زندگی بدون کنکور چقدر شیرین میشد.
مثلا تو دنیای موازی ، یه دانش اموز وقتی وارد دبیرستان میشه ، رشته مورد علاقشو انتخاب کرده ، سرکلاس درس هایی میره که میدونه برا آیندش مفیدن
میره و اون درس ها رو "میفهمه"
تاکید می‌کنم ، میفهمه ، نه اینکه حفظ کنه.
اثبات مسائل و نکات ریاضی رو میبینه.
مجبور نیست درس هایی مثل کار آفرینی و سواد رسانه و هویت اجتماعی و ... رو فدای شیمی و فیزیک و ریاضی کنه
دانش آموزی که تو دنیای موازی زندگی میکنه و کنکور نداره ، مهم ترین درس براش سواد رسانه است، از اول سال خودشو آماده میکنه تا تو سخت ترین المپیادش، ینی المپیاد سواد رسانه بتونه رتبه خوبی بیاره.
این دانش آموز دغدغه اش اینه که چجوری مهارت های نرم خودش رو تقویت کنه.
کلاس های الکی مثل ریاضی و فیزیک رو میپیچونه تا بره سر کلاس کارآفرینی.
این دانش آموز دیگه دغدغه ۲۰ شدن و نمره عالی نداره.
چون میدونه باید مهارت یاد بگیره ، مهارت مهمه.
.
.
.
خلاصه که این دانش آموز ما خیلی خوشبخته ، خوش به حالش :)
