زبان برنامه‌نویسی C++ یکی از پرکاربردترین زبان‌های برنامه‌نویسی در دنیاست و در توسعه نرم‌افزارهای متن باز و تجاری مورد استفاده قرار می‌گیرد. این زبان دارای دستورات و ویژگی‌های زیادی است که برنامه‌نویسان باید آن‌ها را بلد باشند تا بتوانند برنامه‌های کیفیتی ایجاد کنند. در این مقاله، به بررسی 20 دستور اساسی C++ که هر برنامه‌نویس باید بلد باشد، می‌پردازیم.
1. `include`:
دستور `#include` برای وارد کردن کتابخانه‌های استاندارد C++ به برنامه استفاده می‌شود. به عنوان مثال:
```cpp
#include <iostream>
```
2. `using namespace`:
این دستور برای استفاده از فضای نام استاندارد C++ مانند `std` استفاده می‌شود:
```cpp
using namespace std;
```
3. `int main()`:
همه برنامه‌های C++ با یک تابع `main` آغاز می‌شوند. این تابع نقطه شروع اجرای برنامه است.
4. `cout`:
دستور `cout` برای چاپ به خروجی استفاده می‌شود:
```cpp
cout << "Hello, World!" << endl;
```
5. `cin`:
دستور `cin` برای دریافت ورودی از کاربر استفاده می‌شود:
```cpp
cin >> variable;
```
6. `int`, `float`, `double`:
این دستورات برای تعریف متغیرهای عدد صحیح، اعشاری و دوبل استفاده می‌شوند.
7. `if`, `else if`, `else`:
دستورات شرطی برای ایجاد شرایط و تصمیم‌گیری در برنامه استفاده می‌شوند.
8. `for`, `while`, `do-while`:
این دستورات برای ایجاد حلقه‌ها و تکرار دستورات در برنامه مورد استفاده قرار می‌گیرند.
9. `switch`, `case`, `break`:
دستورات switch-case برای ایجاد ساختار تصمیم‌گیری چند گزینه‌ای استفاده می‌شوند.
10. `function`:
تعریف و استفاده از توابع (توابع خودنویس) برای سازماندهی کد و اجتناب از تکرار کد.
11. `return`:
دستور `return` برای بازگشت مقدار از یک تابع به محیط فراخواننده استفاده می‌شود.
12. `class` و `object`:
ایجاد کلاس‌ها و اشیاء (شیء) از آن‌ها برای ایجاد برنامه‌های شیء‌گرا.
13. `constructor` و `destructor`:
تعریف سازنده و مخرب کلاس‌ها برای مدیریت منابع.
14. `operator overloading`:
امکان تعریف عملگرهای سفارشی برای کلاس‌ها به منظور افزایش قابلیت استفاده از اپراتورهای مختلف بر روی اشیاء.
15. `inheritance`:
ایجاد رابطه بین کلاس‌ها و ارث بری برای به اشتراک گذاری ویژگی‌ها و عملکردها.
16. `polymorphism`:
استفاده از پلی‌مورفیسم برای ایجاد تعامل متغیر با اشیاء مختلف بدون دانستن نوع دقیق آن‌ها.
17. `dynamic memory allocation`:
تخصیص حافظه در زمان اجرا با استفاده از `new` و آزاد کردن حافظه با `delete` یا `delete[]`.
18. `exception handling`:
مدیریت استثناء‌ها با استفاده از `try`, `catch`, و `throw` برای پیشگیری از خطاها و اشکالات در برنامه.
19. `STL (Standard Template Library)`:
استفاده از کلاس‌ها و توابع آماده STL برای ساده‌تر کردن برنامه‌نویسی و افزایش بهره‌وری.
20. `file handling`:
مدیریت فایل‌ها برای خواندن و نوشتن اطلاعات
از و به فایل‌ها با استفاده از دستورات مانند `fstream`.
با مسلط شدن بر روی این دستورات اساسی، شما به عنوان یک برنامه‌نویس C++ می‌توانید برنامه‌های پیچیده‌تری ایجاد کنید و بهبود عملکرد و کارایی برنامه‌های خود دست یابید.
