ژاپن کشوری است که در آن چرخه صنعتی فرهنگ در آن کامل شده است و به بیانی دیگر به یکی منابع درآمدی این کشور تبدیل شده. در ژاپن به‌واسطه همین چرخه کامل ایده ابتدا به‌صورت داستان مصور (مانگا) منتشر می‌شود و بعد از گرفتن بازخورد مثبت به انیمه‌های تلویزیونی و سینمایی، لایو اکشن و لوازم سرگرمی مانند اسباب‌بازی و ... تبدیل می‌شود. به همین خاطر سینمای ژاپن مدت زیادی است که در زیر سایه صنعت انیمه فعالیت می‌کند و در خدمت این صنعت است.
انتقام‌جویان توکیو (Tokyo Revengers) مانگایی (کتاب مصور ژاپنی) برای اولین‌بار در سال ۲۰۱۷ توسط کن واکویی در هفته‌نامه شونن کودانشا منتشر شد و تا کنون نیز ادامه دارد. از این مانگا یک انیمه تلویزیونی نیز در سال ۲۰۲۱ به نمایش در آمد که توانست نظر مخاطبان انیمه‌های ژاپنی را در داخل و خارج کشور ژاپن جلب کند. این استقبال باعث شد تا ساخت لایو اکشن این عنوان در دستور کار قرار بگیرد و در فاصله کوتاهی لایو اکشن انتقام‌جویان توکیو ساخته و منتشر شود. به همین علت در بررسی این لایو اکشن ناگزیر به مقایسه این فیلم با انیمه تلویزیونی آن پرداخته می‌شود.
داستان لایو اکشن انتقام‌جویان توکیو روایت تاکه‌میچی هاناگاکی است ۲۶ ساله است که زندگی کسالت‌باری دارد. تاکه‌میچی یک روز خبر مرگ دوست دختر سابق خود را می‌بیند و در همان روز یک نفر او را روی ریل مترو می‌اندازد اما توسط نائوتو برادر نامزد سابق خود که حال یک پلیس شده است نجات پیدا می‌کند.
او متوجه می‌شود که با دست دادن به نائوتو به همان روز اما ده سال قبل بر می‌گردد و دوباره با دست دادن با نائوتو در گذشته به زمان حال می‌آید. اکنون تاکه‌میچی به اصرار نائوتو برای نجات جان نامزد سابق خود دست‌به‌کار می‌شود ...
بازی با زمان در سال‌های اخیر به‌خصوص بعد از فیلم‌هایی که نولان ساخت به دستاویز جذابی برای مخاطبان و به‌تبع آن برای کارگردان تبدیل شده است. مفهوم زمان آن‌قدر جذاب است که بازی با آن نه فقط در فیلم‌هایی با مضامین بزرگسال که در همه محصولات با رده‌بندی سنی مختلف از آثار کودک تا آثار نوجوانانه نیز دیده می‌شود. استفاده از مفهوم زمان همان قدر که می‌تواند جذاب باشد همان قدر هم ریسک دارد؛ زیرا برای استفاده از آن ابتدا باید مخاطب قانع شود که چطور، چگونه و حتی با چه وسیله‌ای در فیلم از زمان استفاده می‌شود تا مخاطب بتواند وارد دنیای فیلم شود.
استفاده از زمان همان منطق کلی همین‌طور ضعف کلی داستان انتقام‌جویان توکیو به شمار می‌آید. تمام فیلم بر اساس خم شدن زمان و سفر به گذشته شکل می‌گیرد اما هیچ پاسخی به اینکه این اتفاق چرا می‌افتد داده نمی‌شود؛ مخصوصاً اینکه سفر در گذشته حتی از نظر تئوریک نیز احتمال کمتری نسبت به سفر به آینده دارد. از جمله سؤالاتی که انیمه یا لایو اکشن انتقام‌جویان توکیو اصلاً به آنها اعتنایی نمی‌کند می‌توان به اینکه تاکه‌میچی چرا چنین قابلیتی به دست آورده، نائوتو چرا کلید سفر در زمان است و یا اینکه چرا تغییراتی که تاکه‌میچی درگذشته می‌دهد تأثیری بر نائوتو ندارد، اشاره کرد. البته با وجود تمام این ضعف‌ها داستان این لایو اکشن از درام نسبتاً خوبی برخوردار است و این درام توانسته تا حد قابل قبولی فیلم را بالا بکشد.
لایو اکشن‌های ژاپنی معمولاً یک تفاوت عمده با لایو اکشن‌های غربی دارند و آن این است که این لایو اکشن‌ها اغلب منطبق بر انیمه‌های تلویزیونی یا سینمایی ساخته می‌شوند. درصورتی‌که در لایو اکشن‌های هالیوودی شاهد برداشت‌های شخصی کارگردان از اثر هستیم مانند آنچه درباره سیندرلا اتفاق افتاد یا دیگر لایو اکشن‌ها. تسوتومو هانابوسا (Tsutomu Hanabusa) کارگردان این لایو اکشن که قبل از این تجربه ساخت لایو اکشن از انیمه تلویزیونی قمارباز (Kakegurui) را داشته است در کارگردانی کاملاً بر اساس انیمه تلویزیونی عمل کرده.
یکی از ضعف‌های کارگردانی دعواهای خیابانی آن است. انتقام‌جویان توکیو به‌خاطر داستانش که در باره گروه‌های خلاف‌کار خیابانی توکیو است پر از دعواهای خشن خیابانی است، اما این دعواها با اینکه به‌ظاهر خشن هستند اما خونی از بینی کسی نمی‌ریزد یا اینکه با وقتی با چوب بیسبال با شدت به سر دراکن (یکی از شخصیت‌های کلیدی داستان) ضربه می‌زنند پس از آن بیست نفر را می‌زند و فقط سر او یک خونریزی مختصر دارد. دلیل این امر شاید به‌خاطر رده‌بندی اثر باشد اما بااین‌حال هانابوسا می‌توانست این محدودیت را خیلی بهتر به تصویر بکشد.
خلاصه کلام اینکه؛ لایو اکشن انتقام‌جویان توکیو یک اثر متوسط است و به نظر انیمه تلویزیونی این عنوان صرفاً به این خاطر که در زمان مناسبی منتشر شد توانست نظرات را به خود جلب کند، همچنین لایو اکشن این انیمه چیزی بیشتر از آنچه انیمه در اختیار مخاطب گذاشته نمی‌گذارد.
نظر شما درباره لایو اکشن یا انیمه انتقام‌جویان توکیو چیست؟
امتیاز: 6 از 10
