هیچ دروازه بانی هرگز دوست ندارد به مچ دست، انگشتان، آرنج، لگن یا همه آن ها آسیب برساند؟ به منظور توسعه ظرفیت تکنیکی این ورزشکاران، ما باید در مورد این موضوع که آسیب به دروازه بان نرسد فکر کنیم، زیرا علاوه بر عملکرد، باید ورزشکاران را با کمترین احتمال آسیب دیدگی توانمند کنیم.
وقتی در مورد پیشرفت تکنیکی و آموزش تکنیک های دروازه بانی فوتسال صحبت می کنیم، از حرکت فراتر می رویم، باید در مورد بهینه سازی عملکرد فکر کنیم، هر چه باشد دروازه بان مستقیما علیه تیم رقیب، توپ و زمین عمل می کند. به این ترتیب، در نظر گرفتن طبقه بندی رفتارهای حرکتی اهمیت دارد، زیرا هنگام اجرای فعالیت های بازی، امنیت بیشتری به همراه خواهند داشت.
برای توضیح فرآیند یادگیری، باید مبانی روانشناختی و عصبی فیزیولوژیکی حرکات یادگیری را درک کرد. فقط به این صورت است که قادر خواهیم بود بدانیم که دانش آموز یا ورزشکار ما چگونه از حالت ناشناخته به حالت در یک حرکت خاص حرکت می کند. برای اینکه یک فعالیت حرکتی توسط یک فرد فرا گرفته شود، تقسیم این فرایند در سه مرحله اتفاق می افتد:
فاز قبل از حرکت: آماده سازی عمل با ایجاد یک برنامه حرکتی (تجسم عمل)؛
فاز حرکت: اجرای برنامه های حرکتی. در اینجا دانش آموز چیزهایی را تجربه می کند که قبلا فقط در ذهنش بوده اند؛
مرحله پس از حرکت: فهم حرکت؛ دانش آموز قضاوت می کند که آیا آنچه را که آموخته است انجام داده است یا نه. اگر در حرکت خود خطایی پیدا کنید، می توانید یک فرآیند حرکتی جدید ایجاد کنید.
حافظه برای همه فرآیندهای یادگیری و سازگاری ضروری است؛ زیرا دانش آموز تنها در صورتی رفتار خود را تغییر می دهد که اطلاعات جدیدی را که دریافت کرده است با مدل های قدیمی که از قبل با خود آورده است مقایسه کند، و متعاقبا یک طرح جدید در ذهن خود ایجاد کند.
ضروری است که رفتار حرکتی مورد نظر را به طور مداوم تکرار کنید، زیرا یادگیری با تکنیک حرکتی، چیزی بیش از مقید کردن اتصالات سیناپسی ای نیست که سیستم های عصبی را به بافت جدیدی القا می کنند که مختص آن حرکت هست.
تعریف و تمجید و عدم این دو، استرس یادگیری و توجه به عنوان تقویت کننده های مثبت و منفی یادگیری حرکتی ظاهر می شوند، از همین رو از لحاظ فنی اهمیت دارند.
این عناصر، با تحریک یا بازداری، توسعه فرایندهای ترکیبی ساخته شده توسط سیستم عصبی دانش آموز را تحت تاثیر قرار می دهند.
بنابراین، مربیان باید توجه زیادی به تعریف و تمجید داشته باشند، زیرا استفاده از آنها در فرمولهای بیوشیمیایی بدن دانش آموز تغییر ایجاد می کند و باعث می شود او نوعی از رفتار را بپذیرد.
مربی باید بلافاصله به دانش آموز آموزش دهد تا مؤثرترین و بهینه ترین تکنیک حرکتی را برای به انجام رساندن وظایف انجام دهد و سپس اجازه دهد هر ورزشکار سبک شخصی خودش را اعمال کند. در این مرحله، مربی ورزشکار را بر اساس تکنیک فردی خودش اصلاح می کند.
فرایند یادگیری تکنیکی باید بدون وقفه و طولانی در یک جلسه آموزشی ادامه یابد، در غیر این صورت ممکن است اثربخشی آموزش کاهش پیدا کند.
برای شکل گیری یک ورزشکار با مهارت های فنی زیاد، ابتدا باید ورزشکار فاکتورهای بدنی خود را برای عملکرد بهتر افزایش دهد.
عوامل زیر دلایلی هستند که ورزشکار را در تحول تکنیکی خود دچار رکود و یا حتی پس رفت میکنند؟؟
اطلاعات بیش از حد یا اورکوچینگ : به علت اطلاعات کلامی بیش از حد یا اورکوچینگ ، ممکن است «پس رفت حسگر حرکتی» رخ دهد. راه جلوگیری از این امر کاهش اطلاعات کلامی و مکث به اندازه کافی برای جزئیات است.
خستگی بیش از حد: دستورالعمل فنی بیش از حد به همراه تمرین فیزیکی شدید می تواند «پس رفت حرکتی خستگی» را تولید کند. راه پیشگیری از آن کنترل سطوح شدت تمرین فیزیکی و فنی است. –
کمبود اطلاعات: دانش آموز یک پروژه حرکتی کاذب تولید می کند؛ او نمی فهمد چه چیزی درست است و بنابراین نمی تواند اصلاحات و دستورالعمل های دیگر را درک کند. راه پیشگیری از آن، کنترل درک دانش آموزان از هر یک از نکات جدید فراگرفته شده و پرسیدن سؤالاتی است که سبب ظهور شک و تردید می شود.
فقدان انگیزه: توجه ناکافی، فقدان اراده در ونی. راه پیشگیری از آن می تواند آموزش کافی، جامع و تحریک آمیز باشد. کمبود شایستگی: اگر دانش آموز برای این نوع آموزش به اندازه کافی بالغ نیست یا اگر به لحاظ جسمی خوب نیست، یادگیری تکنیک مختل خواهد شد. راه پیشگیری از آن، بهبود شرایط جسمانی و استفاده از دستورالعمل های سازگار با سطح توسعه ورزشکار است.
