حتماً شما هم مثل من فکر میکنید که در عصر هوش مصنوعی، برندهها کسانی هستند که پشت کامپیوتر کد میزنند. اما جنسن هوانگ، مدیرعامل غول دنیای تکنولوژی یعنی انویدیا (Nvidia)، یک حرف کاملاً غیرمنتظره زده که همه را به فکر فرو برده. او گفته: «برندگان واقعی انقلاب هوش مصنوعی، نه مهندسهای نرمافزار، بلکه برقکارها، لولهکشها هستند!»
شاید اولش عجیب به نظر بیاد، اما بیایید با هم ببینیم چرا حرف او نه تنها عجیب نیست، بلکه کاملاً هم منطقی است.
قضیه خیلی ساده است. هوش مصنوعی روی هوا کار نمیکنه. برای اینکه چتباتها جواب ما رو بدن، عکسهای فوقالعاده بسازن یا محاسبات پیچیده انجام بدن، به کامپیوترهای بسیار قدرتمندی نیاز دارن. این کامپیوترها در ساختمانهای عظیمی به اسم «مراکز داده» یا Data Center نگهداری میشن.
حالا این مراکز داده رو چی در نظر بگیریم؟ یک شهر کوچیک رو تصور کنید که ۲۴ ساعته داره کار میکنه و گرسنگیاش هم فقط و فقط برق و خنکی هست!
هیولاهای گرسنهی برق: این مراکز داده به قدری برق مصرف میکنند که برق یک شهر کوچک در مقابلش شوخیه. چه کسی این همه سیمکشی پیچیده، تابلوهای برق غولپیکر و سیستمهای قدرت رو نصب و نگهداری میکنه؟ مهندس برقکار ماهر!
از گرما منفجر نشن! این همه کامپیوتر قدرتمند، گرمای وحشتناکی تولید میکنه. برای اینکه نسوزن، به سیستمهای خنککننده بسیار پیشرفتهای نیاز دارن که با لولهکشیهای عظیم آب سرد کار میکنن. چه کسی این سیستمها رو طراحی، نصب و تعمیر میکنه؟ لولهکش و متخصص تاسیسات!
خلاصه کلام اینکه، پشت هر الگوریتم هوشمند هوش مصنوعی، یک زیرساخت فیزیکی عظیم خوابیده. ما داریم مغز (نرمافزار) رو میسازیم، اما این مغز بدون بدن (سختافزار و زیرساخت) هیچ ارزشی نداره. و تقاضا برای ساخت این "بدن" داره هر سال دو برابر میشه!
این حرفهای جنسن هوانگ چند تا نکته مهم برای ما داره که جای فکر داره:
دانشگاه تنها راه موفقیت نیست: سالهاست که به ما گفتن برای موفقیت باید حتماً به دانشگاه بریم و مدرک مهندسی یا دکترا بگیریم. اما این ماجرا نشون میده که مهارتهای فنی و عملی چقدر میتونن ارزشمند و حتی پردرآمدتر باشن. یک برقکار ماهر که در ساخت یک مرکز داده کار میکنه، ممکنه درآمدی بالاتر از خیلی از شغلهای به اصطلاح "پشت میزی" داشته باشه.
فرصت طلایی برای نسل جدید: به جای اینکه همه به سمت برنامهنویسی و رشتههای کامپیوتری هجوم ببرن، یک بازار کار عظیم و تشنه برای شغلهای فنی وجود داره. این شغلها امنیت بالایی دارن چون تا وقتی تکنولوژی هست، به زیرساخت فیزیکی نیاز داریم. رباتها شاید بتونن کد بنویسن، ولی به این زودیها نمیتونن جای یک لولهکش ماهر رو در یک فضای تنگ و تاریک بگیرن!
معماری فقط در نرمافزار نیست: ما که در کار طراحی و معماری پروژههای نرم افزاری از جمله هوش مصنوعی هستیم، این حرف یک یادآوری مهمه. نباید فراموش کنیم که راهحلهای ما فقط یک سری کد نیستن. این کدها باید روی یک بستر فیزیکی اجرا بشن. درک این زیرساختها به ما کمک میکنه تا راهحلهای بهینهتر و واقعیتری طراحی کنیم. دنیای دیجیتال ما روی یک پایه کاملاً فیزیکی ساخته شده.
انقلاب هوش مصنوعی پر از شگفتیه و شاید بزرگترین شگفتیاش این باشه که به ما یادآوری میکنه چقدر مهارتهای بنیادی و کارهای عملی هنوز ارزشمند و حیاتی هستن. انگار هرچقدر به سمت دنیای مجازی پیش میریم، اهمیت دنیای واقعی و کسانی که اون رو میسازن بیشتر میشه. نظر شما چیه؟
