر این‌جا با یک کافه چه فرقی دارد؟ و گروه مقابل این پرسش را مطرح می‌کردند که فضای کار جایی شبیه خانه است که ما بیشترِ زمانمان را در آن می‌گذرانیم؛ به نظرم مجادله‌ٔ قابل توجهی بود و کنجکاو شدم پاسخی برایش پیدا کنم.
برای پاسخ به این سؤال‌ها، لازم است که با انواع دسته‌بندی فضاها آشنا شویم. این‌طور که من متوجه شدم فضاها از نظر سطح خصوصی یا عمومی بودن به چهار دسته تقسیم می‌شوند:
در این دسته‌بندی محیط‌های کاری و فضای شرکت‌ها «نیمه‌عمومی» هستند؛ جایی که برای استفاده کارکنان و مراجعه‌کنندگان طراحی می‌شوند اما قوانین و مقرراتشان با محیط‌های عمومی متفاوت است. به همین دلیل هم هست که طراحی این فضاها تا حد زیادی به تمایلات مدیران و کارکنان بستگی دارد و از سوی دیگر هر محیط کار بسته به نوع مراجعه‌کنندگانش متفاوت از دیگری است.
