اما این بار هم در باره موضوعی عجیب می نویسم . Eastshade یکی از زیباترین مناظر را در بین تمام بازی های pc دارد . چیزی که از این بازی برداشت کردم این بود که ما و چندین نفر با کشتی به جزیره ای رفتیم . به جزیره ای زیبا پر پر از گل ها ی رنگارنگ و ساحلی بزرگ و چشم نواز میرسیم . صدای پرندگان ماهی خوار از ساحل و غروب آفتاب بسیار آرامش بخش است . شخصیت اصلی بازی که در نقش یک نقاش است وظیفه اش کشیدن برخی نقاشی ها ی مناظر این جزیره است . اما آن چیزی که خیلی مرا ترساند اهالی جزیره بودند . آنها بدن انسانی اما سر حیوانی داشتند . یکی از آنها سر گوزنی داشت اما بدنش درون لباسی انسانی بود .اگرچه با انها صحبت میکنی اما میدانی از نوع تو نیستند . اگرچه جزیره بسیار زیبا است. شبیه به بهشت است ولی حس تنهایی اذیتت میکند . کسی نیست که هم نوع تو باشد و تو احساس تنهایی میکنی . از نبود دوست و همنوع خود زجر میکشی . با خودم گفتم حتی اگر در بهشت باشم اما دوستی نداشته باشم که به او محبت کنم و از او محبت دریافت کنم آن بهشت فقط برای چند روز زیبا است . پس از آن بسیار آزار دهنده خواهد شد . جالب اینجا است وقتی انسانی در این جزیره وجود ندارد پس چرا باید نقاشی کنم ؟ مگر چه کسی غیر خودم و آن موجودات نیمه انسانی قرار است این نقاشی ها را ببیند ؟ اصلا هنر برای چیست ؟ آیا باید مخاطبی باشد که من نقاشی زیبایم را به آن نشان دهم . یا باید بکشم حتی اگر کسی نباشد که آن را ببیند ؟ هنر در صورتی با ارزش است که مخاطب آن را ببیند و خوشش بیاید یا نه همین که به زیبایی کشیده شود با ارزش است؟
با خودم که فکر کردم گفتم : این نقاشی کردن در این شرایط نه برای نشان دادنش به دیگری بلکه برای تسکین آن احساس تنهایی است . همین لحظاتی که در حال نقاشی کردنی فراموش میکنی که کسی تو را دوست ندارد . اصلا کسی نیست که بخواهد تو را دوست بدارد .
شما نگاه کنید در جهانی که گرسنگی ، تشنگی و درد نیست . در جهانی که بسیار شبیه به بهشت است . پر از مناظر زیبا و آب وهوای عالی اما دوستی وجود ندارد . آیا این جهانی که زیبا است اما حس تنهاییش انسان را دیوانه میکند سزاوار اسم بهشت است ؟ سزاوار کلمه خوشبختی است ؟
خوشبختی در جهان غرب چیزی شبیه به همین است . پول و رفاه نسبی وجود دارد اما احساسات و عواطف دوستانه در آن مرده است . مانند بهشتی زیبا اما پر از احساس تنهایی که بسیار زجر آور است . پس من نتیجه گرفتم حتی اگر در رفاه کامل هم که باشی بدون دوست فقط مدتی کمی احساس خوشبختی میکنی .
در این میان در دنیایی واقعی نیز طراحی کردن و نقاشی کردن باعث تسکین ناراحتی ناشی از حس تنهایی است . فقط کافی است امتحانش کنید .
نظر شما چیه ؟
