مرتبه اول که دیدنش را شروع کردم مطلقا از اهنگ اش خوش ام نیامد . سه سال بعد انگار ضرب آهنگ زندگی ام با دیدن برکینگ بد همسان شده بود و دیگر به اصطلاح آنور آبی ها ریتم اش آزارم نمی داد .
البته نا گفته نماند که مجموعا اوایل سریال بسیار کند است و عملا چیزی جز بد کردن حال مخاطب در سریال نمی گذرد ، اما رفته رفته احوال ما را در دست می گیرد و خشنودمان می کند .
این مطلب مختصر و مفید است اما به جد می گویم ، نمی شود راجع به آقای معلم کم نوشت .
برکینگ بد برای من نظیر یک قرمه سبزی جا افتاده با لوبیای قرمز است که همه چیزش اندازه است .
والتر وایت حکم گوشت این قرمه سبزی است ، گوشتی که نه سفت است نه بو می دهد نه ...... .
بیایید گوشت خورشتمان را از چند جهت برسی کنیم .
در قدم اول باید اذعان کنم والتر وایت فقط تظاهر می کند ، مثل اکثر ماها ! اون نه بخاطر خانواده اش نه بخاطر دخترش که تازه بدنیا آمده پول می سازد نه حتی بخاطر زندگی سخت گذشته . از سمتی دیگر هایزنبرگ نه انسان خطرناکی است نه آدم حرمت نگه داری ، او فقط یک شخص منفعت طلب است .
آقای معلم یا آقای تولید کننده ، هیچ خط قرمزی در زندگی اش ندارد ، همه از او ناراضی هستند ، همه ی انسان های نزدیکش او را از خود دور می کنند ؛ پسرش دوست ندارد با او صبحانه بخورد ، همسرش یا می خواهد از او طلاق بگیرد یا قصد دارد او را بکشد یا شریکش که او را می فروشد و حتی باجناق مانند براددرش که دستگیرش می کند .
می دانید چرا هیچکس یرای والت هیچ امتیاز خاصی قائل نیست ؟ چون خود او هم برای کسی ارزش خاصی قائل نیست .
یک مقدار دقیق تر ؟ بروی چشم !
از شما می پرسم ؛ چه کسی رئیس کارتل را کشت ؟ خب ؛ حالا چه کسی قاتل رئیس کارتل را کشت ؟ .... !
دید ما به این مسئله اینگونه می شود که ولتروایت طبق گفته خودش مورد خطر نیست بلکه خود خطر است ، اما در وهله اول وقتی خودتان تماشاگر برکینگ بد بوده باشید می دانید که همه ی قتل های هایزنبرگ از روی دست کم گرفتن او بوده ؛ در این صورت حتما می دانید که کسی که خود خطر است هایزنبرگ نیست بلکه فردی مثل گاس است . حالا در وهله دوم و کمی دقیق تر بر میگردیم سراغ دید خودمان ؛ چگونه هایزنبرگ خود خطر است ؟
انسان های بدون چهارچوب که همیشه زندگی سالم داشته و بدون حاشیه زندگی کرده اند یک روز از خودشان ، زندگی شان ، همسرشان ، کار و هر چیزی که دارند خسته می شوند و برای سروسامان دادن اوضاع " افسار گریخته " می شوند .
از دید نگارنده بدتر از آن افرادی که فکر کردن بهشان هم ترس را به ما منتقل می کند ، آنهایی هستند که هیچ وقت برای ترس سراغ ذهن ما نمی آیند . پس می توانیم بگوییم بله هایزنبرگ درست می گفت : او در خطر نیست بلکه خود خطر است .
تنش ، رکن اصلی مهم ترین صحنه هایی است که جسی پینکمن داشته . جسی احساسی ، کله شق و مشکل ساز است . البته که همة ما می دانیم که او یک شریک عالی برای والت و یک عاشق بینظیر برای دو دختر مورد علاقه اش بوده .
اما چه چیزی کار او را خراب کرد ؟
یک پسر کله شق که بخاطر همین موضوع از خانواده طرد شده ، مواد مصرف می کند و البته درلرحم است که این خصوصیت در راس مشکل ساز ترین خصوصیات او قرار می گیرد ؛ از این جهت که او انسان قوی ای نیست و در همه ی مصاف های شخصیتی سریال در موضع ضعف قرار می گیرد و در نتیجه یا مردم به او رحم می کنند یا او را کتک می زنند ، افسار زندگی اش هم دست خود او نیست .
به گواه همه ی صحنه های احساسی جسی مقابل معم شیمی سابقش او تکیه خاصی به او دارد .
جسی برخلاف هایزنبرگ خط قرمز دارد اما بخاطر سرشت احساسی اش توانایی حفاظت از ارزش های زندگی اش را ندارد .
علاقه دارم در اینجای عریضه از منفور بودن جسی میان تماشاگران ابراز تعجب کنم . از دید نگارنده او بی ایراد نبود اما همیشه برای احساسات و خط قرمز هایش جنگید ، ولو اینکه اوقاتی هم شکست خورد و نتوانست اما قابل احترام بود و نهایتا تنها شریکی بود که گوی زنده ماندن را ربود و توانست دوباره از نو زندگی اش را بسازد .
نا گفته نماند جسی در سریال پمپاژ احساسات بود ؛ برای مثال صحنه گریه اش در آغوش هایزنبرگ را بیاد آورید یا صحنه ای که در بیمارستان بعد از کتک خوردن از هنک پیش هایزنبرگ از خود او شکایت می کرد و حتی آن صحنه فروزنده در مرکز ترک اعتیاد که آن صحبت های تامل برانگیز را زد .
جسی یک شخصیت چند بعدی – همسو با سایر شخصیت ها – و نیمه کامل در کنج تاریک سریال بود .
می دانید بهترین ویژگی ای که از یک پلیس سر می زند چیست ؟ می گویم ! درست خلاف والتر وایت یک چهارچوب و خط قرمزهای سخت و محکمی داشته باشد ؛ این بهترین دلیل برای ساخت و پرداخت شخصیتی به نام هنک بود .
او از همه چیز برای گرفتن مخوف ترین تولید کننده مواد مخدر جهان می زند . به یاد بیاورید صحنه ای را که درگیر دو حرف W.W پشت کتاب شیمیدان مرید والتر وایت بود را ! اینقدر مصمم بود که اگر همان لحظه مطمئن می شد مضمون آن W.W والتر وایت - Walter White- است باجناقش را دستگیر می کرد ؛ در واقع کمی جلوتر زمانی که واقعیت دستگیرش شد تعجبی نکردیم که به هایزنبرگ دستبند بزند چون دیگر هم هنک را می شناختیم هم جنس روابطی که والت یا دیگران رقم می زد .
هنک در یک جمله می شود همان آدم سالم و خدمتگذار واقعی که به درستی در سریال گنجانده شده .
دید کلی نگارنده به این سریال شخصیت پردازی فوق العاده اش است و این سریال به خوبی تصدیقی بود بر این مسئله که اگر شخصیت پردازی درست و مجهز باشد ، بست های داستان هم بخوبی گلیم خود را از آب بیرون می کشند .
از همین رو سعی بر این بود که سه کاراکتر مهم و کاملا تاثیرگذار را برسی کنم هرچند جزئی ؛ هرچند که این اثر فاخر شخصیت های ژرف دگر هم داشت مانند اسکایلر ، گاس فرینگ محبوب ، مایک یا حتی ساول گودمن خودمان اما این سه عزیز متفاوت ترین و پر اثر ترین نقش های کار بودند .
برکینگ بد خطوط داستانی متعدد و متعهد زیبایی داشت . همه ی ارکان سریال به یکدیگر ارتباط و عاطفه داشتند و هیچکس بیشتر از دیگری کار نکرد – منظور صدا بردار ، تدوینگر و .... - . قضیه همان قرمه سبزی ابتدای متن است .
برکینگ بد - Breaking Bad – در نقطه ای از کشور آمریکا اصطلاحی است که به منظور وصف افراد و یا شرایط افسار گریخته استفاده می کنند . آنهایی که شاید از همین لحظه تا ثانیه آخر زندگی شان دگر به سیم آخر زدند .
برکینگ بد سایه ی روی زمین یا دیوار آقای معلم شیمی است ، به قدری با او متحد است که زندگی کسل کننده والتر وایت سریال را هم خواب آور کرده بود در ابتدا و به همین منوال زندگی پر تلاطم هایزنبرگ بزرگ لحظه ای پلک زدن را هم از ما می دزدید و در اخر مرگ هایزنبرگ و پایان سریال دلگیرکننده است انگار که میان زباله ها قرار گرفته ایم -- I feel down in the Dumps -- .
بی گمان این تمام محتوایی که می توانستم راجع به برکینگ بد سریال و اثر هنری محبوبم تولید کنم ، نبود . یک روز بیشتر و بیشتر از آن برای شما می گویم .
و در آخر توصیه ای دارم و آن هم این است که برکینگ بد را یکبار بیشتر نبینید .
