درآمد حاصل از صادراتی نفتی ناپایدار و پیش بینی ناپذیر ومنابع حاصل از کارکرد اقتصاد کشور نیست درایران دولت ها کسری بودجه را با درآمد نفتی جبران می کنند که درنهایت با رشد درآمدهای نفتی عرضه ارز بالاتر میره و پول ملی تقویت می شوداما درعمل به واسطه سرکوب نرخ ارز اقتصاد توان تولیدوصادراتش را ازدست می دهدزیرا با رشد درآمد نفتی اجازه نمی دهند نرخ ارز با رشد نقدینگی تعدیل شودو تا زمانی که دراقتصاد ایران بودجه ارزی وریالی جدا نشود مشکل تورم بلندمدتی حل نخواهد شد
زمانی که درآمد نفتی وجود دارد دولت کسری بودجه رابا فروش ارزهای نفتی به بانک مرکزی پوشش می دهد وبانک مرکزی این ارزها را دربازار می فروشد وپول آن را به دولت می دهد درواقع با ارزپاشی وجمع کردن ریال عملا نرخ ارز را سرکوب کرده و این به ضرر تولید است (نرخ ارز باید شناور باشد) اتفاقی که دردهه های گذشته نیز شاهدآن بودیم همچنین ارزپاشی وجمع کردن ریال راحت ترین راه برای کنترل تورم است واین سیاست را به سیاست های بلندمدت ترجیح می دهند که دربازه 92 الی 96 دقیقا همین کار را دولت انجام داد
دردهه های قبل به دلیل افزایش درآمدهای ارزی , دولت عامل اصلی بررشد پایه پولی دارایی های خارجی بود زیرا زمانی که بانک مرکزی ارزهای نفتی را به دارایی خارجی خود اضافه کند پایه پولی رشد می کند وافزایش پایه پولی درآینده منجر به تورم می شود اما زمانی که درآمدهای ارزی دولت افت پیدا می کند باعث تشدید نوسانات ارزی می شود زیرا دیگر نمی تواند ازهمان ترفندهای گذشته برای کنترل نرخ ارز استفاده کند واین گونه می شود که تحریم و کسری بودجه دولت وافزایش انتظارات تورمی شرایطی را رقم می زند که دراین سه سال اخیر شاهد بودید
با کاهش درآمدهای نفتی کسری بودجه را با چاپ پول تامین می کنند که باعث رشد پایه پولی ,نقدینگی وتورم می شود فراموش نکنیم اگر قرار بود با چاپ پول کشور توسعه پیدا کند کشورهای عقب مانده بسیاری اکنون پیشرفته بودنداما اینگونه نیست برای همین می گوییم اقتصاد بده بستان است
