این نوشته ترجمه و خلاصه‌ای از مقاله‌ای منتشر شده در سایت lush.com است که با اجازه‌ی ناشر ترجمه و منتشر شده است. می‌توانید مقاله‌ی اصلی را اینجا بخوانید.
پشت ظاهر ساده‌ی تلفن‌های هوشمند، داستانی تاریک و دلخراش وجود دارد. وجه اول این داستان در معدن‌هایی در نقاط مختلف جهان رخ می‌دهد. معدن‌هایی که مواد معدنی خاص و به نسبت کمیاب مورد استفاده در سخت‌افزارهای الکترونیک را تامین می‌کنند، غالباً دارای شرایط کاری خطرناک برای کارگران هستند و تبعاتی مانند به‌کارگیری کودکان، وارد کردن آسیب‌های جدی به محیط زیست، و حتی تشدید جنگ‌های داخلی در آن‌ها متداول است. مثلا در کنگو استخراج کولتان که برای ساخت خازن‌ها در تلفن‌های هوشمند به کار می‌رود، به گزارش گلوبال پالیسی منبع تامین مالی گروه‌های نظامی و جنگ داخلی در کنگو است که سال‌ها قدمت دارد. در اندونزی استخراج قلع باعث نابودی بخش زیادی از جنگل‌های استوایی و همچنین به‌کارگیری کودکان در شرایط سخت شده است. در مراحل تولید سخت‌افزار در کشورهایی مانند چین نیز شرایط بسیار نامطلوب و فشار کاری غیرقابل تصوری برای کارگران کارخانه‌ها وجود دارد. متاسفانه موارد این چنینی بسیاری در نقاط مختلف جهان وجود دارد.
این داستان حتی بعد از فروش و اتمام عمر گوشی‌ها نیز تمام نمی‌شود. گوشی‌های استفاده شده باید به محلی برای بازیافت یا دورانداخته شدن منتقل شوند. در نقاط دورافتاده‌ای مانند غنا سایت‌هایی برای دورانداختنی‌های الکترونیک وجود دارد. مردم محلی در این سایت‌ها که وضعیت کاری و زیست‌محیطی بسیار بدی دارند، به بازیافت فلزهای ارزشمند دستگاه‌ها می‌پردازند. این فرآیند که معمولا با سوزاندن دستگاه‌ها انجام می‌شود، بخارهای سمی و مشکلات سلامتی بسیاری برای کارگران و ساکنان شهرهای مجاور ایجاد می‌کند.
تولید انبوه گوشی‌های هوشمند از راه‌های متعدد دیگری روی انسان‌ها و سیاره‌ی ما تاثیرات جدی نامطلوب می‌گذارد که اینجا تنها به چند مورد از آن اشاره شد. با این حال، راه‌هایی وجود دارد که بتوان این تاثیرات را کاهش داد و گروه‌هایی برای این هدف در تلاش هستند.
شرکت Fairphone رویکردی متفاوت به تولید تلفن دارد. تلفن‌های این شرکت با هدف قابلیت استفاده‌ی بلندمدت و کاهش نیاز به منابع معدنی تولید می‌شوند. ساختار ماژولی این تلفن باعث می‌شود که بتوان اجزای معیوب آن را به راحتی تعویض کرد بدون این که نیاز به تعمیرات پیچیده یا دورانداختن کل گوشی باشد. نکته‌ی اساسی استفاده‌ی مجدد و بازیافت به جای تمایل سیری‌ناپذیر برای خرید آخرین مدل گوشی است. ضمناً در کارخانه‌ی این گوشی، منابع معدنی از محل‌هایی تهیه می‌شود که تبعات منفی کمتری برای انسان‌ها و محیط زیست داشته باشند. همچنین شرایط کاری مناسب برای کارگران در این کارخانه نسبت به تولید سریع برای رسیدن به بازار در زمان‌های خاصی مانند کریسمس اولویت بالاتری دارد.
پروژه‌ی Restart با هدف بالابردن عمر مفید گوشی‌ها به تشویق مردم به کسب مهارت‌های لازم برای تعمیر گوشی‌ها به جای دورانداختن آن‌ها می‌پردازد. افراد این پروژه به صورت داوطلبانه آموزش‌هایی از روش تعمیرات دستگاه‌های الکترونیک و گوشی‌های هوشمند ارائه می‌دهند و حتی در مدارس نیز برنامه‌هایی اجرا کرده‌اند. با این حال این اقدامات تنها در صورتی ثمربخش خواهند بود که گوشی‌های هوشمند به گونه‌ای تولید شوند که قابلیت استفاده‌ی بلندمدت و تعمیر را داشته باشند و در طول عمر خود از پشتیبانی نرم‌افزاری مناسب نیز برخوردار باشند. در مواردی که تولیدکنندگان برای سود بیشتر خود به این موارد بی‌توجه باشند، این وظیفه‌ی مصرف‌کنندگان است که چنین انتظاراتی را به تولیدکنندگان منتقل کنند.
امروزه گوشی‌های هوشمند همواره همراه ما هستند و برای کاربردهای مختلف ساعت‌ها به کار با آن‌ها می‌پردازیم. افراد کمی وجود دارند که بخواهند استفاده از تلفن هوشمند خود را کنار بگذارند، ولی همواره امکان بازنگری در برخی تصمیمات‌مان وجود دارد. به ویژه باید به تاثیر واقعی فناوری روی انسان‌ها و سیاره‌ی زمین بیشتر دقت کنیم. ساده‌ترین و مسئولانه‌ترین انتخاب می‌تواند استفاده‌ی تا جای ممکن از دستگاه‌های الکترونیکی فعلی خود باشد. در نهایت نیز قدرت در دست مصرف‌کنندگان است تا با کاهش مصرف، تبعات جدی تولید محصولات الکترونیک را کاهش دهند و با تقاضا از تولیدکنندگان بزرگ، زمینه را برای تلفن‌های هوشمند سبزتر با عمر طولانی‌تر فراهم کنند. شما نیز اگر می‌خواهید سهمی در این حرکت داشته باشید، با ❤️ و بازنشر این نوشته با ما همراه شوید!
