چند وقتیه که تو هر جمع انیمه‌ای رفتم صحبت از جوجوتسو کایزن و اتک بوده. نمی‌خوام بگم این دوتا انیمه‌های خوبی نیستن اما سخت‌ترین ژانر برای تولید اثر از نظر من ژانر زندگی روزمره است.
تولید اثر تو این ژانر مثل حرکت روی لبه تیغه هر لحظه امکان سقوطت هست. ژانر زندگی روزمره نه صحنه‌های اکشن جذاب داره که مخاطب غرق صحنه بشه و نه صحنه‌های شلوغ فانتزی که بخواد مخاطبشو هیپنوتیزم کنه. زندگی روزمره ژانریه که اگه خوب ساخته بشه اثری می‌شه که ساختن مثلش سخته و اگه خوب ساخته نشه یه صندلی قعر زباله‌دان تاریخ براش رزرو شده.
انیمه سوپرکاب (super cub) درباره دختر یتیمیه که غیر از خودش کسیو نداره و درچه ورودش به دنیای آدم‌های دیگه یه موتور قدیمی هوندا مدل سوپرکاب که چون چند نفر باهاش مردن تونست ارزون بخرش.
انیمه‌ای برای دوستداران موتور و دوستداران آرامش، مناظری که در انیمه هست به علاوه دیالوگ‌های کم و آرومی که توی انیمه هست اجازه می‌ده آرامشت رو به دست بیاری و از مناظری که نشون می‌ده لذت کافی رو ببری.
خلاصه اینکه اگه می‌خواید از تپش قلب و پریدن از روی این ساختمون به اون ساختمون و خوردن انگشت‌های این و اون به ساحل آرامش برسید، سوپر کاب می‌تونه بهترین انتخاب باشه.
