صرف نظر از اینکه در انتخابات 15 تیر ماه چه کسی پیروز انتخابات شود اوضاع اقتصادی نابسامان -اعم از تورم بالای 30درصد آنهم در طول سه سال گذشته و تحریمهای یکجانبه آمریکا که اقتصاد تک محصولی نفتی و شبه دولتی کشور را تحت تاثیر خود قرار داده -معضلی است که هر رئیس جمهوری در مقطع کنونی با دو راهی و تنگنای سختی قرار داده است یا باید اصلاحات و جراحی اقتصادی را آغاز کند یا با همین سرعت و روند پیش برود.
در هر دو حالت میزان نارضایتی موجود تداوم و بدتر خواهد شد و احتمالا هر فردی که رئیس جمهور شود در دوره دوم رای نخواهد آورد مگر اینکه حوادث غیر مترقبه ای رخ دهد مثلا تحریمها برچیده شده و قیمت نفت نیز افزایش چشمگیری پیدا کند( نظیر دوران دولت اول احمدی نژاد).
لغو تحریمها با توجه به انتخابات پیش روی آمریکا و پیروزی قریب الوقوع ترامپ جمهوری خواه دور از نظر است خصوصاً اینکه آقای جلیلی هم در ایران به پیروزی برسد حتی در صورت پیروزی آقای پزشکیان هم خواسته های آمریکائیها بیش از ظرفیت دولت اصلاح طلبان و نظام جمهوری اسلامی برای تعامل است.
نکته ای که باید مورد توجه قرار داد میزان مشارکت و حتی رای اصولگرایان است. در سال 1400، 28 میلیون نفر در انتخابات شرکت کردند و نماینده اصلاح طلبان 2 میلیون و 427 هزار رای آورد و آقای رئیسی 17 میلیون و 926 هزار رای آورد اما در انتخابات 8 تیر کل آرای آقایان قالیباف و جلیلی بعنوان نماینده اصولگرایان کمتر از 13 میلیون رای بوده است که نشاندهنده افت شدید طرفداران اصولگرایان در مدت 3 سال گذشته بوده است بصورت سنتی اصولگرایان در دو مقوله حجاب زن و مبارزه با آمریکا و اسرائیل وجه مشترک داشتند اما به نظر میآید حالا نظر طیفی از طرفداران اصولگرایان در حال تغییر است میزان مشارکت کل نیز حدود 4 میلیون نفر کاهش یافته است.
حال باید دید اگر آقایان هر یک در این انتخابات برنده شوند برای 4 سال آینده چه ترتیبی را اتخاذ خواهند کرد و اینکه میتوانند با همه مشکلات موجود برای دوره دوم ریاست جمهوری شان هم رای بیاورند. بهر ترتیب بنظر میآید ایران در 4 سال آینده باید شاهد تحولات اقتصادی گسترده و یا سیاسی بزرگی شود.
