از ابتدای متن بگویم؛ این مسئله اهمیت چندانی ندارد، نه رفعِ آن موجبِ گشایش است و نه وجودِ آن عاملِ خلل.
بارها و بارها دیده‌ایم که در ابتدای مراسم‌های فرهنگی، هنری، ادبی، ورزشی و… از یکی-دو نفر مسئول سیاسی دعوت می‌شود که سخنرانی کنند. بماند که آن مسئول محترم نه مدرکی متناسب با موضوع برنامه دارد، نه می‌تواند مرتبط با آن جلسه صحبت مفیدی ارائه کند، و نه مردم حوصله‌ی شنیدن سخنان او را دارند. به شخصه همیشه برایم سؤال بوده، چه اصراری است که در ابتدای یک مراسم ورزشی، ادبی یا هنری، مسئولین سیاسی باید چندین دقیقه صحبت کنند؟ آن هم صحبتی بی ارتباط با موضوع.
«در ابتدای برنامه از بخشدار محترم دعوت به عمل می‌آید جهت سخنرانی در مراسم نمایش کودکان تشریف بیاورند»، «از امام جمعه محبوب شهر دعوت می‌کنیم در اختتامیه‌ی مسابقات فوتبال سخنرانی کنند»، «از شهردار محترم خواهشمندیم جهت ایراد سخنرانی در مراسم شبی با شاعران به ایراد سخنان خود بپردازند» و… همه‌ی شما کم و بیش با این جملات در مراسم‌های متعددی مواجه شده‌اید. البته بعضی مسئولان از سخنرانی در مراسماتی که در آن حرفی برای گفتن ندارند، امتناع می‌کنند و از تعارفات غیرملزوم و تشریفات غیرضروری بیزارند. برخی هم برعکس، بسیار خوش اشتها هستند و تا آخرین قطره‌ی برقِ باتریِ میکرفون صحبت می‌کنند، بی آنکه کسی مشتاق شنیدن سخنان‌شان باشد.
علاوه بر این، زیاد دیده‌ایم که فلان مدیر به مناسبت فلان عیدِ ملّی یا مذهبی، پیام تبریک صادر می‌کند و مسرت خود را ابراز می‌دارد. اخیراً نیز باب شده که بهمان مسئول به دلیلِ درگذشتِ یکی از همشهریان، پیامِ تسلیتِ بلندبالایی می‌نویسد و آن را برای صدور به روابط عمومیِ تحت امرش می‌دهد. می‌دانم که مردم علاقه‌ای به خواندن این پیام‌ها ندارند و با نگاهی کلّی از کنار این سخنرانی‌ها و پیام‌ها می‌گذرند، اما ظاهراً مسئولین عزیزمان این را نمی‌دانند. مسئولین محترم، واقعاً فکر می‌کنید برای مردم پیام تبریک یا تسلیت شما مهم است؟ واقعاً گمان می‌کنید اگر پیام تبریک یا تسلیت عمومی منتشر نکنید، وظیفه‌ی خود را انجام نداده‌اید؟
پیام تبریک بخشدار به مناسبت عید مبعث، پیام تبریک شهردار به مناسبت عید قربان، پیام تبریک رئیس شورای شهر به مناسبت عید غدیر، پیام تبریک رئیس فلان اداره به مناسبت ولادت امام رضا، پیام تبریک سرپرست فلان دانشگاه به مناسبت جشن نیمه‌ی شعبان! و … از اینکه درصد بالایی از این پیام‌ها را خودِ مسئولی که نامش زیر پیام درج شده نمی‌نویسند و این وظیفه را به روابط عمومی اداراه‌اش واگذار می‌کند و گاهی حتی خودش نیز آن را نمی‌خواند که بگذریم، هرچه فکر می‌کنم نمی‌دانم صدورِ این همه پیام توسطِ مسئولانِ اداراتِ شهر و روستا چه ارتباط و تناسبی به وظایف ایشان و چه اهمیتی برای مردم دارد؟!
وجود یا عدم وجود این پیام‌ها و سخنرانی‌ها، نه گره‌ای از کار مردم می‌گشاید و نه خللی در کارشان ایجاد می‌کند؛ اما این همه کارهای به اصطلاح صوری و فُرمالیته و تعارفاتِ غیرضروری توسط بعضی از مسئولین برایم غیرقابل هضم بوده و جای سؤال دارد. لطفاً اگر کسی دلیلی برای این تعارفات می‌شناسد، بیان کند!
