«طراشعر» گونه‌ای از شعر است که آن را «امین افضل پور » نامگذاری کرده است. «طراشعر» شعری‌ست که در آن علاوه بر تاکید بر معنا و مفهوم،اشکال و ظاهر حروف نیز از اهمیت برخور دارند و ایجاز یکی از مهم‌ترین آرایه‌هایی‌ست که در این گونه‌ی شعری کاربرد دارد.این بدان معناست که می‌توان واژه را با تصویر همراه کرد به‌طوری که نه تنها از بار معنایی واژه کم نشده بلکه پیوندش با تصویر مربوطه بار معنایی آن را افزایش می دهد.در واقع طراشعر ترکیبی‌ست از واژه و تصویری مرتبط که شکل و سبک جدیدی به شعر خواهد داد،چه خواندنی باشد چه دیداری،معنا یا به‌طور کامل یا بخش وسیعی از آن باید رسانده شود.فرم این نوع شعر نباید دربرگیرنده‌ی یک تصویر خاص(انسان،حیوان،اشیا و...) بلکه بخشی از حروف و کلمات باشد.در این نوع شعر حتی با دیده نشدن تصویر،معنا باید رسانده شود.
