مهم‌ترین مفاهیم یا اصول پایه در آموزش فوتسال به‌قرار زیر است:
این مبحث شامل اهداف یا مقاصدی است که باید درنتیجه‌ی فرایند یادگیری حاصل شود. تحقق آن‌ها هم به رفتار ( اهداف قابل‌درک) و هم نتایج (اهداف حاصل از نتیجه) ارتباط دارد. ما این اهداف را به‌عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر در برنامه‌ریزی‌های خود تبدیل کرده و اطمینان پیدا می‌کنیم که بازیکنان توان دستیابی به آن‌ها دارند. اهداف باید تا آنجا که ممکن است واضح بیان شود.
اهداف حرکتی: این بخش شامل کلیه‌ی اهداف مربوط به یادگیری مهارت‌های اساسی در سطح عمومی و خاص و همچنین مهارت‌های هماهنگی و آمادگی بدنی می‌شود.
اهداف شناختی: این عنوان به توانایی‌های ادراکی و تصمیم‌گیری بازیکنان، هم ازنظر پیشرفت بازی و هم بر توانایی یادگیری آن‌ها اشاره دارد.
اهداف اجتماعی: این مورد به مهارت‌های اجتماعی و حرکتی (اجتماعی شدن در جریان بازی، ازجمله بازی گروهی)
و همچنین اهداف عاطفی و اجتماعی و ارتباط آن‌ها باارزش‌های موجود در نگرش بازیکنان و انضباط اجتماعی و رفتاری آن‌ها مربوط می‌شود.
اهداف مفهومی: این بخش مبتنی بر آگاهی از بازی و ساختار آن مانند قوانین و مقررات، محتوای بازی و غیره است.
موضوعی که آموزش داده می‌شود ابزاری برای دستیابی به اهداف است. ما محتوا را در قالب یک برنامه تعریف کرده و دانش خاص آن را به‌عنوان بخشی از فرایند یادگیری به بازیکنان ارائه می‌دهیم. متداول‌ترین شکل از محتوای یک بازی فوتسال را می‌توان در عناوین و شاخه‌های زیر طبقه‌بندی کرد:
ساختار، اصول و لجستیک لازم در اختیار ماست تا بتوانیم به اهداف تعیین‌شده در فرایند آموزش فوتسال خود برسیم. اشکال مختلفی از این منابع وجود دارد: شخصی، مادی و تجاری.
فعالیت‌ها ابزاری برای توسعه‌ی محتوا می‌باشند. این مرحله شامل مجموعه کارهایی هستند که از طریق مشارکت فعال بازیکنان دستیابی به اهداف را ممکن می‌سازد. به‌منظور داشتن انتخاب برای مربیگری در فوتسال از رده‌های سنی پایین، باید بازی را به‌عنوان اولین گزینه‌ی مناسب برای رشد روانی حرکتی کودک و یادگیری مهارت‌های اساسی در نظر داشته باشیم. این امر به دنبال انجام بازی گروهی و عمومی، بازی گروهی صرف، بازی در زمین‌های کوچک، بازی‌های تغییریافته و بازی‌های رقابتی میسر می‌شود.
ارتباط با روابط بین افراد مختلف باهدف تشویق و جذب تعاملات آموزشی اتفاق می‌افتد. این تعامل می‌تواند بین خود بازیکنان یا میان مربی و بازیکنان (در سطح فردی یا گروهی) به‌صورت کلامی یا بصری انجام شود.
این عمل آموزشی است که در متدولوژی تعریف‌شده و ابزاری برای دستیابی به اهداف مدنظر در یادگیری است. ناگفته نماند که انتخاب روش‌ها و فنون آموزشی تحت تأثیر فلسفه و نخودی تفکر مریی و همچنین ویژگی‌های بازیکنان خواهد بود. ازنظر روش‌شناسی، در این مبحث دو رویکرد واضح وجود دارد:
کنترل یا دستورالعمل مستقیم /تعیین وظایف آموزش متقابل / آموزش فردی و برنامه‌ریزی‌شده. مشخصات اصلی آن‌ها به شرح زیر است:
برای یافتن راه‌حل‌ها و حل مشکلات تحقیق و جستجو می‌شود. مشخصات اصلی آن به شرح زیر است: :
برای مربیگری در فوتسال، ارزیابی ابزاری برای تجزیه‌وتحلیل، سنجش و تفسیر جنبه‌های بازی و بازیکنانی است که در تیررس آموزش (عمدتاً اهداف و محتوای تمرین) قرار داشته و به معنای وسیع‌تر روی برنامه‌ریزی، طرح برنامه و محتوای جلسات تمرینی، خود مربیان و روش‌های تدریس و آموزش آن‌ها کار می‌شود.
این کار همچنین تمامی جنبه‌هایی که تأثیر مستقیم یا غیرمستقیمی در فرآیند آموزش یادگیری در فوتسال دارند را در نظر می‌گیرد.
همچنین ارزیابی بخشی از تمرین و آموزش است یعنی این کار یک فعالیت مبتنی بر فرآیند و بازخورد بوده که به بازیکنان اجازه می‌دهد تا نتایج تمرینات خود را به‌طور مداوم مشاهده کنند، این امربر انگیزه‌ی آن‌ها تأثیر می‌گذارد و تصحیح اشتباهات آن‌ها را آسان‌تر می‌کند.
از رویکردها و منابع زیر می‌توانید در فرایند ارزیابی استفاده کنید: مشاهده‌ی سامانمند، واقع‌بینانه‌ترین رویکردی است که در طول رقابت با تمرین به‌طور مداوم از آن استفاده می‌شود. این نرم‌افزار با استفاده از تجزیه‌وتحلیل آماری و استفاده از شاخص‌ها پشتیبانی و همچنین به‌عنوان روشی کیفی شناخته می‌شود.
آزمون‌های ارزیابی که شامل تمرین‌هایی عملی است که به‌طور خاص برای به دست آوردن دقیق‌ترین و عینی‌ترین داده‌های ممکن از مؤلفه‌های اصلی بازی که بخشی از محتوای آموزش را تشکیل می‌دهند طراحی‌شده است. این نوع ارزیابی به‌عنوان روش کمی نیز شناخته می‌شود
تمرینات مربیان و پیشرفت شغلی آن‌ها نقطه شروع کار است. از این گذشته، شما نمی‌توانید آنچه را که نمی‌دانید آموزش دهید. مربیان باید ازنظر ورزش و آموزش، نوع صحیحی از تمرینات را انجام دهند. آن‌ها باید بر مطالب موردنیاز در آموزش مسلط بوده و از توانایی آموزش آن برخوردار باشند.
مدیریت ورزشی همچنین در جهت دادن به روند یادگیری بازیکن امری ضروری است و مربی را قادر می‌سازد تا بازیکنان را به‌خوبی شناخته و با آن‌ها ارتباط برقرار کند.
بازیکن، ساختار فوتسال و روش آموزش سه سنگ بنای فرایند آموزش و یادگیری بوده و باهم ارتباط دارند.
