سوال: چه چیز مانع از شروع نویسندگی می‌شود؟
پاسخ: موانع نویسندگی زیاد است، اما یکی از دلایل مهم آن کمالگرایی یا وسواس در نوشتن است. افراد کمالگرا ذهن صفرویکی دارند و تصور می‌کنند هرکاری باید بی‌نقص انجام شود (یک)، در غیر این صورت همان بهتر که انجام نشود (صفر). آن‌ها از همان گام اول نویسندگی که خلق ایده است، دچار وسواس می‌شوند و شرایط متعدد (و سختگیرانه‌ای) را در ذهن خود برای این کار درنظر می‌گیرند. این مرحله، انرژی بسیار زیادی را از آن‌ها می‌گیرد و اغلب‌شان در همین مرحله، از کار دلسرد می‌شوند و بیخیال نویسندگی می‌شوند. برخی از این افراد با مصیبت بسیار، ایده‌ای را می‌یابند که درنظرشان بی‌نقص است و شروع به نوشتن درمورد آن می‌کنند. در مرحله نوشتن، کار بسیار سخت‌تر است. هرجمله‌ای را که می‌نویسند، چندین بار می‌خوانند تا کاملا با استانداردهای نوبل ادبیات مطابق باشد. یک روز کامل را صرف نوشتن یک پاراگراف بی‌نقص می‌کنند و از شدت خستگی و کلافگی مانند جنازه‌ای روی تخت می‌افتند تا ادامه کار را فردا انجام دهند. در همین حال که سر را در اعماق بالش فرو برده‌اند، جملات ارزشمند پاراگراف برنده جایزه نوبل خود را مرور می‌کنند و تا ایرادی در آن پیدا نکنند، خوابشان نمی‌برد. سرانجام پس از ساعتی کشتی‌گرفتن با جملات، نوشته گهربار خود را ناگهربار می‌یابند و آن را به دویست قسمت نامساوی پاره می‌کنند و ننوشتن را به نوشتن ناقص ترجیح می‌دهند.
سوال: پس راه چاره چیست؟
پاسخ: این مشکل، ریشه روانشناختی دارد. پس راه‌حل هم باید روانشناختی باشد. افراد کمالگرا دیدگاه نادرستی درباره پدیده‌ها و واقعیت دارند. آن‌ها قادر نیستند فاصله بین صفرویک را ببینند. مثلا: یک نوشته با نمره ۱۴ برای آن‌ها بی‌اعتبار و مردود است. اصلا هرچیزی حتی با یک نقص کوچک درنظرشان مردود است. حال‌آنکه نمره ۲۰ در عالم واقعیت نمره‌ای ایده‌آل و غیرممکن است. حتی نمره صفر هم غیرواقعی است. هرچیزی هست بین این دو نمره است و این افراد درابتدا باید این واقعیت را درک کنند. همچنین آن‌ها در شروع نویسندگی، خود را با نویسنده‌ای مقایسه می‌کنند که بیست سال نوشته و نوشته، تا آنکه در ۴۰ سالگی اثری موثر خلق کرده است. آن‌ها دوست ندارند این ۲۰ سال ناکامی و نویسندگی با نمرات پایین را ببینند.
با این اوصاف، راه چاره این است که اولا نقص و ایراد در کار را اجتناب‌ناپذیر بدانند و دوما کار خود را با هیچ‌کس مقایسه نکنند.
در پایان باید بگویم که همین نوشته من هم قطعا ایرادات بسیاری دارد و مطمئنا برنده هیچ جایزه‌ای نخواهد شد. اما هدف من انتقال مطلبی بود که گفته شد. اطمینان دارم که نتوانسته‌ام آنچه در ذهنم هست به‌طور ۱۰۰ درصد منتقل کنم. ولی من به ۶۰ درصد آن هم قانعم.
